003 Thorin

Haar zo gekweld zien, doet me ongelooflijk veel pijn en mijn hart breekt er letterlijk opnieuw van. 'Wat scheelt er met je Eleanor? Zo heb ik je nog nooit gezien.' vraag ik haar oprecht bezorgd.
'Moest ik het zelfs eens weten, zou ik er wat aan kunnen doen. Maar tot zo ver weet niemand wat er met me aan de hand is, dus kan ik het ook niks aan doen.' zegt ze, duidelijk uitgeput.
'Kom, ik help je wel even.' zeg ik haar, terwijl ik haar arm rond mijn nek leg en de mijne net boven haar heup leg. Ik ondersteun haar als ze recht probeert te staan en zo lukt het om langzaam naar beneden te gaan. Eenmaal Legolas ons ziet, komt hij naar ons toe en neemt haar meteen in zijn armen. Ik wil best hetzelfde doen, maar ik weet dat ze het niet zou toestaan.
'Wat is er toch aan de hand met jou? Je zou eens een paar dagen naar Rivendell moeten gaan, heer Elrond zou je meteen kunnen helpen.' vertelt Legolas. Meteen daarna springt Eleanor op de grond, waarbij ze bijna valt maar net op tijd haar evenwicht herstelt en vervolgens boos kijkt naar Legolas.
'Hoe vaak nog, hoe vaak moet ik je nog zeggen dat ik de meeste elven niet vertrouw? Ik ga niet naar Rivendell, NIET! Moet ik het voor je opschrijven of eens spellen voor je het eens begrijpt?' roept ze half naar hem. Zo ken ik haar helemaal niet, ze zou nooit zomaar kwaad worden voor zo een voorstel en nu heeft ze haast een woedeaanval.
'Eleanor, stom ermee. Dit ben jij niet, waarom doe je plots zo?' vraag ik haar.
'Dwerg, hou je er buiten. Ik heb jou niets gevraagd.' snauwt ze me af en als ze me aan kijkt, lijkt het net of ze betoverd is.
'Eleanor, stop deze waanzin nu meteen!' roep ik naar haar en haar ogen verlichten plots, alsof ze dit nodig had. Opnieuw knikken haar knieën, maar voor ze nog maar door haar knieën kan zakken heb ik haar al in mijn armen opgenomen en ga met haar naar de eetzaal. Legolas opent de deur, waarvoor ik hem dankbaar aan kijk en ga vervolgens met Eleanor naar haar stoel, waar ik haar op neer zet.
'Dank je, sorry van daarnet.' zegt ze met een schorre stem.
'Is niets, je leek jezelf niet. Zit er maar niet te veel mee in.' zeg ik haar vriendelijk terug en ze laat een kleine glimlach zien. Het eten staat al op tafel en iedereen begint meteen aan te vallen. In een korte tijd is al het vlees op en enkel wat groenten blijft er over. Als Eleanor gedaan heeft met eten, staat ze langzaam op en samen met haar hofdame excuseert ze zich van tafel.
'Thorin, waar ken je deze dame van?' vraagt Fili aan me.
'Wel Fili, een tijd terug moest ik op handelsmissie. Toen ik terug kwam, passeerde ik dit prachtig uitziende dorp en zag ik aan de oevers een jonge dame helemaal alleen in het bos. Aangezien ik niets meer te eten had en het toch bijna een halve dag reizen is naar Erebor, besloot ik om aan land te gaan. Ik ontmoette toen de jonge dame, die de naam Eleanor draagt. Goudblonde lokken, zachtroze lippen, mooie fonkelende ogen die erg kleurrijk waren en een beeldschone glimlach maakten dat ik op slag verliefd werd op haar. Ze nodigde me uit om te blijven eten, daarna bood haar vader mij een slaapplaats aan en ik verbleef hier twee nachten. Ik voelde me ontzettend goed bij haar in de buurt, maar ik moest terug keren naar Erebor. Daar bleek, zoals ik al had verwacht, mijn vader al ongerust te zijn. Ik legde hem uit dat ik een klein dorpje ontdekt had genaamd Ëandor, waar ik mijn hart had verloren aan een vrouw. Mijn vader was uiterst tevreden, omdat ik eindelijk iemand gevonden had. Een paar dagen nadien vertrok ik terug naar Ëandor, zoals ik beloofd had aan Eleanor. Zoals zij beloofd had, stond ze me aan de grote boom op te wachten, de boom waar ik haar voor het eerst had gezien. Die week dat ik daar verbleef, verliep heel leuk en gezellig. We hadden zelfs gezoend en ze vertelde me dat ze graag met me mee wou gaan. Natuurlijk had ik haar gezegd dat ik niets liever wilde en ze beloofde me om de dag nadien met me mee te gaan, ze moest enkel haar vader inlichten. De volgende dag wachtte ze zoals gezegd buiten op mij, zitten op een stenen muur. Haar blik stond gepijnigd en vol verdriet, ze sprong voorzichtig van de muur af. Toen ik haar wou omhelzen, deed ze een paar stappen achteruit en verbood mij om haar aan te raken. Toen ik haar vroeg wat er aan de hand was, zei ze dat ze niet mee kon doordat ze andere verplichtingen had. Het eens zo mooie vrouw was amper zichtbaar, haar haren totaal in de war en vol met klitten, haar lippen vol kloven en haar gezicht zo somber dat zelfs haar ogen niet straalden. Mijn hart brak door haar zo te zien en in de verte zag ik haar vader streng toekijken, een elf gemaakt om te haten. Ik wist dat hij diegene was dat mij van haar weg hield, dus draaide ik mij om en ging terug naar huis in de hoop dat zij het makkelijker zou hebben. Maar zoals ik ze nu zie, ben ik duidelijk erg fout geweest.' vertel ik kort de gebeurtenissen. Iedereen is er stil van geworden, zelfs Bombur is gestopt met eten. Tegen niemand van hun heb ik ooit dit verhaal vertelt, aangezien het te pijnlijk voor me was. Maar het doet me nu meer pijn nu ze zoveel moet lijden. Ik sta recht en ga even naar de keuken, om de chef te bedanken.
Als ik me daarna op de gang begeef, zie ik de raadsman aan de kruidenpotjes prutsen. Een grote pot waar opstaat "hoofdpijn" neemt hij op, doet het open en doet er wolfsmelk in. De kruid wolfsmelk is uiterst gevaarlijk en zeker in grote hoeveelheid. Hij doet snel de pot weer dicht, om deze terug op zijn plaats te zetten en gaat dan weg. Meteen pak ik de pot vast en ga naar boven, naar Eleanor's slaapkamer waar ik vervolgens op de deur klop.