001 Eleanor

Als ik mijn ogen open, bevind ik mij op de binnenkoer van het kasteel, mijn hofdame kijkt me bezorgt aan. 'Gaat het? Je viel zomaar op de grond zonder enige reden.' vraagt ze me meteen.
'Het is niets bijzonders, Morgain. Ik had weer een flashback, gewoon een oude herinnering die ik verborgen had die zo nodig is naar boven moest komen.' ik probeer het zoals gewoonlijk weg te lachen, maar Morgain weet wel beter en toch laat ze het hier bij. Ik zet me rechtop, waarbij mijn hoofd lichtjes tolt en daarmee weet ik dat hoofdpijn weer snel zal optreden. 'Ik ga even op mijn bed gaan rusten. Als er iets is, maak je me dan wakker?' vraag ik beleefd aan mijn hofdame.
'Natuurlijk prinses, doe ik toch altijd.' zegt ze, met een knipoog. Ik glimlach naar haar en sta recht, zodat ik snel naar mijn kamer kan om te gaan rusten.
Van zodra ik terug binnen ben, ga ik naar boven waar ik me meteen onder de lakens begeef en na een paar tellen al in slaap val.

Ik word wakker doordat er veel lawaai klinkt net voor mijn slaapkamerdeur. Ik kom uit bed en als ik de deur open, zie ik Legolas en mijn hofdame diegene zijn dat lawaai aan het maken zijn. 'Wat is er hier aan de hand?' vraag ik aan mijn hofdame.
'Prins Legolas wilde jouw slaap verstoren voor een paar gevangenen. Ik heb hem natuurlijk tegen gehouden omdat ik wist dat u zich niet goed voelde.' legt ze kort de situatie uit.
'Aangezien ik nu toch wakker ben, zal ik mij begeven in de troonzaal en daar alles met je bespreken over de gevangenen Legolas.' zeg ik hem, waarna ik snel terug ga naar mijn kamer om me te fatsoeneren.

Een van de wachters deelt me mee dat de gevangenen al in de troonzaal wachten op me. Ik knik dankbaar en onderweg naar beneden zie ik Legolas me opwachten. 'Je moet ze vrijlaten, het zijn vrienden van me. Ze doen echt geen kwaad hoor.' vertelt hij me.
'Met hoeveel zijn ze dan?' vraag ik hem, nog steeds heb ik veel last van hoofdpijn.
'Dertien dwergen, een tovenaar, een elf en een hobbit.' deelt hij me mee.
'Een hobbit? Die soort ken ik nog niet.' zeg ik, terwijl ik nadenk over het woord hobbit. 'Welke tovenaar is het? Toevallig Gandalf de Grijze?' vraag ik geïnteresseerd.
'Ja inderdaad, ken je hem?' vraagt Legolas verbaasd. Ik glimlach lichtjes door zijn verbaasdheid.
'Ja ik ken hem, hopelijk heeft hij weer vuurwerk bij. Dan kan ik nog eens lachen, het is al even geleden dat ik nog eens goed gelachen heb.' vertel ik, meer voor mezelf bedoelt. Als we de troonzaal binnenkomen, zie ik het groepje al staan.
'Je moet ze echt laten gaan, ze hebben niets verkeerd gedaan.' Zegt Legolas opnieuw.
'Stop ermee, ik beslis zelf wel wat er gebeurd. Je mag dan een prins zijn, maar hier heb je nog steeds het recht niet om mij te commanderen!' roep ik naar hem en de zaal is muisstil geworden. Alles is gewoon te vermoeiend geworden, ik kan de laatste weken niet veel meer verdragen.
'Het spijt me, het was zo niet bedoeld Legolas. Ik heb het gewoon erg moeilijk de laatste weken.' verontschuldig ik mezelf. 'Morgain, zou je een half glas van mijn eigen kruidenmengeling willen halen tegen hoofdpijn?' vraag ik aan mijn hofdame, die meteen ja knikt en naar de gang verdwijnt. Ik wil naar de troon stappen, maar zak door mijn knieën. Legolas vangt me behendig op en van pijn leg ik mijn handen voor mijn ogen. Legolas neemt mij in zijn armen, zet me vervolgens neer op de troon en beveelt de bewakers om alle gordijnen dicht te doen. Ik hoor Gandalf zijn magie gebruiken om de kaarsen te doen branden, daarna fluistert Legolas dat de ruimte verduisterd is en ik bedank hem. Mijn hofdame brengt mij een glas met wat kruidendrank in en ik drink deze snel leeg. Nog even sluit ik mijn ogen, in de hoop dat de pijn sneller zal overgaan.

Na een paar minuten laat ik mijn handen zakken en open ik mijn ogen. 'Ik denk dat ik me beter voel.' zeg ik tegen Legolas. 'Het spijt me van daarnet, ik had zo niet mogen reageren. Het is gewoon de laatste weken al heel erg moeilijk geweest.' zeg ik tegen hem.
'Maakt niet uit Eleanor, ik begrijp het wel hoor. Ik ken je nu ook al lang genoeg om te weten dat je zulke reacties niet zomaar geeft.' zegt Legolas terug en glimlacht naar me. Als ik voor me uitkijk, voel ik alle kleur uit mijn gezicht trekken en mijn hart doet ontzettend pijn. De man waar ik eens zoveel van gehouden heb, staat nu recht voor mij. Thorin Oakenshield, de man die weg gegaan is samen met mijn hart en daarna een gebroken ziel achterliet. Hij ziet er niet veel ouder uit dan de laatste keer dat ik hem zag, alleen zijn haren en baard zijn wat gegroeid. Ook zijn uitstraling ziet er iets strenger en krachtiger uit dan dat ik gewoon ben van hem. Ik krijg mijn blik niet weg van hem, als ik naar zijn ogen kijk zie ik dat hij mij net zo aan staart als ik hem. 'Eleanor wat scheelt er? Je ziet er erg bleek uit, nog meer als anders. Ga anders nog wat rusten?' stelt Legolas voor, maar ik schud mijn hoofd.
'Het gaat best, er is niets bijzonders aan de hand Legolas.' probeer ik hem gerust te stellen. 'Maar heren, mag ik vragen wat jullie hier brengt in Ëandor?' vraag ik aan de groep die voor me staat.
'Vrouwe, een draak genaamd Smaug is onderweg naar hier. Hij is gewekt en nu wilt hij omliggende dorpen straffen. We vinden dat het ons plicht is om dit ook aan u te melden.' zegt een van de dwergen naast Thorin. Dankzij de krachten die ik heb omdat ik deels elf ben, vang ik soms wat gedachten op en kom ik de naam van deze dwerg te weten,.
'Wel beste Fili, ik waardeer dit enorm dat jullie dit doen, maar ik vrees ervoor dat jullie dit dorp moeten verlaten en het liefst nu meteen.' zeg ik tegen Fili, die eerst verbaasd keek omdat ik zijn naam ken.
'Maar Vrouwe, waar kunnen we heen met de draak die nu op komst is? We kunnen nooit op tijd een schuilplaats vinden.' zegt Fili vetontwaardig en bang tegelijkertijd.
'Het heeft geen zin Fili, ze zal niet veranderen van gedacht. Ze is nu eenmaal te koppig ervoor.' zegt Thorin verafschuwd naar me.