Haat
Het was donker, de kou trok door mijn hele lichaam. Ik voelde met mijn hand op mijn buik, het was helemaal nat. Was het soms gaan regenen zonder dat ik het had gemerkt? Waar ben ik eigenlijk? Ik stond op en probeerde te zien waar ik was beland. De wereld draaide om me heen en ik was de weg weer kwijt. Na een tijdje openende mijn ogen zich weer. Toen ik lichtjes voorbij zag gaan, stond ik meteen op. En daar waren ze weer en weer, het hield niet op! Voor een korte tijd hield het op, mijn ogen moesten nog even wennen aan de straatlantarens. Heel sloom ging ik vooruit, en ik begon langzaam te begrijpen waar ik was. Wat deed ik midden in de stad? Ik struikelde maar viel net niet. Opeens zag ik de lichtjes weer maar deze keer veel veller, en veel groter.. Uit angst probeerde ik mijn ogen te beschermen tegen het licht. Juist op het moment dat je denkt dat het over is moet het nog beginnen.
Door een klap op de tafel schrok ik wakker. Lig je weer te slapen, zei Jessie plagend. Ik lag net zo lekker, je weet dat ik thuis niet kan slapen door die rot buren!, ik ging recht op mijn stoel zitten. Jessie hield haar mond. De docent liep naar mij toe, wil je even mee lopen? Nadat hij de deur dicht had gedaan, begon hij met praten. Wat is dat toch met jou, je let niet op en je slaapt in mijn les, de docent keek bezorgd. Dit was nog één van mijn weinige docenten die geduld met mij had, maar ik begon langzamer hand ook een hekel aan hem te krijgen. Ik zuchte diep en zei niks. Blijf je zwijgen, als ik je iets vraag want anders kan je net zo goed weg blijven, hij zette zijn bril goed zodat hij streng over kwam. Sorry meneer ik slaap gewoon de laatste tijd niet goed en thuis situatie is ook niet plezierig, ik keek naar de grond zodat hij niet verder zou vragen. Hij deed de deur weer open, oké ga maar zitten maar de volgende keer zorg je er voor dat je totaal aanwezig bent. Jessie grijnsde ik gaf een grijns terug. En ging weer op mijn tafel liggen, totdat de bel mijn rust verstoorde. Ik gooide mijn boeken in me tas, en liep naar mijn locker. Een arm werd om me heen geslagen, heb je me gemist?, Jessie ging voor me staan. Het lockerdeurtje vloog open en alles viel er uit, ik schold om elk klein dingetje dat mis ging. Toen ik door mijn knieen zakte voelde ik de beurse plekken op mijn benen en rug. Jessie zag dat ik pijn had en hielp mij, ik heb je wel gemist hoor, Jess! Ik gaf haar een korte knuffel en stond snel weer op, voordat ik in tranen uit zou barsten. De laatste boeken werden opgetild door Jess, en ze zuchte zacht. Is het weer gebeurt? Vroeg Jess met bezorgde blik. Langzaam knikte ik en ik werd bij mijn hand vast gepakt. Het komt wel goed! Ik ben er altijd voor je, langzaam begon ze mij mee te slepen naar de volgende les. School leek, zoals bijna elke dag, op een hel vol met duivels. Gelukkig had ik Jess, ze was er altijd voor me, we komen altijd samen te laat en dragen dezelfde excuses mee. Je kan haar.. of nou ze is gewoon mijn beste vriendin. De enige persoon die ik niet haten was zij for sure!.
Er zijn nog geen reacties.