Christmas is about giving

Kauwend op mijn pen staar ik voor me uit. Een leeg a-4tje ligt roerloos voor me op tafel. Mijn wijsvinger tikt mee op het ritme van het liedje wat nu speelt. Zuchtend lees ik de brief nog een keer door die we gekregen hebben.


Beste leerling uit V4A,

Zoals elk jaar wordt er van onze V4A klas geweldige ideeën verwacht voor het blij maken van het weeshuis dat we steunen. Het is de bedoeling dat je in groepjes van twee, drie of vier een creatief idee bedenkt om bijvoorbeeld kadootjes in te zamelen. Probeer je idee in een zo kerstachtige manier te bedenken. Je krijgt samen met je groepje drie dagen de tijd om iets te bedenken. Samen met de klas zullen we beslissen welk idee het leukst is. Nadat het idee is gekozen zullen we samen ons idee verspreiden een week voordat we het gaan uitvoeren. Zo hebben de mensen in de omgeving ruim de tijd om na te denken of ze iets over hebben voor het weeshuis. Wij doen dit via posters. De gemeente is hiervan op de hoogte. Twee dagen voor kerstmis wordt ons idee uitgevoerd. Voordat het uitgevoerd wordt hebben we nog tijd om dingen te regelen als dat nodig is. Op kerstmis dag zelf plaatsen wij het idee in de grote zaal van het weeshuis om daarmee de kinderen te verassen. Probeer het niet te moeilijk te maken en stuur je idee vantevoren in. Veel succes!

Groet,
Meneer groen & mevrouw Laagen.


Ik haal mijn afgekloven pen uit mijn mond en klik de dop er af. Voor een paar seconden blijft het boven het papier zweven voordat ik er met sierlijke letters 'Project weeshuis' opschrijf. Ik schrik op van de deur die met een klap open wordt gegooid. Madelein komt met een overvol dienblad mijn kamer binnen strompelen. 'Mens, zit me niet zo aan te staren en help me liever!' Zegt ze waarna er een zak chips uit haar armen valt. 'Ja, ik kom al.' Ik laat mijn pen op het bureau vallen en snel naar mijn beste vriendin toe. 'Laat die nou eerst maar vallen.' Zeg ik wijzend naar de andere zak chips onder haar arm.
De zak nibbits valt met een plof op de grond. Vlug pak ik de fles fanta en de twee glazen van het dienblad waarna ik ze op het bureau plaats.
'Bedankt.' Zucht Madelein opgelucht. 'Geen dank, maar was het echt nodig om de halve voorraadkast mee te nemen?' grinnik ik.
Verontwaardigt kijkt ze me aan. 'Natuurlijk is dat nodig! We zitten hier misschien nog de hele nacht als we niks kunnen bedenken.'
Ze ploft neer op mijn bed en schopt haar schoenen uit. 'Ik had de hele kast meegenomen als je moeder me niet tegengehouden had.'
'Raar kind.' Grinnik ik. 'Wat nou raar kind.' Gaat ze er tegenin. 'Je bent zelf een raar kind.' Zegt ze quasi-boos. Ze grijpt een kussen van het hoofdeinde en smijt het in mijn richting. Nog net kan ik het ontwijken en met een rotvaart vliegt het richting het raam. Het open raam... 'Madelein!' Gil ik gefrustreerd.
'Sorry.' piept ze. Ik ren naar het raam en kijk naar beneden. Mijn prachtig roze kussen ligt doorweekt in de sneeuw. Zacht grom ik terwijl ik nog steeds naar mijn kussen staar. Madelein komt stilletjes naast me staan en werpt een blik naar beneden. 'Sorry.' Piept ze nog een keer terwijl ze me schuldig aankijkt.
'Het was niet de bedoeling om-' 'Het geeft niet.' onderbreek ik haar zuchtend. 'Ik weet dat het niet je bedoeling was, maar probeer de volgende keer op te letten waar je mijn kussen heen smijt.' Ze knikt vlug en trekt me in een korte knuffel. 'Maar ik verwacht nu wel dat je hem gaat halen.' Zeg ik bazig en ik wijs naar buiten. Ze grinnikt. 'Yes sir!' En ze marcheert weg. Hoofdschuddend leun ik op de vensterbank. Haar bonkende voetstappen de trap af zijn luid en duidelijk te horen en na een paar seconden hoor ik mijn moeder al roepen dat het zachter moet. 'Sorry!' roept Madelein. Lachend kijk ik weer naar buiten. Een van de buurjongetjes ligt lachend een sneeuwengel te maken met een van zijn vriendjes. Hoe schattig. Ik hoor de voordeur open slaan.
Ik kijk naar beneden en zie Madelein naar buiten strompelen. 'Leg hem maar in de garage!' Roep ik naar beneden. Ze steekt haar duim op en pakt het zompige kussen met een afkeurend gezicht vast. Een ronkende geluid vult mijn oren en nieuwsgierig kijk ik op. Een schattig rood autootje met een gigantische kerstboom midden door het open dak komt de straat inrijden. Heel rustig rijd het door de gladde sneeuw. Terwijl mijn ogen het autootje volgen krijg ik in een keer een superieur idee. Dit is het! 'Madelein!' Gil ik opgewonden. 'Wat?' roept ze terug. Het autootje is net halverwege en uitbundig sein ik er naar. 'Kijk naar die auto!' Ze draait zich om en kijkt verward naar de auto. 'Wat is daar mee?' Roept ze terug. Als de auto de straat uit is. 'Dat wordt ons project!' Roep ik enthousiast terug.



Van: XXmarjoleinXX@hotmail.com
Aan: D.Laagen@gmail.com
Onderwerp: Project-Weeshuis

Dit is ons idee: De oom van Madelein is eigenaar van de schroothoop aan de ander kant van de stad. Wij lenen daar een afgedankte, maar toch nog goede, auto en met behulp van een van de monteurs in de zaak laten wij een groot gat in de bovenkant zagen. Heel toevallig werkt mijn neef in de intratuin waar ze ook kerstbomen verkopen. Ik heb al gevraagd of het mogelijk is korting te krijgen op een boom en ja, hij heeft zelfs kunnen regelen om de prijs wel met 70% omlaag te krijgen omdat hij zijn baas vertelde dat het voor het weeshuis is. Dus als ons idee wordt gekozen dan is dat makkelijk meegenomen. Als we de boom hebben gekocht zetten wij hem door het gat in het dak van de auto. Dan is het de bedoeling dat we zo heel langzaam door een of twee wijken heen rijden. En de mensen kunnen er dan een van hun kerstballen inhangen. De hele klas kan dan meehelpen om de mensen te helpen deze in de boom te hangen. We rijden (daar moeten we nog iemand voor zoeken) dan heel langzaam en stoppen soms ook. We eindigen bij het weeshuis en plaatsen de boom, met de auto (als dat mogelijk is) in de grote tuin achter het gebouw. Daar is volgens ons genoeg ruimte voor en de kinderen zullen zo'n gigantische boom geweldig vinden. Als de auto met de boom daar staat kunnen we er bijvoorbeeld ook nog wat snoepjes aanhangen aan de onderkant. Wij hopen dat dit een creatief idee is!

Groetjes,
M&M



''-ook nog wat snoepjes aanhangen aan de onderkant. Wij hopen dat dit een creatief idee is. Groetjes M en M.' Eindigt meneer Groen. Het is al een paar dagen verder en we zijn bezig met het doorlezen van de ideeën van de hele klas. Ons idee is net voorgelezen een een goedkeurend gemompel gaat door het lokaal. 'Dat was de laatste jongens! Nu gaan we stemmen.' Hij deelt de papiertjes uit en iedereen schrijft naar zijn of haar voorkeur een idee op. Nadat ik mijne er op heb gezet vouw ik hem dubbel en laat hem in de emmer vallen die langs komt. Nadat iedereen zijn papiertje weer heeft ingeleverd pakt meneer Groen zijn pen en schrijft hij alle groepjes op het whiteboard. Daarna pakt hij een voor een een papiertje en zet een streepje achter het groepje wat er op staat. Zenuwachtig knijp ik in Madelein haar arm. Ze schrikt zich dood en maakt een wel hele vage beweging. 'Spast.' Grinnik ik. 'Auw!' Krijg ik boos terug. 'Dat deed pijn...' Zegt ze met een pruillipje. 'Sorry ik ben gewoon gespa-' Luid geklap overstemt mijn zin en verbaast kijk ik op. 'Jullie hebben gewonnen!' roept de leraar. Mijn mond valt letterlijk open en blijheid overspoelt me. Een hand klapt mijn mond dicht en met een klakkend geluid komen mijn tanden op elkaar. Madelein vliegt me om de nek en blij knuffel ik haar terug. 'Ons idee is gewoon gekozen!' Tettert ze in mijn oor. Lachend wend ik mijn gezicht af. 'Ik weet het!' Schreeuw ik terug.

Goedkeurend kijk ik naar de vers uitgeprinte poster. Ik tik madelein aan zij knikt ook met een goedkeurend gezicht. 'Het ziet er goed uit dames.' Meneer Groen geeft ons beide een schouderklopje. 'Jullie mogen ze nu allemaal wel uitprinten.' Zegt hij. 'Hoeveel?' Vraagt Madelein. 'Ik denk dat dertig meer dan zat is.' Is het antwoordt voordat hij weer wegloopt. Met een piepend geluidje klik ik negenentwintig keer op 'aantal'. 'En print!' Roept Madelein waarna ze keihard met haar vuist op de groene knop drukt. Hoofdschuddend lach ik. Geduldig kijken we naar de papiertjes die een voor een langzaam uit het apparaat komen rollen. Nadat ze alle dertig zijn uitgeprint nemen we ze mee terug naar het lokaal. Het blaadje wat we als eerst uitgeprint hadden hang ik met een magneet op het bord. Iedereen dromt zich om het velletje heen en van overal worden er goedkeurende woorden naar ons toegeworpen.
Met een grote grijns deel ik in stapeltjes de posters uit. Nu is het natuurlijk nog de bedoeling om alles op te hangen en te verspreiden.
De klas is in een paar groepjes verdeelt en ieder groepje krijgt vijf posters. Die moeten ze elk in een straat ophangen. Als iedereen dik aangekleed is verlaten we pratend te school en iedereen gaat zijn eigen kant uit.
Bibberend haak ik mijn arm door Madeleins arm heen. 'Zo koud is het niet, bibberkont.' Plaagt ze. 'Echt wel.' Zeg ik, nog steeds bibberend, terug.
We lopen door de knarsende sneeuw naar de straat achter de school. Daar is de lokale supermarkt en we mogen ook daar een of twee posters ophangen.
Na een paar minuten lopen we de warme supermarkt in. Een opgeluchte zucht komt uit mijn mond als de warme lucht als een soort van deken me weer opwarmt. 'Je bent echt een koukleum.' Grinnikt Madelein. 'Ja, nou en?' Ze wuift het weg en samen lopen we naar het prikbord waar we de eerste poster ophangen. Daarna lopen we weer naar buiten en plakken we met plakband de andere poster op het raam. Gelukkig had de leraar zelf al toestemming gevraagd en hoeven wij het nu niet te doen. Thank god. 'Nu maar hopen dat er veel mensen op de stoep staan als we langs komen rijden!' Zegt Madelein opgewekt met een grote glimlach op haar gezicht. 'Ik hoop het ook.' Zeg ik enthousiast terug terwijl ik mijn arm weer in de hare haak.

Het is dé dag en onze klas staat trappelend van ongeduld en zenuwen voor de school. Met een hele hoop korting hebben we eergisteren de gigantische boom gekocht die nu zo stevig als maar kan vast gemonteerd staat in een blauwe auto. De auto zonder dak. Als bestuurder is het nog net mogelijk om in de auto te zitten zonder dat je gespiest wordt door een van de takken. 'Zijn we er klaar voor?' Brult Madelein. Een luid gejoel is te horen en grijnzend kijkt ze me aan. Lachend rol ik met mijn ogen. Meneer Groen zit al in de auto en voorzichtig rijd hij de weg op. Zenuwachtig loop ik met de rest achter de auto aan. Het is tien uur 's ochtends. Hopelijk staat iedereen in elke straat waar we door rijden in hun deur. Anders is het wel heel beschamend. Zacht brommend rijdt de auto de hoek om. Verscheidene mensen staan bibberend in hun dikke winterjas op de stoep. Een enthousiast geluid verlaat mijn mond en met een grote lach geef ik Madelein een high-five. Een jongetje van een jaar of zeven komt al naar ons toe gelopen. De auto gaat met een slakkengang vooruit. Ik loop naar het jongetje toe. Hij heeft een grote rode kerstbal vast. 'Kom maar, je kan hem nu nog onder in de boom hangen.' Hij hangt de kerstbal aan een van de dikke takken die over de auto een heel eind langs de ramen hangt. 'Bedankt hoor!' zeg ik tegen hem voordat hij weer wegloopt naar huis.

Wel drie keer zoveel mensen als er in alle straten kunnen wonen waar we langs zijn gereden zijn op onze posters afgekomen. De kerstboom was zo vol dat het onmogelijk was om er nog maar een kerstbal in te hangen. Maar de mensen bleven maar komen. Samen met het weeshuis hebben we aan het eind van de dag nóg een kerstboom geregeld. Alleen kwam deze in de zaal binnen te staan. Alle mensen die nog hun versieringen wouden doneren hebben al hun spulletjes in dozen gedeponeerd naast onze school. We zijn nu samen met de klas de kerstboom in de zaal aan het optuigen. Ook de kinderen van het weeshuis helpen een handje mee en iedereen is helemaal blij. De kerstboom auto die er schitterend uitziet staat pronkend in de tuin. Kinderen hangen met grote ogen uit het raam of zitten haast tegen het raam geplakt zo mooi vinden ze het. Met een gelukzalig glimlach til ik een meisje op en help haar een engeltje in de boom te hangen. Dit is niet alleen een geweldige kerst voor het weeshuis, maar ook voor ons. Nadat ook deze kerstboom is volgepropt gaan we met zijn allen er omheen staan. Zuurstokjes en kerstkoekjes worden uitgedeeld en iedereen in het weeshuis zoekt een plekje in de zaal en gaat tevreden zitten. Kerstliedjes worden aangezet en zachtjes zingt iedereen mee. Als het avond is verlaten we het weeshuis, we wensen iedereen een fijne kerst en nemen stiekem nog een koekje. Zo tevreden als maar kan loop ik met Madelein naar mijn huis, want ze blijft logeren. 'Het was perfect.' Zeg ik. 'Dat was het zeker weten.' Zegt Madelein ook met een glimlach. We kloppen onze schoenen uit zetten ze netjes onder de kapstok. De deur wordt dichtgetrokken. We nemen plaats voor de open haard, drinken chocomel, praten over de dag en kruipen uiteindelijk in ons bed. Wachtend op morgen, kerstmis.