Wie zal me horen?

Het is nu precies 4 maanden geleden na de 'ongevallen'.
Nooit weer dacht ik,
Maar ik had het mis.
Ik werd krankzinnig door de duisternis die zich altijd om mij heen begaf in de isoleercel.
Het maakte me alleen maar meer bloeddorstig
Nooit had ik gedacht me weer zo te voelen
Ik dacht dat het beter met me ging
Maar zo te voelen zit hij nog altijd diep in mij
Misschien is hij niet helemaal verdwenen...
Wie weet?
Ik hoor iets tikken , wat erg vreemd is want in de isoleercel kun je enkel je eigen ademhaling en je bloed door je lichaam kunnen horen suizen.
'Verdwijn' Hoor ik iets zeggen.
Nee, hij was dus nog niet weg
Verdomme, het blijft me maar achtervolgen..
Nooit laat hij me alleen.
Hij beloofde nooit meer terug te zullen keren nadat ik de moorden gepleegd had.
Hij wilde 6 zielen van jonge maagden. Nog oh zo jong en onschuldig.
Maar blijkbaar was dat niet genoeg..
Ineens voelde ik iets om mij heen rennen.
Alsof het een uitweg zocht maar het maar niet lukte.
Oh... Ik was het.
Ik heb hulp nodig... niemand luistert...
Ik begon te hyperventileren en viel uiteindelijk flauw op de koude stenen vloer.