Hide 'n seek

'Lilly!' Mijn wanhopige gil echoed haast door door de gigantische villa waar ik me nu bevind. Een paar fluittonen verlaten mijn mond terwijl ik zoekend de keuken inloop. 'For god sake.' Murmel ik. 'Where are you stupid cat.' Ik loop rondom het kookeiland en trek intussen alle kastjes open die het laagst bij de grond hangen. In mijn achterhoofd weet ik at het haast onmogelijk is voor een kat om kastjes te openen en ze daarna zelfs nog dicht te trekken ook, maar deze kat is tot zoveel meer in staat dan de gemiddelde huiskat. Dat heb ik ondertussen wel gemerkt. Gisteren had ze het voor elkaar gekregen om de deur van de logeerkamer open te krijgen en vervolgens naast me te gaan liggen op het bed. Met haar staart in mijn gezicht nog wel. God mag weten hoe ze die deur heeft open gekregen. Maar ik weet nu wel dat ik meer op mijn hoede moet zijn. Als ik alle kastjes heb doorzocht gaat mijn blik nog even over de bovenkant van de hoogste kastjes voordat ik mijn weg maak naar de volgende kamer. Maar nergens waar ik kijk is de grijze vacht van Lilly te zien.
Ik snap nog steeds niet hoe het baasje van Lilly, oftewel Denise de achtjarige dochter van de familie Brook, haar geniepige kat in bedwang kan houden.
De familie Brook is sinds twee dagen op vakantie. Ze hebben mij gevraagd om de hele week op hun kat te passen totdat ze terug zijn. Ik had het eerst afgewezen, maar nadat ze het bedrag dat ik zou krijgen voor een hele week oppas te spelen voorstelden nam ik het aanbod toch gretig aan. Na een paar dingen besproken te hebben over de tijden dat ik haar moest voederen hadden ze me gelijk al het geld gegeven. Ze vertrouwden me hadden ze gezegd terwijl ze het geld in mijn handen drukte. Ik was dolgelukkig dat ze me vertrouwden want op dit moment heb ik het geld hard nodig voor de huur van mijn appartement.
Ik trippel door de gang die leid naar het washok en check alle hoekjes en gaten die er maar te vinden zijn. Maar Lilly is nergens te bekennen. Als ik de deur naar het washok, of eigenlijk waskamer, open zie ik gelijk al dat ze hier ergens is. Of is geweest. Een pak met waspoeder van de bovenste plank is op de vloer gevallen. Al het vederlichte poeder ligt over de hele vloer verspreid. Geïrriteerd grom ik, want ik moet dat straks allemaal opruimen. Het is wel een pluspunt dat de vloer zwart is en niet wit. Anders zou het nog veel langer kunnen duren. Het washok is verdeelt in twee ruimtes. De ruimte die grenst aan de deur waar ik nu ben is de plek waar allemaal waslijnen van de ene naar de andere kant van het plafon zijn gespannen. Ook hangen er aan de rechter muur een paar planken waar bijvoorbeeld de waspoeder, haar verzorgingsproducten, allerlei soorten poetsmiddel en handdoeken op liggen. Zo te zien is over de plank in het midden waar de waspoeder en de poetsmiddelen staan een kat genaamd Lilly doorgelopen, want alle flesjes en pakken staan niet meer recht zoals ze horen te staan.
Ik kijk deze kant van de ruimte vluchtig door en kom tot de conclusie dat ze hier niet is. Met ferme passen loop ik de hoek om naar het gedeelte met de wasmachines en de drogers. Er staan twee enorme wasmachines, een kleinere en een droger. Ook staan er een paar gekleurde wasmanden in het hoekje opgestapeld. Gelijk valt mijn blik op de kleine wasmachine. Het deurtje staat niet op een kiertje zoals de twee andere wasmachines, nee, hij staat helemaal open. Op mijn hoede sluip ik ernaartoe. Als ik dichterbij kom zie ik haar staartje al uit het ding hangen. Als ik er bijna helemaal voor sta stap ik per ongeluk op een plastic lepeltje. Het paarse geval kraakt onder mijn voet en Lilly schiet overeind in de wasmachine. Voor een moment is ze verward, maar als snel hersteld ze zich en staart ze me met grote ogen aan. Ze blijft stokstijf staan en ik weet wat ze wil gaan doen. 'Oh no.' Zeg ik dreigend naar het beest.
'If you run away now, I won't give you food.' Heel voorzichtig zet ik een stap naar voren. Klaar voor de aanval om haar vast te grijpen. Haar oortjes spitsen zich en haar neusje maakt een minuscule beweging. Ik steek mijn handen heel langzaam naar voren. Ogen gefocust. Voordat ik ook maar de kans heb gehad om aan te vallen is ze al vliegensvlug uit de machine gesprongen. Met een rotvaart rent ze langs me heen. Zo snel als mijn reactievermogen is, wat niet zo snel is, draai ik me om en ren ik achter haar aan. Ik vlieg bijna door de bocht als mijn schoenen zonder profiel geen genoeg grip kunnen krijgen op de gladde tegels. Het wordt alleen nog maar erger als ik door het waspoeder ren. Zo snel mogelijk herpak ik me van mijn bijna val en ik ren de deur uit. Ik bedenk me opeens dat ik de deur van de woonkamer heb dichtgedaan. Ha! Ze heeft geen kans om bijvoorbeeld naar boven te rennen.
'You are trapped kitty!' Gil ik de kat toe. Ik ren als een bezetene door de keuken en ga via de schuifdeur naar de woonkamer.
Mijn schoenen piepen bijna terwijl ik me af rem en verbaast naar het tafereel voor me kijk. Zo krijgt ze die deuren dus open! Lilly springt omhoog en gaat met beide pootjes aan de deurklink hangen. Ze krijgt hem niet open dus valt ze weer netjes naar beneden waarna ze het weer probeert. Ineens realiseer ik me dat ze probeert te ontsnappen terwijl ik haar moet vangen. Vliegensvlug ren ik naar de deur. Voordat Lilly ook nog maar een goede reactie kan geven en weg kan rennen heb ik haar al bij haar nekvel gepakt. Als een dood vogeltje blijft ze hangen. Ik heb uitgevonden dat als je haar gewoon vastpakt ze dat niet pikt en je overal gaat krabben. Maar Denise heeft me uitgelegd dat als je haar in het nekvel pakt, wat overigens geen pijn blijkt te doen bij katten, ze niet tegen zal tegen stribbelen. Ik wil Denise wel honderd maal danken voor die tip, want ik heb liever geen klauwtjes in mijn gezicht. 'Well well.' Grijns ik naar het beestje.
'Now you can't run away anymore, huh?' Met Lilly in mijn handen loop ik naar de speciale 'kattenkamer' zoals Denise dat noemt waarna ik haar loslaat.
Als ik de deur heb dichtgedaan natuurlijk. Nu is het de bedoeling dat ik haar ga kammen. Mevrouw Brooks had me duidelijk gemaakt dat ze een keer per week geborsteld moet worden zodat haar vacht lekker zacht en mooi blijft. Ik ga opzoek naar de twee vooraf aangewezen kammen terwijl ik Lilly in de gaten hou. Ze gaat rustig in haar mandjesboom liggen en rolt zich op tot een balletje. Ik heb de harde borstel die je het eerst moet gebruiken al gevonden. Maar de zachte kan ik niet vinden. 'Soft brush, soft brush.' Mompel ik. Ik rommel door een paar bakken en na een paar minuten heb ik het borsteltje toch gevonden.
Ik fluit door mijn tanden en Lilly kijkt geïrriteerd op. 'C'mon!' moedig ik haar aan. Maar nee hoor, lui laat ze haar kopje weer vallen. Vast moe van het verstoppertje spelen. Een zucht komt uit mijn mond en dan besluit ik haar maar daar te laten liggen terwijl ik haar borstel.
Ik val neer op een stoel en ga zachtjes met de borstel door haar fluweel grijze vacht. Zacht spinnende geluidjes zijn te horen. Met een tevreden snuitje rekt ze zich uit. Zacht grinnik ik. 'I think you're a little bit to spoiled, Lilly.' Maar ach, wat kan zo'n beest daar tegen doen. Ik verwissel de harde borstel voor de zachte en in mooie banen strijk ik de vacht glad. De spinnende geluidjes worden harder en zachtjes glimlach ik. Zo geniepig is ze nou ook weer niet. 'Right, Lilly?'
Vraag ik zachtjes terwijl ik de zin die ik in mijn hoofd had niet eens hardop heb uitgesproken. Miauw, is het antwoord.

idk. lol. Maar dat is ook de bedoeling van deze one-shots, lijkt me. Haha
Feedback? xx