Irene

Ik praatte nog een beetje met Irene.Ik was bij haar meer op mijn gemak.Ze was helemaal niet gemeen juist aardig en begripvol.Na het spreken begon ik met de basis.Ik zat ver achter op Blue en Animal maar zij moesten naar school ik niet meer.Dat gaf me alle tijd om te oefenen met mijn spreuken.Een klein tornadotje vormen kon ik nog maar magie was meer dan dat.En dat wist ik ook.Ik had vroeger een feeenverslaving gehad.En nu kwam die lichtjes terug.Ik leerde naar de wind luisteren.Ik voelde me al vrolijker.Want naast Irene had ik eigenlijk niemand meer.Ookal gedroeg Irene zich soms als een 40 jarige vrouw ze zag er uit alsof ze 12 jaar ongeveer was.Ze hielp me met mijn spreuken en vertelde me veel over de oorsprong.Dat kon ook omdat Air en Blue maar 1 uurtje kwamen oefenen enik heel de tijd.Irene had het ook over magie die verder ging dan mijn element zelf maar ik zei dat ik er nog niet veel van wou weten.Air en Blue wisten daar ook nog niks van had ze verteld en ik wou ze alleen bijbenen niet voorbijsteken.Ik wou eerst de basis kennen voor ik verder ging met het grote werk.Ik oefende en oefende.Ik kon langzaam maar zeker een kleine windvlaag maken en ik kon 5 seconden voor een koel briesje zorgen maar meer zat er nog niet in.Ik hoorde iets kraken.Dat was het luik.Air en Blue kwamen vast.Irene maakte me onzichtbaar wat best wel cool was.Ze zouden me zelfs niet horen.En ja hoor ik had gelijk ze kwamen binnen.Ik ging met mijn hand voor hun gezicht ze zagen me gewoon niet.Maar ik zette me meteen neer op eenkrukje dat erbij stond.Ze ging vertellen over de spreuken die je kon uitvoeren die niks met je element te maken hadden.En toen ze vertelde had ik meteen spijt dat ze dat niet eerder had uitgelegd.