Spel(+12)

Daar stond ik dan in het midden van drie jongens.Geen kans om te ontsnappen.Ik keek omlaag.Ik kon er niet onderdoor er niet door en er niet overheen(kudo als je deze herkent)Ook links en rechts zou ik niet kunnen ontsnappen.Ze waren met te veel.Ik zou nooit kunnen winnen.Nooit.Misschien is het beter als ik gewoon gehoorzaam.Gewoon hun gang laat doen.Uiteindelijk gaan ze toch weg en lig ik daar achter op de grond.Maar iets in me zei dat ik dat niet moest doen.Dat ik moest vechten voor mij rechten eigenlijk.Ik zou vechten voor mijn eer.Ik ben een soldier voor iets en ik zal dat bewijzen ook.Ik keek weer omhoog recht in Dries zijn ogen.Zijn grijze ogen stonden op lust maar ook op spijt bij hem was de dreiging eruit.Mijn bruine ogen stonden op zelfzekerheid,hardheid.Ik zou me niet laten doen en dat merkte hij.Laten we een spel spelen zei hij.Zijn charmante glimlach zou ik op dit moment moeten haten.Maar dat deed ik niet.Dat was Drie niet.Dat was Nick niet.En dat was Joran niet.Allemaal dronken.Ik wist dat ze lief waren diep van binnen maar eigenlijk trok ik me van Joran en Nick niet te veel aan.Dries had hier de leiding.Maar Nick kon het elk moment overnemen.Joran niet dat was een soort meelopertje.Hij was ook een jonger ik schat hem 10 Nick was 11 denk ik en Dries 12.Wauw wat een goede match.Terwijl besefte ik dat ik nog altijd geen antwoord had gegeven op zijn vraag.Hij had dat door en stelde hem nog is met dezelfde charmante glimlach.Laten we een spel spelen.Ik kwam dichterbij hem.Tuurlijk wist ik wat hij wou doen.Ik liet mijn vinger van zijn nek naar zijn kin glijden.Welk spel heb je in gedachten,vroeg ik hem.Ik wou hier nog steeds weg geraken ik zou het zoal mogelijk uitrekken.Ik wist dat ik ging ontsnappen,al moet ik wel elke kans grijpen die ik zie.Dat weet je toch.Zei hij.Ik ging ditmaal met mijn vinger van zijn nek tot zijn sixpack.Dat weet ik helemaal niet,ik ben heel dom weet je wel.En ik keek naar Nick die rood werd.Hij herkende zijn quote.O ik begrijp je we spelen............TIKKERTJE.Ja we spelen Tikkertje riep ik kei luid.Ja ik doe mee riep Joran.Die mijn list echt niet doorzag.Tikkertje vroeg Dries droog.Tikkertje?vroeg Nick nog droger.De twee keken elkaar nog droger aan.Echt waar zo een sukkels dat ze mijn list niet doorzagen.Of deden ze dat wel?Tikkie zei ik en ik tikte Joran.Waarna hij weer achter mij liep en mijn tikte.Zo liepen we heel de tijd rondjes rond Dries en Nick helaas had Dries er iets op bedacht.Nee Air,we spelen geen tikkertje.Onee?Vroeg ik zoals een klein kind.Nee we spelen verstoppertje.Shit.Nu zit ik in de problemen.Zijn list doorzag ik wel.Oke Air rustig blijven,tijd rekken gewoon tijd rekken.Ik ben vergeten hoe dat gaat,kun jij het uitleggen?Oja hoor.Dat gaat zo.Hij knipte met zijn vingers.Al snel hadden Nick en Joran mijn vest beet en trokken die van mijn armen.Ik zat nu in een dun rood topje.Snap je het nu?Vroeg hij.Ik slikte en knikte.Het was nog niet over.En ik zou het niet meer kunnen rekken hij had mijn list doorzien.Ik had mijn tijd verknoeit.En daar moest ik nu voor opdraaien.Wees voorzichtig fluisterde ik naar Dries er liep een traan over mijn wang.Hij knikte.Wat me toch iets beter iets voelen.