Onverwacht

Ik keek op toen ik voetstappen hoorde.Dries kwam af.Ik was echt super bang.Al snel had hij de deur opengedaan en stond hij voor mij.De deur was nog steeds open.Hij gaf me een kus en pakte mijn polsen vast.Auw,jammerde ik.Hij keek op.En hij keek naar mijn arm.Er zat een diepe snede in.Hij keek naar me en zei:Wat heb je uitgespookt?Vroeg hij boos.Ik,ik,ik ik miste je.Stotterde ik.En ik zag je horloge liggen.En dat horloge is van jou.En dan heb ik nog iets van jou in mijn buurt.Hij keek me onbegrijpend aan.Dus eigenlijk hou je nog vn me,zelfs na al dat gemeens wat ik je heb aangedaan.Ik keek hem in de ogen.Ja zei ik en ik draaidde mijn hoofd weg van schaamte.Het klonk eigenlijk heel stom om te zeggen dat ik nog van Dries hield,maar het was de waarheid.Ik hield nog van hem.Maar wat hij toen deed daar verschoot ik echt van.Hij sloeg me niet,hij schreeuwde niet,hij scheldde niet.Hij nam mijn polsen weer vast en maakte mijn handboeien los.Ik keek hem aan.Zijn ogen waren weer normaal zoals vroeger.Ik was los en ik stond recht.De meeste normale mensen zouden nu door de deur zijn gelopen.Maar zo ben ik niet.Ik stormde op Dries af en ik gaf hem een knuffel.Hij leek verbaast van mijn handeling maar toch knuffelde hij me terug.Na een tijdje lieten we elkaar los.Onze ogen zagen allebei rood van het huilen.Echt waar sorry Air,het spijt me zo.Ik wist niet wat mij bezielde.En toen zei hij het gene dat ik van hem wou horen.Ik hou van je.Hij wachtte eventjes.En zuchtte ik weet dat je me nu haat,en nooit iets met me te maken wil hebben,dus als je wil mag je nu gaan.Hij was echt verdrietig en keek me niet meer aan.Ik tilde zijn kin op en plantte een kus op zijn lippen.Hij leek weer verbaast maar kustte me toch terug.Toen we stopte keek ik in zijn grijze ogen.Al het haat was verdwenen.Het had plaats gemaakt voor schaamte,schuldigheid en spijt.Maar ik was vooral blij dat zijn ogen normaal stonden.Je hebt het recht om nu te gaan zei hij.Ik grinnikte:Ik zit in jongensgebied ik heb geen rechten.Waarna hij moest lachen en ik voor het eerst in dagen zijn glimlach terug kon zien.Ik beloof je dat ik het goed maak,zei hij.En hij begeleidde mij uit de kerker.