Poging

Ik werd wakker.Nog steeds op de koude vloer van de kerker.Maar Dries was gelukkig niet in de buurt.Ik checkte mijn kledij en mijn lichaam of hij me ondertussen niets had aangedaan.Wat moet ik nu doen?Ik lag daar maar op die koude grond.Kon ik niet ontsnappen?Eerst moest ik uitvinden welk uur het was.Ik hoorde getik.Eerst was ik bang dat het een bom zou zijn.Dat hij genoeg van me had.Ik pinkte een traan weg die uit mijn ooghoeken wou ontsnappen.Ik vergat maar de gedachte en probeerde zo dicht mogelijk bij het voorwerp te komen.De kettingen werkte niet echt mee.Ik besloot mijn handen in de verte te strekken en zien hoe ver ze kwamen.Redelijk ver maar niet genoeg tot bij het voorwerp.Ik besloot anders te denken en mijn benen eerst te laten gaan alsof je van een ladder afdaalt.Op het moment dat de kettingen rinkelde omdat ik niet verder kon keek ik naar het voorwerp.Het was een horloge.Dat was perfect ik kon kijken welk uur het was en wanneer Dries zou terugkeren.Ik keek naar het horloge maar ik kon het net niet lezen.Ik probeerde nog verder te kruipen.Het metaal van de handboeien sneden in mijn huid.Maar ik trok er mij niets van aan.Ik kon het horloge net grijpen met mijn voet.Ik keek naar het horloge.Het was 19:45 zijn training zou over een kwartier gedaan zijn.Ik had niet veel tijd.Ik moest een manier vinden om te ontsnappen.Maar niets dat ik kon zien kon daarbij helpen,geen raam,geen riolering niks.Maar ik bedacht me dat mijn zicht maar beperkt was door de handboeien.Ik moest een mogelijkheid vinden om los te geraken.Ik zou heel goed kunnen luisteren naar hem en gehoorzaam zijn.Maar ook al hield ik nog van hem heel diep van binnen,ik vertrouwde hem niet.Dat is de eerste meidenregel.Vetrouw nooit jongens.Dit keer kwam het van pas dat ik is had geluisterd naar de meisjes.Ik kon niet zoals vroeger doen,want toen heeft hij dat nooit aangevraagd,hij is gevallen voor mijn nieuwe persoonlijkheid.Misschien als ik het weer lief vraag om het niet te doen,dat hij het niet doet.Dat hoopte ik tenminste.Het enigste wat ik op dit moment had was hoop.Hoop dat iemand me zou vinden.Hoop dat ik zou kunnen ontsnappen en eigenlijk ook de hoop dat dit Dries niet is en dat hij eigenlijk wel van me houdt.Dat was het belangrijkste en meest geliefde wat ik nog had in deze kerker.Die hoop dat hij nog van me zou houden.