Tussenstukje

Ik en Dries zaten nog steeds onder de tribunes.In de verte zag ik dat Blue en Animal al weggelopen waren.Ik voelde me erg schuldig.Ik had ze heel de tijd voorgelogen.En toen redde ik hun waardoor ze wisten dat ik nep deed.En nu doe ik weer nep tegen hun.Ik had moeten leren uit mijn fouten maar dat deed ik niet.Ik voelde me gedwongen om fouten te maken.Zonder mijn moeders waarschuwing had ik nooit zo gemeen tegen hun gedaan.Want eigenlijk was ik heel gemeen tegen hun,terwijl het hopelijk nog steeds mijn twee beste vriendinnen waren.Dries merkte dat ik piekerde en sloeg zijn arm om mijn middel.Ik wou wegwandelen maar hij had me te stevig vast.Wat is er Air?Zei hij.Ik keek hem aan.Kun je je niet voorstellen wat er is?Vroeg ik lichtelijk geïrriteerd.Ik ben een jongen ik weet niet wat er in een meisjeshoofd omgaat,zei hij.Oke jij wint,zei ik.Ik pieker over het feit dat ik lieg tegen mijn 2 beste vriendinnen.Zolang je niet liegt tegen mij vind ik het niet erg.Zei hij.Egoïst,siste ik.Ik begon echt boos op hem te worden.Hij pakte me bij mijn arm toen ik weer wou weglopen bang voor zijn reactie.Wat zei je tegen mij?Siste hij terug.Ik zei dat dat egoïstisch is om te zeggen.Zei ik,al leek het bijna op fluisteren,Dries leek echt kwaad te worden.Dus jij vindt me egoïstisch he?Vroeg hij.Hij kwam naar me toe,maar ik deinsde achteruit.Ik werd bang van hem.En wat vindt je nog van mij,dat ik niet weet?Zei hij.Stop,Dries je maakt me bang.Ik botste tegen de koude muur achter me.Ik zal is zeggen wat ik van jou vindt zei hij.Ik zette me schrap.Jij bent het ondankbaarste meisje die ik ooit heb leren kennen.Ik red je van die geheugenmachine,ik leen je mijn kleren.En ik krijg te horen dat ik een egoïst ben?Het spijt me,oke.Ik was boos op mezelf.Kun je het mij vergeven?Vroeg ik ik legde mijn hand op zijn schouder.Maar hij sloeg hem weg.Zijn ogen stonden roodgloeiend.Hij was echt woedend.Ik zag hem uithalen om mij te slaan.Ik bukte me,waardoor zijn hand tegen de muur kwam.Auw,riep hij.Sorry,zei ik.Wat kan ik doen zodat je niet meer boos op me bent?Vroeg ik.Blijven staan zodat ik je kan slaan.En hij probeerde weer ui te halen maar ik ontweek hem weer.Als dat is wat je wil.Zei ik.En ik bleef staan.Hij kwam dichterbij.Jij maakt het mij wel erg makkelijk he.Maar hij zei het meer spottend dan voor de grap.Hij was dus echt heel boos op me.Maar ik bleef staan.Ookal was ik doodsbenauwd.Hij kwam langzaam dichterbij.Ik zag hem uithalen,maar ik bleef staan.Toen op het moment dat de klap me raakte.Viel ik op de grond.Daar lag ik dan,ik was bij bewustzijn maar ik kon me niet bewegen.Hij kwam vervaarlijk dichterbij.Jij ondankbaar stuk schroot,siste hij.Ik dacht dat hij me nog is zou slaan of me nog is pijn doen.Maar hij plantte een kus op mijn lippen.Het enigste wat jij kan is zoenen,siste hij.Gevolgt door een tik tegen mijn hoofd.Ik verloor mijn bewustzijn.Daar lag ik dan.Op de koude grond.Dries in de buurt en de rest was niet eens op hoorafstand.Niemand zou hem horen als hij nog iets deed bij me.Ik hoop maar dat iemand me vind.