Really gone.....? (story 46)

Lieve Michy,

Als je dit leest ga dan alsjeblieft eerst naar de Jonas' en lees deze brief dan verder. De brief is ALLEEN aan jou...

LOVE YOU(L) Katja



met knikkende knieen loop ik naar het jonashuis. ik bel aan. joe doet open. hij heeft zoals gewoonlijk rode ogen en opgedroogde tranen op zijn wangen. ik geef hem een knuffel en zo blijven we een tijdje staan. ik weet dat hij het moeilijk heeft. dat heb ik ook, niemand heeft een flauw idee hoe erg ik katja wel niet mis. en hoeveel ik wel niet huil.... niemand weet het, joe niet, nick niet, maartje niet, mijn ouders niet, zelfs kevin niet. hij is dan wel de gene die weet dat ik veel huil om katja maar hij heef tnog steeds geen flauw idee hoeveel ik huil als ik thuis ben.... en waarom laat ik niemand dit weten??? iemand moet sterk blijven van ons, en ik doe dit ook vooral voor joe, als hij weet dat ik nog meer huil dan hem dan weet ik zeker dat hij zichzelf nog iets aan gaat doen.....
ik veeg wat tranen uit joes gezicht die de laatste geen 24 uur hebben volgehouden droog te blijven, don't cry, fluister ik zachtjes terwijl we de woonkamer in lopen. iedereen is er: denise, kevin, kevin, maartje, nick en zelfs frankie. iedereen is stil. ik hoor dat ene ding waar de post doorheen moet (?? wat ik het woord ook alweer??) klepperen. ik ga wel, zeg ik en ik loop de gang in. daar is alweer een roze brief. ik loop rustig de woonkamer weer een. jongens, een brief van katja, zeg ik zacht. iedereen kijkt geschrokken op. hoop, kan ik in alle ogen lezen. ik maak hem rustig open.

'Lieve iedereen,

Ik wil jullie laten weten dat het wel goed met me gaat, voor zover het kan.... Marc (de man van mijn moeder, ik weiger hem mijn vader te noemen) houdt mij en Silva vast in Italie en ik heb zo'n vermoeden dat mam hier wel iets van afweet, dus vertel haar niets. Het spijt me dat ik niet van me heb laten horen, maar Marc wil niet dat ik contact met jullie zoek. Probeer daarom ook niets naar mij te sturen, alles dat jullie zullen proberen te sturen gaat naar Marc. Marc wil ervoor zorgen dat ik en Silva in Italie blijven en mam ook komt, zodat we het gezinnetje kunnen worden dat hij altijd al had gewild. Hij laat mij geen contact met jullie zoeken, omdat het volgens hem alleen maar moeilijker wordt. Jullie hebben geen flauw idee hoeveel ik jullie mis en hoeveel ik van jullie houdt. Daarom schrijf ik hieronder een boodschap voor iedereen:

Lieve Denise,
Je was altijd al als een tweede moeder voor mij. Bedankt voor je goede zorgen en natuurlijk je eten, zorg goed voor iedereen.

Lieve Kevin sr,
Je bent een toffe vader, bedankt voor alles en zorg goed voor iedereen.

Lieve Frankie,
Frank, je bent altijd al een klein broertje voor me geweest, probeer alsjeblieft iedereen een beetje vrolijk te houden.

Lieve Kevin,
Ik heb geen flauw idee wat ik tegen je moet zeggen, behalve dat je altijd een goede vriend bent geweest en dat ik altijd raad bij jou kon zoeken.

Lieve Nick,
Zorg goed voor jezelf en iedereen (vooral Michelle, dikke knipoog) ga zo door en op een dag zal ik je cd's in de winkel kopen.

Lieve Maartje,
Je bent altijd een erg toffe vriendin geweest, maak me trots en ik zal er zijn op de dag dat je wordt uitgeroepen tot Maartje Jonas;)

Lieve Michelle,
Je bent een lieve en gezellige vriendin geweest. Als ik bij jou was hadden we lol in alles wat we deden. Vergeet niet wat jezelf altijd zei: 'For every minute your upset, you waste 60 seconds of happiness' Zorg ervoor dat ik op een dag in de krant dit kan lezen: Wonderkind in Amerika ontdekt!! dan kan ik trots zeggen dat was mijn beste vriendin;)

en tenslotte

Lieve Joe,
Je bent echt een supergrote schat! als ik 's nachts in bed lig te huilen kan ik mezelf altijd troosten met alle romantische dingen die je voor me gedaan hebt. ik weet alles wat er gebeurd is tussen ons nog uit mijn hoofd, wat je aan had en alle details. en als ik jou ooit met een ander meisje zie, dan vermoordt ik je en voer je aan een geit! nee dat was een grapje, joe, ik wil dat je verder gaat met je leven.... met iemand anders.

dit was het dan jongens (en maartje & michelle) er is een grote kans dat we elkaar nooit meer zien, maar ik zal nog wel over jullie horen, want jullie zijn allemaal, stuk voor stuk speciaal. bel geen kinderbescherming, want dan heb ik waarschijnlijk alleen nog maar meer problemen. *zin die onleesbaar is door traan*. Houd ongelooflijk veel van jullie allemaal, heel veel geluk,
Katja

PS: Michelle, jij had nog een frietje van tegoed, er zit een bon daarvoor bijgesloten..

dit was het dan, vaarwel...


bij de laatste zin valt er een traan op de brief. goed geraden, ik was aan het huilen....
ik kijk naar de rest. ik loop op joe af en sla mijn armen om hem heen. zijn schouders schokken. ssshhhst, please, niet huilen, fluister ik met een trillende stem die duidelijk laat horen dat ik ook huil.








iedereen zit versuft voor zich uit te staren. dit was het. we zouden katja nooit meer zien... ik kon mijn tranen niet meer ophouden. niemand kon dat. met trillende handen haalde ik de bon uit de enveloppe. een klein zielig trillerig lachje ontsnapte. ik besloot om dat frietje nooit te halen, totdat ik katja weer zag, om hem met haar te delen.