Vertrouwen

Brand,brand roept de leerkracht die me naar hier begeleidde.De directeur zette het brandalarm aan en ze ging de deur uit.Ik voelde hoe de machine stond te trillen.Oke kom maar op,laat het snel gedaan zijn.dacht ik.Ineens hoorde ik een zwaaigeluid.Van een zwaard ofzo.Ineens trilde de machine niet meer.Was ik mijn geheugen kwijt?Nee dan zou ik die machine niet kunnen herrineren.Ik opende mijn ogen.Tot mijn verbazing waren de draden doorgehakt of doorgeschoten,alvast kapot.Maar door wie?Ineens werd het donker voor mijn ogen.Maar ik had mijn ogen niet dicht gedaan.Ook wist ik zeker dat ik niet flauwgevallen was.Ik was bij bewustzijn.Het waren twee handen.Ik pakte ze vast,en deed ze van mijn ogen.Ik kon mijn ogen niet geloven.Het was een jongen,hij had een wapen en het was.....Dries?Ik keek in zijn grijze ogen.Het was Dries.Dries was diegene die mij had gered.het doorgeschoten touw was van zijn pijl.Hij had een pijlenkoker en een boog op zijn rug hangen.We moeten hier weg zei hij.Voor ik ook iets kon zeggen trok hij me mee het lokaal uit.Maar,hoe?Waarom heb jij een pijl en boog?Hij keek me aan al rennen.Omdat ik je cupido ben,nou goed.Ik moest lachen.Wat best moeilijk was omdat hij heel hard rende.Ik ga je een geheim vertellen oke?Oke zei ik.Ik ben een soldier,zei hij.Net zoals ik,kon ik er net uitbrengen van verbazing.Maar ik heb je nooit gezien,je was toch aan het trainen.Ik trainde vroeger bij icy.Be. Je familie van haar,vroeg ik.Nee,was zijn antwoord waar ik ontzettend blij mee was.Maar vanaf nu ga ik met jullie mee trainen.En dat vond ik nou een super idee.Maar,vind je niet dat ik het plan heb verpest.We stopte effen met rennen.Hij nam mijn kin vast.Luister is jij,jij hebt je ofgeofferd voor je vrienden.Dat vind ik super van je.Maar de reactie van de rest.De andere jongens zullen er net zo over denken als ik.Je vriendinnen zijn gewone wezens die zullen dat niet begrijpen en je moeder dat is een ander verhaal.Wist hij dan niet dat Animal en Blue feeen waren?Bedacht ik.Maar....wou ik zeggen maar ik voelde twee lippen de mijne kruisen.Maak je nou maar geen zorgen oke.zei hij.En we liepen weer verder.Waarheen wist ik niet,en dat deerde me niet,die kus van hem had inderdaad al mijn zorgen weggevaagd.Maar toen ik het plakaatje jongensslaapkamers zag,kwamen ze weer terug.Waar brengt hij mij in hemelsnaam heen.En waarom.Wat is hij van plan?