A ranger/traitor 163

“En wat is het plan?” vroeg Nowell. Miko stond er iedere keer weer versteld van hoe mensen ervan uit gingen dat grijze jagers meteen met een kant en klare oplossing klaarstonden. Hij wenste vurig dat dat niet zo was. Ze hadden helemaal nog geen plan klaar. Hij wist nog maar net dat ze eindelijk gevonden hadden wie ze zochten!
“We zijn bezig zo veel mogelijk informatie te verzamelen,” ontweek hij de vraag. “Weten jullie dingen die ons kunnen helpen?” Nowell dacht even na.
“Om te beginnen heb je de wachters, die…” Op dat moment hoorde Miko voetstappen.
“Stil,” siste hij, terwijl hij zich plat tegen de grond drukte en doodstil bleef liggen. Er kwam een Skandiër langs het pad omhoog! Waarschijnlijk was hij op weg naar de wachtershut, maar het was de vraag aan welke kant hij de gevangen barak voorbij zou lopen. Alsjeblieft niet deze kant, neem de andere kant. Niet deze kant, de andere kant, bad Miko. De Skandiër was bijna bij de barak. Zo meteen zou hij moeten kiezen tussen links of rechts. Miko hield zijn adem in en drukte zich nog dieper in de sneeuw. De Skandiër hield even halt in het midden van het pad. Ga de andere kant op, ga de andere kant op. Dat deed hij niet… Miko hoorde hoe hij zich weer in beweging zette en zijn kant op kwam. Op dat moment kraakte er iets aan de andere kant van de barak. De Skandiër bleef staan, aarzelend of hij zou gaan kijken of niet. Na wat een eeuwigheid leek, draaide hij zich om en liep naar de andere kant. Zo geruisloos mogelijk liet hij zich van de berg sneeuw glijden en verdween in het bos. Nog maar net had hij de veilige schaduw van de bomen bereikt toen de Skandiër aan de andere kant weer tevoorschijn kwam, goed om zich heen kijkend.