I'm ready to fall...

Even later dringt een heerlijke geur van verse broodjes en fruit de kamer binnen.
En niet veel later komt Bill binnen met een net té vol geladen dienblad.
Het duurt ook niet heel lang voordat meer dan de helft op de grond ligt en Bill beteuterd stil blijft staan omdat ook zijn net zorgvuldig uitgekozen outfit geruïneerd is.
Larissa moet moeite doen om haar lach in te houden, maar voelt stiekem toch ook wel medelijden.
‘Kom lieverd, trek je broek uit en kom nog even in bed liggen, dan zal ik even snel nog iets klaarmaken.’
‘Maar, ik wilde je verassen’
‘Dat heb je toch ook gedaan?’ zegt het meisje nu terwijl ze haar lach echt niet meer kan inhouden.
‘Nou..’
‘Maar schatje, ik vond het ook heel lief! Wacht, anders maken we samen een nieuw ontbijt!’
‘Mmm’
‘Is dat een ja?’
‘Ja, oke.’
En hand in hand lopen ze naar beneden om alsnog een gezellig ontbijtje klaar te gaan maken.

Na ontbeten te hebben en na de vaat te hebben gedaan willen de twee jonge mensen toch nog iets gaan ondernemen, want het is ook nog vroeg.
Ze besluiten even te gaan shoppen.
Gezellig met zijn tweeën lopen ze door de straten van Berlijn, ze worden omringd door duizenden mensen, maar daar hebben ze geen aandacht voor.
Ze hebben alleen oog voor elkaar.
Na een tijdje gelopen te hebben hebben ze toch wel honger gekregen en besluiten ze in een gezellig cafeetje iets te gaan eten.
Tijd vliegt wordt er wel eens gezegd en dat is ook hier zeker het geval.
Zonder dat de twee het door hadden is het al half 6 geworden.
‘Zullen we maar eens gaan?’ vraagt het meisje.
‘Ja, dat is een goed idee, anders wordt Tom nog ongerust!’
‘Is hij echt zo snel ongerust?’
‘Wie Tom?’
Het meisje knikt om de vraag een bevestigend antwoord toe te dragen.
‘Nou, ja, toch best wel. We hebben een sterke band en geven heel veel om elkaar.’
‘Ja, dat merk ik’ zegt het meisje vertedert terwijl ze toch ietwat emotioneel wordt.
Zou zij dat ook gehad hebben als haar zusje nog geleefd had?
Dat is de vraag die nu in haar hoofd omgaat.