Sorry ik heb al lang niet meer geschreven ik had weinig insiratie.

Ik hoorde dat blue zich omdraaide en ze zij:Jij ij ij bent een spook.Ik en animal draaide ons om.Een meisje van 12 jaar zweefde voor onze neuzen.Animal gaf me een duwtje.Euh wie ben jij?Vroeg ik voorzichtig.Ik?Vroeg het meisje?Ik ben Irene.Ik verblijf hier nu al zo'n 25 jaar.Zolang bestaat de school al.Zij ik verbaast.Het meisje knikte.Jullie hebben het boek gevonden?Hoe weet jij van het boek?Vroeg Animal.Het meisje schudde haar hoofd.Het boek,het boek dat mijn leven zou redden,het boek dat me in problemen bracht,het boek waar ik mijn leven voor heb gegeven.Ze zweeg even.Werd geschreven door een kamergenoot van me.Jouw moeder...fluisterde ze zachtjes.Wat?Mijn ogen werden groot.Was dat boek van mijn moeder?Hoe weet jij dat dan.Het meisje vertelde over haar kamergenoten het plezier wat ze samen hadden tot dat ze magie ontdekten.We beoefende het.Ik heb mijn leven gegeven om je moeder te beschermen.Ik keek het meisje levenloos aan.Waarom?Vriendschap...zei ze.We moeten gaan zei blue het is bijna tijd.Daag zei ik tegen het meisje.En rende naar het luik.Kom snel weer terug riep ze...Ik heb al jaren niemand meer gezien.Beloven we fluisterden we zacht en verlieten de verborgen kamer.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen