De 100e Hongerspelen - 250

“Ik begrijp dat sommigen onder jullie vinden dat ik eerder één van mijn kinderen naar de arena had moeten laten gaan, maar als moeder… Ik kon het niet aan hen kansloos de Spelen in te laten gaan.” Het publiek was muisstil.

“U weet allemaal welke rol wij hadden in de vorige opstand”, zei Peeta. “Oorspronkelijk wisten we van niets, maar ze hadden ons nodig.” Hij keek naar Katniss. “Ze hadden hun Spotgaai nodig.”
“Ook deze keer wisten wij oorspronkelijk van niets”, zei Katniss. “Om precies te zijn, wij zijn pas op de hoogte gebracht nadat onze zoon in de arena zat en daar ook al een heel pact met zowat de helft van de tributen was gesloten.”
“We merkten dat er iets vreemd gebeurde en we hebben uitleg geëist. Ze beloofden ons dat voor diezelfde avond. Nog voor we de uitleg kregen, stond Adriënne voor onze neus, ze was naar ons appartement gelokt door een aantal anderen die haar gevangen wilde nemen.” Peeta glimlachte even naar Adriënne. Het publiek hield zijn adem in.
“Ik was tegen een nieuwe opstand”, zei Katniss. “Ik was razend, ik wou niet weer bloed vergieten en zij wisten van mijn afspraak met Snow.” Ze haalde diep adem. “Maar Adriënne wist te vertellen dat de president vond dat ik me niet aan de afspraak had gehouden omdat Ian een jaar te laat meedoet.”
“Maar…” Iemand van Snows entourage stond op. “Mevrouw Everdeen, wilt u soms vertellen dat deze onderhandelingen voor niets zijn? Dat u Adriënne Snow helemaal niet gevangen hield?”
“Adriënne is mijn gevangene wel”, zei Katniss kalm. “Alleen is het probleem dat de president al jaren voor heel Panem laat uitschijnen dat het uit liefde voor haar is dat hij de macht weer heeft gegrepen en de Hongerspelen verder liet duren.”
“We hadden hem graag dat masker hoog laten houden en hem op die manier nog een beetje menselijk laten lijken, tenslotte zijn we uit op een betere toekomst voor Panem, niet op persoonlijk wraak”, zei Peeta. “Alleen moest hij zo nodig zelf over de waarheid, de volledige waarheid, beginnen.” Adriënne reed naar voren in haar stoel.
“Ik was duizend keer liever Katniss’ gevangene dan bij mijn vader te blijven”, zei Adriënne.
“Nou, dan hoef ik dus ook geen einde meer te maken aan de Hongerspelen”, zei Snow met een grijns. “Als mijn dochter toch niet bij me terug wilt komen.”
“Om eerlijk te zijn, Snow, we hadden geen zin om op u te wachten. Op dit moment worden de laatst overgebleven tributen uit de arena gehaald”, zei Katniss kalm.
“Dat kan niet, dat…”
“Een paar hovercrafts, piloten, spelmakers en dokters, meer hadden we niet nodig. Ze staan stuk voor stuk aan onze kant.”