Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1

"Bekah! Bekah!" hoor ik de hoge jongensstem van Henry roepen. Henry is het zoontje van Skye, mijn beste vriendin. Het gaat de laatste tijd niet zo goed met haar. "Ja Henry?" vraag ik en sta op van mijn stoel. Ik leg net mijn papieren neer op mijn bureau als de deur openvliegt en er een klein mannetje van 9 naar binnenkomt. Hij heeft een schattig gezicht met kort bruin haar. Hij draagt een simpel zwart shirt met een losse spijkerbroek. "De telefoon ging en Lise Henkers vroeg of je haar de boeking voor het Wembley Stadium wilt doorsturen." zegt hij en gaat voor me staan. De deur van mijn werkkamer valt langzaam dicht en ik hoor een zachte klik. "Oké, bedankt Henry." en ik glimlach naar hem. Het is toch zo'n lief kind. Hij glimlacht naar me en draait zich weer om. "Ow, en Heny?" en hij draait zich om en kijkt me aan. "Er liggen koekjes in de kast, pak er maar ééntje. We gaan zo trouwens nog naar de studio. Ik moet nog wat ophalen." Hij knikt even en verlaat de kamer. De deur valt weer met een zachte klik dicht en het is stil in mijn kamertje. Ik rol mijn stoel weer naar het bureau en leun met mijn ellebogen op het papierwerk. Ik zet mijn gezicht in mijn handen en zucht diep. Ik werk al dagen aan één stuk door, ik heb geen keuze. Skye heeft deze operatie nodig en het wordt niet vergoed door de verzekering. Ze heeft een hersentumor, de kans dat ze het zal overleven is nihil als de operatie niet doorgaat. Henry blijft tot die tijd bij mij en Mo. Mo is mijn vriendje, hij is voor een tijdje naar Australië met zijn band SkyPilots. Ik sta op en stop de bovenste laag van papieren in mijn tas. Ik pak mijn jasje van mijn stoel en trek het aan. "Henry! Trek je schoenen aan!" Ik pak m'n portemonnee en telefoon en loop door de deur. Henry komt al aanlopen met zijn schoenen aan. Ik pak zijn jacket van de kapstok en geef het hem aan. Ik pak de sleutels en open de voordeur. Henry blijft geduldig wachten tot ik de deur heb afgesloten en de auto heb opengedaan. Hij stapt in in de passagierskant van mijn Volkswagen Busje uit 1952. De oranje kleur steekt af van alle andere auto's in de straat. Brommend gaat de motor aan en zijn we op weg naar Syco Studio's.

We lopen door de hal als Lise naar me toe zien komen. "Bekah, je bent laat." En natuurlijk is haar bitch-mode weer aan. "Sorry, ik moest nog even de boeking van het stadion in Londen afregelen." Ze trekt haar neus op. Vol walging kijkt ze naar Henry. "Wat doet hij hier? Er mogen hier geen kinderen komen." zegt ze. Henry kijkt haar verbaast aan. "Ik heb dit met Mr. Harolds besproken, zolang Skye in het ziekenhuis ligt mag ik Henry meenemen." Ze gaat op één been leunen. "Kan die verachtelijke vriend van je niet oppassen?" Ik voel mezelf al warm worden. "Nee, hij is in Australië." zeg ik tussen mijn tanden door en duw Henry naar voren. Snel lopen we richting mijn bureau. Ik zie overal mensen in de 30 jaar, ik ben de jongste. Ik ben 21 en werk al in de grote business wereld. "Mag ik chocolademelk?" vraagt Henry. Ik knik en rommel in mijn tas. Ik haal er een muntje uit en geef deze aan Henry. "De automaat staat-" "Ik weet wel waar die is. Dankjewel Bekah!" onderbreekt hij me en rent weg. Ik lach en schuif aan aan mijn bureau. Ik start mijn computer op als mijn werktelefoon op mijn bureau gaat. "Hallo?" "Mr. Harolds wilt u spreken." "Oké, bedankt." en ik hang op. Dit kan iets goeds of iets fout betekenen. God, sta me bij. Ik sta op en loop richting het kantoor van Mr. Harolds. "Hee Bekah." Ik draai mijn hoofd. "Oh hee Gale." zeg ik en glimlach naar hem. Gale is mijn collega, we deden veel opdrachten samen. We hebben samen veel gereisd en meegemaakt. "Naar Harolds?" "Hm-hm." antwoord ik mompelend. "Oei, veel succes." grapt hij en concentreert zich weer op zijn werk. Ik lach en loop door. Ik klop zachtjes op de deur van het kantoortje van Mr. Harolds. "Binnen."

"Bent u mevrouw Washington?" Iemand tikt op mijn schouder. Ik kijk recht in een paar felgroene ogen. Ik knik. "Ben jij dan Harry Styles?" vraag ik stotterend. Hij lacht en steekt zijn hand uit. "Zeg maar gewoon Harry." Ik schud zijn hand. "Bekah." Ik trek me snel weer los. Achter hem staan de andere jongens. "Jullie zijn One Direction toch? Ik moet jullie naar Mr. Harolds brengen." Ze knikken en maken een instemmend geluidje. "Kom maar mee." zeg ik en loop richting het kantoor van Mr. Harolds. Voordat ik wil kloppen draai ik me nog even om en kijk de krullenbol aan. "Hier moeten jullie zijn." zeg ik en stap opzij. "Ga jij niet mee?" vraagt de blonde. Ik schud mijn hoofd. "Beter van niet, ik ben niet gewenst." Harry pakt mijn hand. "Je bent er toch nog wel als we terugkomen hé?" Hij kijkt me diep aan in mijn ogen. Ik trek mijn hand los en knik. "Kantoor 7." zeg ik en loop met een rood hoofd weg. De jongens kijken me na maar gaan toch snel het kantoortje binnen.

Henry komt naast me aan mijn bureau zitten. Het is al half 6 geweest. "Hoe laat gaan we avondeten?" zegt hij als hij met zijn gezicht in zijn armen op het bureau gaat liggen. Ik klik nog wat op mijn computer en kijk dan naar het vermoeide jongetje naast me. "Even dit afmaken lieverd." zeg ik. Hij zucht. "Oke, nu." Hij springt overeind en kijkt me hoopvol aan. Ik glimlach naar hem en rol met mijn ogen. "Oké dan." Ik weet wat hij denkt. Hij springt een keer opwindend. "Yes! We gaan naar Nando's!" Ik pak lachend mijn spullen in en doe ze vlug in mijn tas. Ik loop lang het bureau van Gale. Hij kijkt me raar aan als ik speels mijn tong naar hem uitsteek. "Wij gaan lekker naar Nando's." zeg ik plagerig en hij rolt met zijn ogen. Ik lach en loop samen met Henry naar de uitgang. "Bekah." hoor ik. Ik draai me om. Lise staat vanachter haar bureau naar me te roepen. "Mr. Harolds moest je spreken." Ik hoor Henry al zuchten. Ik rol zuchtend met mijn ogen en zak op mijn knieën. "Henry, ik ben zo terug. Wacht maar even bij Gale oké?" Hij glimlacht wijs naar me en knikt. Ik schuif mijn tas beter over mijn schouder en loop naar het kantoor. Ik klop op de deur. "Binnen." Zachtjes doe ik de deur open en kom binnen. Het is een groot kantoor. Aan de linkerkant van het kantoor staat zijn bureau. Een stel chique stoelen staat ervoor waarop de jongens zitten. Recht tegenover de deur is een gigantisch raam. Voor het raam staan kastjes met objecten en papieren. Een typisch kantoor voor een rijk persoon. "Ah, Bekah. Ik had je al verwacht. Kom zitten." en Mr. Harolds maakt een gebaar naar de lege stoel naast de kleine jongen met bruin haar en blauwe ogen. De jongens kijken me aan en ik ga ongemakkelijk zitten. Snel sla ik mijn rechterbeen over mijn linker. "Jongens, jullie kennen Bekah vast al." Ze knikken. Ik had de opdracht gekregen de jongens hier rond te leiden. Ik word rood en kijk naar Mr. Harolds. "Bekah, dit zijn Harry, Liam, Zayn, Niall en Louis." Ik kijk naar de jongens. Het zijn typische boybanders, net Justin Bieber keer vijf. Ik glimlach zwak en kijk weer voor me uit. "Bekah, jij moet een hotel voor de jongens regelen en zorgen dat ze zich thuis voelen hier." zegt hij. Mijn ogen worden groot. "M..maar-" "Geen gemaar Washington. Punt uit. Zorg ervoor dat ze morgenochtend om half 10 hier voor de deur staan. Jullie mogen gaan." Ik ben geen babysitter! Ik moet al voor Henry zorgen, ik heb nog een extra baantje bij een café en moet nu ook nog gaan letten op vijf kleine kinderen! Ik sta op en schuif geërgerd mijn stoel aan. Mr. Harolds wijst naar de deur en de jongens laten mij voor. "Waar gaan we heen, Bekah?" vraagt Liam. Ik sluit even mijn ogen en zucht. Dit is teveel werk voor iemand. "Ik ga even een hotel boeken en zorg voor avondeten. Gaan jullie maar even rondneuzen hier." Ze kijken op van mijn antwoord. Ik loop stug weg naar mijn bureau en gooi mijn tas neer. Henry komt aanlopen. "Gaan we eten?" vraagt hij hoopvol. Ik schud mijn hoofd. "Nog niet, ik moet nog even wat doen." Hij laat zijn hoofdje hangen. Ik voel al meteen schuld opkomen. "Sorry Henry. Ik zal het snel afhandelen, ik drop de jongens in hun hotel met wat eten en dan gaan wij naar Nando's. Oké?" Hij knikt.
Ik start mijn computer snel op en zoek het dichtstbijzijnde hotel op en bel. "Kamer voor vijf, op de rekening van Syco Records." De man aan de andere kant van de lijn reserveer een luxueuze suite voor de jongens en een avonddiner. Ik zucht en steun met mijn schouders op mijn bureau. Ik pak snel mijn tas op en loop naar Gale's bureau. Zonder de moeite te nemen al mijn papieren op te ruimen en mijn computer af te sluiten loop ik weg. "Gale, is Henry bij jou?" "Nee, ik dacht dat jij naar Nando's ging met hem." Shit, Henry is nu ook al weg. "Harolds geeft me graag extra werk, nu moet ik babysitten op vijf jongens." zucht ik. Hij lacht en rolt met zijn ogen. "Ga maar snel, ik zorg er wel voor dat Lise je niet meer lastigvalt met meer werk." en hij knipoogt naar me. Ik maak een dankbaar gebaartje naar hem en loop vlug naar het koffiezet apparaat, Henry is meestal hier.

Als ik bij de lunchkamer aankom zitten drie van de vijf jongens samen met Henry aan de tafel. "Jongens, wat doen jullie?" vraag ik. Ze zijn alle smaken aan het mixen in plastic bekertjes. Als ik binnenkom valt net het bekertje om en schuiven ze snel lachend van de tafel af. Volgens mij zijn dat Liam, Louis en Harry. "Henry, kom. Ik breng de jongens en dan gaan wij eten." Hij staat op. "Ken jij Henry?" vraagt Louis verbaast. "Uhm ja." zeg ik best hard en Henry komt naast me staan en trekt zijn jas uit. "Waar is de rest?" vraag ik. Harry kijkt me lachend aan. "Zayn en Niall? Geen idee." Hij lacht om mijn uitbarsting. Ik ben die jongens nu al zat. Ik zucht geërgerd en draai me om. "Meekomen, ik breng jullie naar jullie hotel. Wacht buiten maar. Ik ben zo terug." zeg ik en loop weg. Waar de hell kunnen die jongens nou zitten?! Ik bedenk me opeens wat. Ik loop richting het muziekgedeelte van het gebouw naar de instrumentenstalling. En ja hoor, daar zit de kleine gitarist. "Wie hebben we daar?" zegt de blonde vrolijk. Ik zucht en ze zien dat ik geen zin heb in spelletjes dus zet hij de gitaar weg. De jongen met het donkere haar staat ook op. "Waar gaan we heen?" vraagt hij. Ik draai me om en hoor aan de voetstappen dat ze achter me aanlopen. "Ik breng jullie naar jullie hotel en daar staat er wat te eten op jullie te wachten." "Ah, oké." hoor ik en loop naar buiten met de twee jongens achter me aan. Buiten zijn Louis en Harry achter Henry aan het rennen en Liam staat rustig te wachten. Ik zucht weer en open de deuren. Niall en Zayn gaan naast Liam staan en kijken me aan. Ik haal een hand door mijn haar. "Oké. Ik heb dus geen echt vervoer dus moeten jullie wel in mijn auto." zeg ik. "Henry, voorin. Harry en Liam op de eerste achterbank en Liam Zack en Niall achterin." "Het is Zayn." "Sorry Zayn." en ik open mijn Volkswagen Busje. "Hé, deze hadden we ook in One Thing!" zegt Louis. Zou het? "Stap nou maar in." zeg ik. "Wow, iemand is chagrijnig zeg." mompelt Harry plagerig. Ik draai me om en kijk ze aan. "Ik heb al aan één stuk door gewerkt, ik heb op Henry moeten passen, ik heb een nachtdienst gedraaid en niet geslapen. Nu moet ik ook nog babysitten, natuurlijk ben ik chagrijnig!" zeg ik boos. Ze kijken me met grote ogen aan. "Sorry hoor." zegt Harry beledigd en stapt snel in. De rest van de jongens stappen ook rustig in. Henry kijkt me aan tijdens het rijden. Alsof zijn ogen zeggen dat ze medelijden met me hebben.