1-----

Ik hoor een deur dichtslaan geschrokken kijk ik op. Voor me staat mijn vader. Hij was nooit thuis maar als hij thuis was had het altijd slechte gevolgen voor mij. Doordringend staart hij me aan. Ik slik en kijk naar mijn handen. Een wild dier nooit in de ogen kijken flitst er door mijn hoofd. Ongemakkelijk friemel ik met mijn handen. Op het moment dat ik mijn mond wil open doen om iets te zeggen komt zijn partner in crime binnen. Mijn hart begint sneller te kloppen terwijl mijn ogen groter worden. Een golf van angst gaat over me heen wanneer hij een geheimzinnige grijns op zijn gezicht krijgt. "Meekomen, Nu" hardhandig trekt hij me aan mijn haren recht. Hij trekt me naar de deur die al heel mijn leven op slot zit. Hij vist met zijn ene hand zijn sleutelbos uit zijn broekzak en opent de deur. Mijn mond valt open als ik de kamer binnen kijk. Hardhandig wordt ik naar binnen geduwd. Mijn polsen worden vastgebonden aan het plafond met touwen. Met een mes snijdt Percy mijn outfit aan flarden. Ze beginnen rondjes rond me te lopen terwijl ze me keuren. Mijn vader knijpt in mijn armen. "Sterk, daar kunnen we wel wat mee" mompelt hij. "En ze is ook niet lelijk buiten haar buik. Ja met haar kunnen we veel doen" antwoordt Percy terwijl er een vuile grijns op zijn verschijnt. "Misschien toch haar uithouding testen ik wil geen zwakkelingen" zegt hij terwijl zijn grijns nog breder wordt. "Goed idee, ik wil weten wat ik geschapen heb" antwoordt mijn vader. Intussen begint mijn hart als maar sneller te kloppen. Ze lopen naar een kast achter me en halen er een aantal zwepen en stokken uit. "Aan jou de eer" mompelt mijn vader. Plots voel ik een harde klap tegen mijn rug. Ik klap mijn tanden op elkaar om geen geluid te maken. nog een hele reeks meppen volgen. Ik klap mijn kaken zo hard mogelijk om geen geluid te maken. "Ze doet het goed" mompelt mijn vader die tot nu toe alleen maar heeft toe gekeken. Hij gaat achter me staan en begint met verschillende stokken en zwepen op mij in te werken terwijl het voor mij als maar moeilijker wordt om stil te blijven. Na wat een eeuwigheid lijkt stoppen ze eindelijk. Ik heb het gevoel dat er niets meer overblijft van mijn rug. "Ze heeft dat goed gedaan" mompelt Percy "we kunnen haar wel gebruiken". Mijn vader maakt mijn handen los. "Luister Alex, vanaf nu werk je voor ons en de organisatie. Je doet alles wat wij je opdragen of er zullen straffen volgen" beveelt mijn vader me. Angstig knik ik, ik weet nu al dat mijn 'werk' niet plezierig zal zijn. "Je eerste opdracht is simpel: je moet een pakketje afleveren bij een van onze klanten omdat je een starter bent gaat er iemand met je mee om je in de gaten te houden, doe dus niets stoms" legt Percy me op. Hij hoeft het niet te zeggen maar ik weet direct dat het pakketje een lading drugs of wapens is. Ik slik en knik. Hij laat zijn blik nog eens over mijn lichaam glijden en vertrekt dan. "Ga je aankleden, sletje" roept mijn vader. Bang loop ik rap naar mijn kamer en trek een pyjama. Op het moment dat ik de trui over mijn hoofd trek komt mijn vader binnen. "Hier" hij legt een pot zalf een verband op mijn bed en loopt weer weg. Heel voorzichtig open ik het potje alsof er een bom in zit. Ik laat een vinger er in glijden en wrijf voorzichtig een beetje op mijn rug. Ik voel direct hoe de pijn verlicht en begin een dikke laag uit te smeren waarna ik het verband rond mijn rug wikkel. Voorzichtig loop ik naar mijn bed aangezien iedere beweging pijn doet. Wanneer ik me laat vallen beginnen de tranen rijkelijk te vloeien. Een golf van angst overspoelt me. Ik weet dat ik vanaf nu bijna altijd in gevaar zal zijn samen met al de mensen die ik graag zie. Ik zal nooit meer over straat kunnen lopen zonder over mijn schouder te kijken. Ik weet in welke handel mijn vader zit dus ik heb een idee van wat hij allemaal voor mij in pettto heeft. Kippenvel bedekt mijn volledige lijf. Het liefst zou ik nu uit het raam springen en zo hard mogelijk weg lopen. Maar ik weet dat ze me dan zouden opjagen om me dan een marteldood te laten sterven. Ik had al aantal keer het geschreeuw en gesmeek vanuit de vanaf nu niet meer geheime kamer van mijn vader gehoord. Mensen die op den duur begonnen smeken om de dood.