I 3.1 aLukos

Fall werd dit keer net voordat de bel ging wakker en stapte slaperig uit bed waarna ze half lopend, kruipend en gapend haar spullen bij elkaar zocht. Het geluid kwam niet meer onverwachts maar alsnog trapte Fall gefrustreerd tegen haar stoel toen ze de hoge, zwaar irritante toon hoorde. Terwijl ze haar panty aantrok scheurde die bij haar knie, zodat er een ladder in kwam ter grote van een kaartspel. Fel vloekend zocht ze tevergeefs naar een extra panty en trok uiteindelijk na een blik op de klok toch maar gewoon haar laarzen aan. Net zo chagrijnig als de dag ervoor verliet ze haar kamer. Zich heel goed daarvan bewust nam ze zich voor iets aan haar slaapproblemen te doen. Nou ja, deze nacht waren er ten minste geen gekke visioenen geweest, al waren de wilde dromen die daarvoor in de plaats kwamen niet echt een verbetering.
Voor ze het wist zat Fall alweer in de les, inclusief slecht humeur, starende leerlingen en ongelooflijk saaie docenten. Haar rooster was erg raar opgesteld, ze had iedere dag drie theoretische vakken, zoals wiskunde, talen of geschiedenis en drie praktische vakken, zoals scheikunde, gym of tekenen. Vandaag had ze Aardrijkskunde, Godsdienst, Spaans, een blokuur LO (dat was dus gym) en biologie practica. Zo had je dus iedere dag wel een of twee vakken waar je vrijwel niets voor hoefde te leren. Haar eerste les was echter Spaans en dat was verre van een van haar favoriete vakken.
De docente die voor de klas stond was gelukkig niet bepaald veeleisend, ze zag eruit alsof ze al jaren les gaf op deze school en interesse begon te verliezen in de leerlingen. Des te beter voor Fall, want zo kon ze rustig tegen de wand aanleunen terwijl ze over allerlei dingen nadacht en van tijd tot tijd uit het raam keek. De donkere jongen die ze bij Seth had zien zitten de dag ervoor sprak blijkbaar vloeiend Spaans, waarschijnlijk kwam hij uit Zuid-Amerika of iets vergelijkbaars. Wat hij op deze school deed kon ze echter niet bedenken, misschien was hij wel net als zij hier naartoe gestuurd. Of niet.
Toen Fall op haar rooster van die dag keek liet ze haar hoofd nog een keer tegen de muur zakken. Rond twaalf uur, met een bijna tropisch klimaat, was gym wel echt het laatste waar ze zin in had. Daarbij was het lesuur Spaans al bijna afgelopen, wat betekende dat ze binnen een half uur op het sportveld zou moeten staan. Fall, die opgegroeid was in de sneeuw, tussen de bergen, zat echt niet op zo'n gymles te wachten.
Wanneer uiteindelijk de bel ging liep Fall rustig achter iedereen anders aan naar het sportveld. Een meisje wat de dag ervoor tijdens een aantal lessen naast haar zat kwam bij haar lopen.
'Zeg, we hebben nu gym toch?' Ja, overduidelijk. Fall had zin op haar af te snauwen maar hield zich nog op het laatste moment in.
'Ik geloof het, is dat leuk hier?'
'Ja hoor, maar wacht even, ben je nieuw hier?' Weer had ze zin om een kort oppervlakkig antwoord te geven maar zei enkel:
'Ja, hoezo dat?' de wangen van het meisje kleurde licht roze en ze verborg haar gezicht verder achter haar haar.
'Nou ja, ik ben zelf nieuw dus ik ken hier niemand.. Ik dacht dat, met alles wat ze zeggen..' Fall kneep haar ogen tot spleetjes, dat was dan ook weer duidelijk. Haar tweede dag en nu al het buitenbeentje, dat was vast wel een record. Je moest altijd je vijand één stap voor zijn, wat in dit geval betekende dat ze het rotte gevoel wat in haar buik omhoog kwam opzij moest zetten.
'Zoals?'
'Nou.. ehm, gisteren zei Cathy nog dat ze je schoenen heel stoer vond...' Dat ze vond dat Fall te veel aandacht vroeg en verwachtte dat ze alles kon maken zei ze er niet bij
'Oh, wat lief, zeg maar dat ze heus niet zo verlegen hoeft te zijn, ik vind het altijd leuk om met mensen te praten.' Dat laatste zei Fall met een lichte ondertoon die het meisje koos te negeren.
'Goed, zal ik doen, Ik ben trouwens Paige.' Ze stak haar hand niet uit, waarschijnlijk niet zeker of Fall hem zou schudden.
'Ik heet Fall, maar volgens mij ben je daar al van ingelicht.' De woorden kwamen er licht scherp uit en Fall nam zich voor niet te openlijk vijandig over te komen, een doel wat ze vermoedelijk nooit zou nastreven.
Ze kwamen aan bij de kleedkamers en gingen beide een andere kant op. Paige ging waarschijnlijk het hele gesprek bij haar vriendinnen navertellen, terwijl Fall zwijgend haar sportkleren aantrok. Dit soort gesprekken vonden wel vaker plaats in Fall's leven en ze wist dat ze er niet te lang mee moest zitten. Het gesprek zou waarschijnlijk toch meerdere malen worden vervormd, wat ze ook had kunnen gezegd.

'Iedereen 2 rondjes om het veld lopen, zorg dat je een beetje opwarmt.' Fall werd wakker geschud na de lange speech die zo'n beetje iedere docent hield aan het begin van het schooljaar. Op een rustig tempo begon ze over het veld te lopen, achter de rest van de kinderen aan. Het was echt ontzettend heet en de zon leek ieder sprietje van het keurig gemaaide gras op een bijna pijnlijke manier te verlichten. De zon was echter niet zo heet als Fall hem verwacht had te zijn en de hitte leek haar ook niet zo erg te hinderen als ze had gedacht.
Aan het einde van de twee rondjes was ze nog niet eens zo moe, hoewel de sportkleding haar wel begon te irriteren. Deze bestond uit een donkerrood rokje, witte, lange sokken en donkerrode veldschoenen, wat ze het vervelendst vond was toch echt het shirt. Het was een wit poloshirt van dikke, stijve stof, de hals zat veel te hoog en ze kon er totaal niet comfortabel in bewegen.
Om haar heen zag ze hijgende klasgenoten, ze klaagden over de zon en de zogenaamde "zware oefening". Alle meisjes zagen er identiek uit, met lange paardenstaarten of hoge knotjes. Alleen het meisje waar Seth de dag ervoor mee aan tafel had gezeten stak uit door haar rode haar, Fall vroeg zich af of ze het verfde. De jongens hadden, op een paar uitzonderingen na, allemaal kort en perfectionistisch geknipt haar, zonder een plukje wat de verkeerde kant op stond, geen kreukel in hun nieuwe sport kleding. Vier jongens zagen er in kleine opzichten anders uit, huidskleur, lichaamsbouw, enzovoort. Seth's haar was langer dan dat van de andere jongens, maar op de een of andere manier leek hij zelfs met zijn groene ogen niet zo op te vallen. Misschien was het dat hij zo anders was dan iedereen dat hij er automatisch bij hoorde, misschien was het dat hij helemaal niets deed wat de aandacht naar hem trok. Behalve dan het verschijnen in andermans dromen.
'Nooit geleerd dat het onbeleefd is om te staren?' Het roodharige meisje stond achter haar.
'Zegt wie? Als ik vragen mag.' Fall hield haar hoofd net een stukje schuiner en haar kaak verstrakte.
'Johanna, aangenaam je te ontmoeten, Fall toch?' Ze legde een nadruk op aangenaam die Fall helemaal niet aanstond, toch zette ze een nietszeggende blik op en knikte bevestigend.
'Dus wat, is hij je vriendje?' Ze gebaarde naar Seth, die nog steeds tegen het hek aangeleund stond terwijl hij met iets tussen zijn vingers speelde.
'Nee, ik zal maar niet teveel aan het uitzicht wennen want dat is binnen een paar dagen weg.' net als Fall, wat een toeval. Ze klemde haar kaken nog steviger op elkaar om niets van haar nieuwsgierigheid te laten zien. Johanna wist duidelijk meer dan zij over wat hier allemaal aan de hand was, en daar was ze helemaal niet blij mee. De anderen die bij haar aan de tafel hadden gezeten waren hoogst waarschijnlijk ook allemaal betrokken. Wat Johanna niet wist was dat Fall ook een rol zou spelen in wat het ook was dat dit voorstelde, al wist ze zelf nog niet wat dat nou precies inhield.
'Iedereen, vind een partner en pak een voetbal.' Fall zuchtte, voetbal vond ze maar een nutteloze sport, het was zo simpel. Je zag gewoon duidelijk waar de bal zou neerkomen, hoe hoog of hoe snel, ze snapte niet hoe mensen het ding nog steeds konden missen.
'Zin om samen te gaan?' Paige keek haar vragend aan, Fall werd wakker geschud uit haar gedachtes.
'Oh, ja hoor.' Ze glimlachte en pakte een bal, waarna ze bij de anderen om de leraar heen ging staan.
'Oke, heeft iedereen een partner?' Hij wreef zijn handen over elkaar en keek naar de gezichten die zich om hem heen hadden verzameld, hij gebaarde naar drie meisjes die bij elkaar waren gaan staan. 'Gaan jullie maar met z'n drieën, we zijn toch met een oneven aantal.'
'Nu kiezen jullie wie groep 1 is en wie groep 2 en dan gaat iedereen van groep één op de middellijn staan en iedereen van groep twee op deze lijn.' Hij wees naar een lijn die ongeveer een meter van de groep was aangegeven. Hij deed de oefening voor, Paige en Fall volgden zijn voorbeeld