She’s Not One Of Them [Jasper-Twilight] <12>

Every Day
[Jasper]
Ik keek Aylin aan en zag dat ze ieder van ons in haar geheugen aan het prenten was. Ze keek net iets langer naar mij, dan naar Alice en toen ging ze verder naar Emmett die haar een klein lachje schonk. En als laatste Rosalie. Rosalie keek haar bedrukt en een beetje kwaad aan. Ik wist het, hopelijk neemt Aylin het niet te slecht op.
‘Rosalie? Als ik hier niet welkom ben dan moet je het zeggen, dan ga ik wel weg. Ik wil je familie absoluut binnendringen of zo, dus als er iets is zeg het dan maar.’ Zegt Aylin vriendelijk, ik kijk haar vreemd aan en kijk dan berispend naar Rosalie.
‘Nee blijf maar hoor, Rosalie vindt het niet erg. Toch Rose?’ zeg ik vlug voor ze weg gaat. ‘Blijf maar.’ Om de een of andere reden vindt Rose haar precies veel vriendelijker. Waarschijnlijk omdat, als ze het vraagt, Aylin ons gewoon met rust laat en weg gaat. Ik kijk Rose dankbaar aan en ze knikt.
We vragen de rest van de pauze, alles wat in ons opkomt, aan Aylin. Op iedere vraag antwoordt ze zo goed als ze kan. Toen Alice over haar familie vroeg, begon ze bij haar opa en oma. Nadat haar oma was overleden was haar opa naar Italië verhuisd.
‘En waar ergens in Italië woont hij dan?’ vroeg Edward. ‘Euh ik dacht in Volterra, in een kasteel met oude vrienden van hem.’ Na die woorden kijken we elkaar even bedrukt aan, de Volturi, dat is niet meteen het beste nieuws.
[Aylin]
Ik hoor de bel gaan en sta op van de tafel. ‘Nou het was gezellig, maar nu moet ik wel naar de les, tot nog eens.’ En daar ga ik dan weg van de tafel, de bezorgde gezichten van de familie Cullen niet ziend en achterlatend. Wist ik veel dat zij wisten wat mijn opa is.
Ik kom aan in wiskunde en ik ga naar mijn bank. Jessica komt meteen naast me zitten en aan haar gezicht zie ik dat ze alles wil weten. ‘Vertel, wat hebben ze gezegd?’ ‘Ze hebben gewoon van alles over mijn leven gevraagd.’ ‘Aah, waarom keek Rosalie je eerst zo gemeen aan. Of was het nu bedrukt, verdrietig? Ik weet niet wat het was maar je deed wel iets met haar.’ ‘Is dat zo? Ik had het niet door, en het is trouwens een heel vriendelijke familie.’ Zeg ik en ik glimlach, hoopte ze nu echt dat ik ieder detail ga zeggen?
Blijkbaar wel, gelukkig komt de leerkracht binnen en start hij meteen, waardoor Jess niets meer kan vragen