She’s Not One Of Them [Jasper-Twilight] <1>

Op naar Forks
[Aylin]
Nadat het signaal ging dat we konden gaan landen, zette ik mijn stoel recht en deed mijn riem vast. De landing verliep goed, toen ik uitstapte glimlachte ik een keer naar de vrouw die er stond en ging toen mijn bagage halen.
Na tien minuten kwamen al mijn koffers er dan toch aan en kon ik vertrekken. Vol zenuwen ging ik naar de grote hal waar allemaal mensen stonden. En precies tussen al dat volk moest ik mijn ouders zoeken.
Niet het makkelijkste werkje als je het mij vraagt, maar ik heb geluk dat mijn moeder me zag staan. Ze begint te lachen en te waaien terwijl ze mij roept. ‘Aylin Hier zijn we!’ Ik krijg een grote lach op mijn gezicht en loop met koffers en al naar ze toe. Als ik voor ze sta laat ik mijn grote koffers op de grond vallen en spring zowat in mijn moeder haar armen.
Ja wat wil je we hebben elkaar sinds kerstmis niet meer gezien en dan moet je weten dat we nu al 30 Augustus is. Het is gewoon al bijna een jaar geleden, het lijkt nog niet zo lang geleden maar toch is het wel zo.
Als mijn moeder me loslaat is het aan mijn vader om me te knuffelen, hij neemt me vast en draait een rondje.
‘Schat we zijn zo blij dat je weer terug bent.’ Zegt mijn moeder bijna wenend, de emoties zijn haar bijna te veel. ‘Ik ben ook blij mama.’ ‘Kom dan gaan we naar de auto dan kunnen we naar huis.’ Zegt mijn vader rustig terwijl hij mijn koffers vast neemt, zodat ik rustig met mama kan praten.
Ik nam achteraan plaats in de auto terwijl mama vooraan ging zitten, ik geeuwde een keer. ‘Ga maar slapen hoor, we maken je wel wakker als we thuis zijn. Het was een vermoeiende dag voor je.’ Zei ze warm. Ik knikte en legde mijn hoofd tegen de raam aan. Ze weet toch ook altijd wat ik nodig heb. Ik hoor nog vaag dat papa de auto instapt en de motor start.