A ranger/traitor 150

Alyss lag in bed. Het was een vermoeiende dag geweest en eigenlijk zou ze moeten proberen om te slapen, want morgen zou er weer een zijn, maar ze kon het niet. In plaats daarvan dacht ze aan Will. Hij zou onderhand wel in Skandia moeten zijn aangekomen. Hoe zou het hem vergaan daar? En met die jongen Miko? Ze kende Wills nieuwe leerling nauwelijks, maar ze had wel medelijden met hem. Hij was wees net zoals Will en zij, met als verschil dat hij had moeten stelen om in leven te blijven en als hij daar eindelijk mee kon stoppen om grijze jager te worden, beschuldigden ze hem van verraad! Op dat moment hoorde ze de stem van Crowley in de aangrenzende kamer.
“En waarom zou ik vrouwe Alyss moeten wekken op dit onzalige uur?”
“Koning Sean is hier en hij vraagt om een onderhoud om zich op de hoogte te stellen van de stand van zaken, voor de andere koningen weten dat hij hier is.”
“Dat veranderd de zaak, ik zal haar meteen inlichten.” Alyss was ondertussen al uit bed en trok in alle haast een jurk aan. Het was die van gisteren en hij was behoorlijk gekreukt, maar dit was niet het moment om op zo’n details te letten. Het was tenslotte midden in de nacht en niet een of ander officieel banket. Even later zag ze dat Sean er ook zo over dacht. Hij droeg nog steeds zijn reiskleding die behoorlijk vuil en stoffig was.
“Vrouwe Alyss.” Hij gaf haar een handkus. Vuil of niet, aan zijn goede manieren mankeerde niets. “Hoe staat het met de onderhandelingen?”
“Ze zijn elkaar nog niet met getrokken zwaarden te lijf gegaan en gezien de omstandigheden is dat al heel wat.”
“Dat is zo, en verder?” Daarop vertelde Alyss Sean wat er allemaal gebeurd was sinds ze op het kasteel van koning Otkar was aangekomen. Dat nam zoveel tijd in beslag dat het al bijna ochtend was toen ze klaar was en Sean naar zijn kamer moest, zodat de andere koningen niet zouden weten dat hij eerst nog bij haar geweest was.
“Ik vertel je mijn kant van het verhaal zo snel mogelijk. Ik zie je aan de onderhandelingstafel.”