Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 5

‘Sol!’ Gilde Mare verschrikt en ze rent op haar zusje af. ‘Doen dan iets, sta niet zo te kijken!’ roept ze naar de menigte die zich om hen heen had verzameld. Luna stond verstijfd naar een punt in de verte te staren. ‘Luna, staar niet zo het is je zusje!’ ‘D- draak.’ Stamelt ze. Mare kijkt verschrikt op en ook de andere omstanders kijken naar het punt waar Luna naar staart. Eerst beseft niet iedereen wat er aan de hand is maar als de eerste meisjes beginnen te gillen rent iedereen verschillende winkels binnen om dekking te zoeken. ‘Blijf bij elkaar!’ roept Hagrid boven het lawaai uit naar Mare en Luna. Hagrid probeert zich tussen al mensen heen een weg te banen naar de drie roodharige kopjes die hij ziet maar al snel raakt hij ze kwijt. In al het gewoel verliezen Mare en Luna, Sol niet uit het oog en tillen haar de dichtstbijzijnde winkel in. Als ze binnen zijn ontdekken ze dat ze in de winkel van Klieder en Vlerk terecht waren gekomen. In de winkel staan verder nog enkele mensen waaronder een man met zwart haar en een brilletje samen met een vrouw met dik rood haar en (waarschijnlijk) hun kinderen. Uitgeput zakt Luna op de vloer en Mare volgt haar voorbeeld, geschokt kijken ze naar hun bewusteloze zusje. De man met het zwarte haar komt naar voren. ‘Wat is er met haar gebeurd?’ vraagt hij vol medeleven. ‘Z- ze zakte ineens door haar knieën. Ik kon er niets aandoen, we wisten niet wat er gebeurde en toen kwam die draak.’ Vertelt Mare en al ze uitgepraat is begint ze tegelijkertijd met Luna te snikken. ‘Pas op!’ Roept een meisje van hun leeftijd opeens. De man met het zwarte haar drukt hen tegen de grond en een fractie van een seconde later klinkt een enorme brul gevold door een klauw die door de ruit heen sloeg en vlak boven hun hoofd maaide. ‘Ga naar de achterkant van de winkel en blijf laag!’ roept de man tegen de meiden en zijn gezin. Iedereen begint te kruipen behalve Mare en Luna. ‘Wij laten ons zusje niet achter!’ Roept Mare geschokt. Met veel gerinkel breekt er een ruit en glassplinter snijden hen open. De man begrijpt dat ze hun zusje niet achterlaten en met vereende krachten brengen ze haar naar de achterste deur van de winkel en daar via een trappetje naar de kelder. De man trekt het luik dicht en boven zich ziet Luna nog net een kast omvallen die met een luide knal het luik sluit. ‘Lumos’ Zegt de man en de punt van zijn toverstok begint licht te geven, zijn vrouw doet dit ook en de oudste van de drie kinderen lukt dit na veel proberen ook. Ze horen veel kabaal boven zich en dan is het ineens stil. Luna wil het luik openen maar de boeken kast is veel te zwaar ook met meerdere tegelijk krijgen ze de kast niet opgetild. ‘Hallo, mijn naam is Lily en dit zijn mij broers Albus en James.’ Zegt het kleinste meisje. Verbaast kijkt Luna haar aan, dit was wel het minste wat ze had verwacht; een doodgewoon gesprek. Het antwoord van Luna kwam dan ook zo laat de Mare het woord nam. ‘Mijn nam is Mare,’ zij ze tegen niemand in het speciaal. ‘En dit zijn mijn zussen Luna en Sol. Gaan jullie ook naar Zweinstein?’ James die zich nu ook in het gesprek mengde zij op een opschepperige toon; ‘Ik begin al aan mijn vierde jaar en Albus aan zijn derde jaar, Lily gaat voor het eerst. ‘Ik heb zelf ook wel een tong hoor!’ zei Lily boos en keek hem vernietigend aan. ‘O, en voor je het vergeet Lily,’ Zei Albus die zich nu ook in het gesprek mengde. ‘We hebben ook nog ouders die je moet voorstellen.’ Lily werd rood en haastte zich om als eerste aan het woord te komen ‘Ehm, dit is zijn mijn ouders Ginny en Harry.’ ‘Aangenaam kennis te maken.’ Zeiden Mare en Luna in koor. ‘Sol!’ gilde Mare opeens en ze sprong op om haar zusje te helpen. Langzaam opende Sol haar ogen en knipperde tegen het licht die de drie stokken veroorzaakten. Toen ze eenmaal om zich heen keek verscheen er een glimlach op haar gezicht. ‘Houden we een thee kransje ofzo?’ ‘Was dat maar waar zus, ik ben bang dat we hier nog wel even zitten.’ Toen Sol de gezichtsuitdrukking van de mensen in de kelder zag stopte met lachen en vroeg ‘Wat is er dan gebeurd?’

Nadat Sol het hele verhaal had gehoord keek ze geschokt om zich heen. ‘Dus we zitten hier vast?’ Vroeg ze ongelovig en tot haar schrik was het antwoord ja.