~2~ Harry

Ze mochten het misschien wel skills-lessen noemen, maar ik wist wel beter. De deatheaters nemen geen les, ze kijken James Bond films. Blijkbaar vinden ze het nodig om te weten hoe een auto werkt en hoe je een pistool afschiet, maar niet de voordelen van een ordinaire pen. "I'm Bond, James Bond!" galmde het door het huis. Even later hoorde ik ze gillen als gestoorde fangirls. Dit was meestal het moment dat ze geen aandacht meer schonken aan mogelijke indringers, dus nu had ik een paar uur om het huis te doorzoeken.

Even later kwam ik terug met een hele voorraad van Winx Club artikelen, uit Snape's kamer uiteraard. Ik besloot te beginnen met een notitieblok. Slechte keuze, de helft van de pagina's was eruit gescheurd en de rest was blanco. Een broodtrommeltje was het volgende wat op het lijstje stond. Daarin bleken de gebruikelijke liefdesverklaringen naar mijn moeder te zitten, niks bijzonders dus, die vond je door het hele huis. Ik las ze globaal even door, het gebruikelijke verhaal natuurlijk: Lily waarom jij, Ik bescherm hem voor jou, Was je nog maar hier, et cetera. Verder had ik nog wat stickers en briefpapier meegenomen, maar er zat natuurlijk niets goeds bij. Ik besloot het maar terug te brengen.

Op de gang kwam ik Snape tegen, juist wanneer ik mijn handen vol had aan zijn spullen. Ik duwde het allemaal in zijn handen
"Wil je dit even in jou kamer leggen? En zeg maar tegen de eigenaar dat mijn moeder dood is, en het dus geen zin heeft om haar te schrijven." Ik draaide me om en liet een verbaasde Snape achter.
"OOOOH Snape, hoe kom je aan die stickers, die zijn hartstikke zeldzaam!" hoorde ik iemands stem nog achter me, maar ik draaide me niet om omdat ik wist dat Snape me nakeek.