You Belong With Me: Part 28

Ik tikte zenuwachtig op mijn bovenbeen terwijl mijn andere hand in die van Cailey lag. We zaten in de zetel te wachten voordat mam en pap beneden zouden komen om afscheid te nemen. Ik had geen idee waar we naar toe gingen, maar ik kon echt niet wachten! Ik had de hele nacht wakker gelegen en liggen piekeren over wat ze me nou moest vertellen, ik sprong bijna uit mijn vel van nieuwsgierigheid!Eindelijk kwamen mijn moeder en vader binnen en ik stond meteen op. Cailey ging rustig naar hen toe en schudde de hand van mijn beide ouders. ‘Het was leuk om jullie te ontmoeten meneer en mevrouw Malfidus. En het spijt me voor mijn uitval gisterenavond, dat was onbeschoft.’ Zei ze vriendelijk. ‘Ik hoop dat we je snel weer zien meisje.’ Knikte mijn moeder. ‘Leuk je te hebben gezien’ zei mijn vader alleen. ‘Goed, dan gaan we maar. Dag mam, dag pap.’ Zei ik en sleurde Cailey mee naar buiten. Onze koffers had ze alvast vooruit gestuurd, dus we gingen niet met de auto ofso. Ik keek in het rond toen Cailey me mee naar buiten trok en vroeg me af of we per bezem zouden gaan, maar ik zag geen enkel vervoermiddel. ‘Waar gaan we heen?’ vroeg ik. ‘Dat zal je straks wel zien. We gaan verdwijnsellen.’ Ik knikte enkel. ‘Hou me stevig vast’ beval ze. Ik nam snel haar hand vast en sloot mijn ogen, wachtend op het ongemakkelijke, verstikkende gevoel. Al snel welde het op en ik kneep mijn ogen stevig samen. Zo snel als het opgekomen was, verdween het ook weer. Ik hapte naar lucht en opende snel mijn ogen. Ik keek even gedesoriënteerd om me heen, en nam toen de omgeving in me op. We stonden op het bordes van een groot kasteel, maar het leek helemaal niet op zweinstijn. Het was helemaal wit en heel erg licht, maar er klopte nog iets niet. Terwijl het net nog ochtend was geweest, ging de zon al onder aan de horizon hier. ‘Waar zijn we?’ vroeg ik verbaasd. ‘In Samoa. Welkom op Glombor. Ik leg je binnen alles uit.’ Antwoordde ze. Ze liep naar de deur en hief de gigantisch klopper op om hem dan weer te laten vallen, het geluid galmde in mijn oren. Even later ging de deur langzaam open. Anouk kwam hyper de deur uithuppelen nog voordat de deur geopend was. ‘Hé liefje’ grijnsde Cailey. ‘Ben ik blij dat je er bent! Kom op, iedereen wil je zien!’ riep ze hyper. We werden mee naar binnen getrokken en ik nam de kamer verbaasd in me op. We stonden in een gigantische hal vol vrolijke kleuren, schilderijen, trappen en bloemen. E zag echt alle tinten! Van vrolijk oranje tot sober blauw. Maar het ergste van al waren de mensen. De hal werd gevuld door ene stuk of vijftig, misschien zeventig kinderen en volwassenen. Ze waren allemaal verschillend, maar toch leken ze op de een of andere manier op elkaar. Meisjes met alle mogelijke haarkleuren, jongens met brede spieren en kinderen met rare trekken zoals puntoortjes, puntneusjes en rare ogen. Sommigen waren doorweekt, anderen leken juist te gloeien. Het was een raar gezicht.
Maar Cailey kende al deze vreemde mensen. Ze vloog ze met tranen in de ogen in de armen, kuste ze op de wang en leek gelukkiger als anders. Ik stond er maar wat ongemakkelijk bij terwijl ik toekeek. ‘O ja, iedereen dit is Niels Malfidus! Mijn vriendje!’ Hoorde ik plots. Ik schrok en keek in alle ogen die plots op mij gericht waren. ‘Uihm, hoi.’ Zei ik dan maar. ‘Cailey?’ Iedereen leek plots tot stilte te komen en ik keek op. Van de grootste trap in het midden kwam een volwassen vrouw sierlijk de trap af gelopen. Ze had lang, bruin krullend haar, bruine ogen en lichte rimpeltjes op haar gezicht. Ze glimlachte warm naar mij en Cailey. ‘Tante!’ riep Cailey plots blij. Ze schoot door de groep heen en vloog recht in de armen van de vrouw, die haar stevig omhelsde. ‘Wat heb ik je gemist lieverd. Maar onthoud, als er anderen bijzijn is het nog steeds Mevrouw Lenisens.’ Lachte ze. ‘Oeps’ grijnsde Cailey en liet haar snel los. ‘En is dat nu Niels?’ vroeg ze. Cailey knikte en wenkte me. Aarzelend liep ik naar hen toe. ‘Wat leuk je te ontmoeten Niels. Ik ben Mevrouw Lenisens. Welkom op Glombor.’ Zei ze vriendelijk. ‘Aangenaam kennis te maken’ knikte ik beleefd. ‘Volgens mij heeft Cailey het je nog niet vertel..’ lachte ze toen. Ik schudde blozend mijn hoofd. ‘In dat geval kunnen we je beter alleen laten. Jongens, meisjes! Jullie zien Cailey sebiet wel! Iedereen weer terug naar zijn lessen, kamers of leefruimtes!’ beval ze. Nadat iedereen weg was knipoogde ze nog even naar me en liep weg. Ik bleef alleen achter met Cailey. ‘kan je me alsjeblieft vertellen wat er in godsnaam aan de hand is en wat voor rare mensen dat zijn?’ vroeg ik geïrriteerd. ‘Volg me’ beval ze. Ik liep op een drafje achter haar aan toen ze de deur aan de overkant openmaakte en de gang doorliep. Aan het einde van de gang opende ze een deur zodat we buiten kwamen te staan. Ik keek verwonderd naar de prachtige tuin. Links van ons was een hele weide met bloemen en planten dat grensde aan een sprookjesachtig bos vol kleuren. Recht voor ons lag een prachtig, helderblauw meer dat zich tot mijlenver uitstrekte en links van ons zag je allemaal wandelpaadjes met bankjes enzo.


huphup, snel verder lezen^^
ps: dankje voor de reacties^^