You Belong With Me: Part 25

De tijd vloog voorbij, en toen het uiteindelijk twaalf uur werd klom Anderling het podium weer op. ‘En dan is het nu tijd om de koning en koningin van het bal bekend te maken! De leraren hebben jullie bekeken, overlegd en uiteindelijk tot de beslissing gekomen. Het koppel dat de tittel verdient is…’ Het werd stil en lichten doemden op en de zaal. Ze zigzagden door alle leerlingen heen en leken iemand te zoeken. Uiteindelijk kwamen ze tot stilstand bij…ons! Ik glimlachte verbaasd naar Niels die mijn hand vast had. ‘Kom maar op het podium daar!’ riep Anderling. Niels trok me enthousiast mee op het podium en iedereen juichte toen we bogen zodat ze de kronen op ons hoofd kon zetten. Ik grijnsde toen ik Niels zijn gezicht zag. Toen we opstonden nam ik zijn hand en keek even de zaal in. ‘Dan is het nu tijd om ieders identiteit bekend te maken, neem uw maskers af.’ Ik Maakte de rekker van het kroontje los en niemand leek onder de indruk toen ze me herkenden, maar toen Niels zijn masker afzette en me plots vol op de mond kuste waar iedereen bij stond veranderde de sfeer. Toen ik opkeek zag ik de verbaasde gezichten van de griffoendors en de woeste gezichten van de zwadderaars. Dat we goed met elkaar om konden gaan was voor hen al moeilijk te accepteren, maar dat we een relatie hadden? Niels deed alsof hij niets gemerkt had en sleurde me mee het podium af. ‘Nu weet iedereen het’ grijnsde hij. ‘Lief dat je dat deed, je gaat het vast moeilijk krijgen met de zwadderaars.’ Glimlachte ik. ‘Ik kan ze wel aan’ grijnsde hij. De muziek begon weer en we begonnen zachtjes te dansen. ‘Ik wilde je nog wat vragen, overmorgen is het vakantie voor een paar dagen en mogen we naar huis. Heb je zin om… om met mij mee naar huis te gaan om mijn ouders te ontmoeten?’ Ik keek hem verbaasd aan. ‘Maar je vader dan?’ vroeg ik. ‘Ik heb hem daarnet een brief gestuurd om hem over je te vertellen, hij gaat niet blij zijn. Maar het zou wel veel voor me betekenen.’ Ik glimlachte. ‘Graag dan’.

Toen ik die avond neerplofte in mijn bed was ik volledig gebroken. Niels en ik hadden de hele avond gedanst en mijn voeten deden pijn door die hoge hakken die ik aangetrokken had. ‘Hoe was het met Zabini?’ vroeg ik aan Anouk toen ze naast me neerplofte, blijkbaar even vermoeid. ‘Hij is echt lief, en hij kan goed dansen. Hij vertelde me over zijn familie enzo.’ Antwoordde ze. Ik glimlachte, misschien zou het nog wel wat worden. ‘Ik denk dat ik morgen maar in bed blijf, ik betwijfel of ik ooit nog goed kan lopen.’ kreunde ze. ‘Lukt je vast wel’ lachte ik. ‘O, voor ik het vergeet. Overmorgen ga ik voor enkele dagen mee met Niels naar huis. Ik kom ietsje later naar Glombor. Hij heeft me gevraagd of ik zijn ouders wilde ontmoeten.’ Zei ik. ‘Echt? Dat bewijst toch dat hij je echt graag ziet. Maar blijf niet te lang, iedereen gaat dolblij zijn als we teug bent op Glombor.’ Grijnsde ze. ‘Ja, ik ga ook blij zijn. Ik mis het daar best’ Ik trok de dekens over me heen en sloot mijn ogen. Ik vroeg me af hoe zijn ouders op me zouden reageren. Ik hoopte maar dat het wat mee viel.

Niels Malfidus.
Mijn handen trilden toen ik de brief van mijn vader in mijn hand hield. Hij had blijkbaar direct zijn antwoord geschreven. Of toch niet, hij had het niet echt geschreven. Het was een brulbrief. Fijn. Ik stond snel op en liep de grote zaal uit voordat iedereen hem zou horen roepen.

Op mijn kamer opende ik aarzelend de brief. Meteen vloog hij uit mijn handen en overstemde de luide stem van mijn vader elk ander geluid. ‘Niels Malfidus. Ik ben diep teleurgesteld in jou! Hoe durf je met een griffoendor te gaan! Ben je helemaal geschift? Ik hoop maar voor jou dat ze opseminst puurbloed is! Heel de familie eer verpest! Als ik jou was, zou ik haar gewoon laten vallen en een ander meisje kiezen. Maar goed, breng haar maar mee naar hier. We zullen eens zien of ze het waard is om in onze familie te komen. Ik hoop maar voor jou dat ze een beetje deftig is, want anders mag je samen met haar ergens anders gaan wonen en dan wil ik je nooit meer zien! De schande! Ongelooflijk, ondankbaar kind!’. Ik zuchtte toen hij eindelijk uitgeraasd was en gooide de brief snel in de prullenmand. Dat viel nog mee, hij gaf me tenminste nog een kleine kans. Als Cailey haar beste beentje voor zou zetten, kon hij niet anders dan haar aardig vonden. Ik had geen zin om terug te schrijven en liep richting de leerlingenkamer van griffoendor. Cailey had niet aan het ontbijt gezeten, dus ze zou vast nog in bed liggen. Maar ik wilde haar nu echt zien. Er was vast wel een griffoendor die me binnen wilde laten. Toen ik bij het portretgat aankwam stapte net een jongen van mijn leeftijd naar buiten. Ik dacht dat hij bij Cailey in de klas zat. ‘Hé, zou je me even binnen kunnen laten? Ik zou graag naar Cailey toe willen.’ Vroeg ik vriendelijk. ‘Ah, Malfidus. Waarom zou je Cailey willen spreken?’ vroeg hij, niet bepaald heel vriendelijk. ‘Omdat ze mijn vriendin is’ antwoordde ik droog. ‘Dat kennen we van jou, voor hoe lang deze keer?’ lachte hij. ‘Deze keer is anders. Ze is mijn vaste vriendin.’ Snauwde ik. ‘Best, zuurdropjes.’ Zei hij. Het portretgat ging open. ‘Bedankt’ zei ik nog voordat ik snel naar binnen klom. Cailey zat in een zetel voor het haardvuur, volledig onderuitgezakt. ‘Niels,’ vroeg ze verbaasd toen ze me zag. ‘Hé liefje’ glimlachte ik en liep snel naar haar toe. Enkele griffoendors keken verbaasd door mijn verschijning, maar zeiden er verder niets over. Ik drukte een kus op haar lippen en hief haar daarna op zodat ze op mijn schoot kon zitten. Ze nestelde zich in mijn armen en liet haar hoofd op mijn schouder rusten. ‘Ik heb net antwoord gekregen van mijn vader’ begon ik. Ze trok een vies gezicht toen ze mijn gezicht zag. ‘Het was een brulbrief, maar hij heeft wel gezegd dat je mag komen. Maar laat het erop neerkomen dat als hij je niet goed genoeg vind, ik ofwel ergens anders mag gaan wonen en anders je moet dumpen.’ Vervolgde ik. Ze zuchtte. ‘Dat was te verwachten.’ ‘Hé, het komt wel goed. Ze gaan je vast leuk vinden. Wie zou jou nu niet leuk kunnen vinden?’ Een glimlach verscheen op haar gezicht. ‘Ik hoop het maar.’ Antwoordde ze.