The Kingdom Het gevonden boek

ƙἶղցძօო

Dit verhaal begint met een goddelijke tweeling. Een jongen en een meisje. Het meisje werd Aphrodite barbiepop genoemt en de zoon werd Hephaistos timkaastim8 genoemt. Ze waren kinderen van Poseidon en Hera. Ze groeide samen op. Het ging altijd goed en ze ontwikkelde zich al snel. Ze leerde hoe ze met de machie moesten omgaan. Uiteindelijk toen ze 500 jaar werden, begonnen ze in de pubertijd te raken. Ze kwamen met hun eigen ideeën en plannen. Aphrodite ontdekte al snel waar ze goed in was, ze kon zorgen voor vruchtbaarheid. Hephaistos ontdekte dit echter niet zo snel. Hij zat erg in strijd met zichzelf en zijn ouders. Het werd zelf zo erg dat hij en zijn zus ruzie krijgen. In die ruzie deed hij iets wat zjn hele leven zou veranderen. Hij sprak een spreuk over zijn zusje uit. De spreuk heette Occlumens. Ze veranderde daardoor heel erg in haar uiterlijk. Ze had een geel gezicht en een of ander pakje aan. Haar vader zag wat er gebeurde en probeerde nog de Finite Incantatem spreuk uit om het ongedaan te maken. Maar het was al te laat. Haar huid was al verandert en kon maar door 1 ding terug verandert worden. Dit probleem is alleen nooit eerder gebeurt. Zelfs de beste geleerde wisten niet presies wat er moest gebeuren om het terug te veranderen. Aphodite kon dus nog niet terug verandert worden. Haar verdriet was groot. Haar vader was woedent op haar broer. Hij was zelf zo boos dat hij hem bande uit Elementos. Maar voordat Poseidon de krachten kon afnemen van Hephaistos, was hij al verdwenen. Niemand wist waarheen. Aphrodite was zo boos en verdrietig dat ze zichzelf opsloot in haar kamer. Een aantal jaren gingen zo voorbij. Ze kwam langzaam bij zinnen en kwam erachter dat ze maar moest accepteren wat haar broer bij haar had gedaan. Ze kwam weer buiten en pakte haar oude leventje weer op. Velen jaren gingen voorbij. Ze was inmiddels 1000 jaar. Ze begon volwassene te worden. Ze kreeg voor haar verjaardag een goddelijke hond. Ze noemde hem Jack. Overal waar ze heen ging volgde hij haar. Maar ze wou meer zien van de wereld. Niet alleen Elementos. Ze ging naar de aarde. Ze zette de eerste stap op de aarde met Jack. Ze zag een wereld waar ze nooit over kon dromen. Het was helemaal volgebouwt. Vol met oorlog en haat. Ze begreep er niets van. Hoe konden de mensen zo leven? Hoe kan je ooit in zulke haat leven? Ze ging op zoek naar een kingdom waar nog liefde was. Ze vloog en vloog tot ze een eiland midden op zee tegenkwam. Ze vloog over een muur en zag een klein kingdommetje. Ze zag vrouwen met kinderen lopen. Mannen die aan het bouwen waren. Ze wist niet waarom maar ze voelde een warm, lief en welkom gevoel. Ze landde op de vloer en ze werd hartelijk ontvangen. Ze vroegen zich af waar ze vandaan kwam en ze zei dat ze uit de hemel kwam. Ze legde haar verhaal uit en de mensen voelde met haar mee. Ze dacht even na en vond dat het tijd was iets aan hun te vragen. Ze zei: ‘’Waarom is overal haat en oorlog en hier niet?’’. De koning dacht even na en zei: ‘’ Wij zijn een vredig volk en willen niets met de oorlog te maken hebben, Ook zijn wij moeilijk te vinden doordat we midden op zee zitten en weten velen nieteens van ons bestaan af’’. Aphrodite voelde met ze mee en voelde de drang om ze te beschermen. Ze had een idee. Ze maakte in het midden van Dagmara een beschermteken. Ze heeft het de Fontijn der Kracht genoemd. Ze sprak over het teken de Boe-noch-Ba-Bezwering uit. Dit maakt een ontzichtbaar schild om de stad heen zodat Hephaistos (timkaastim8) niet binnen kon komen om ze aan te vallen. Ook moest hij als het schild vervalt, zich kunnen beschermen. Hiervoor heeft ze een beetje machie aan de koning van Dagmara gegeven. Ze was net op tijd want zag haar broer vliegen. Ze schrok zich rot en vloog naar hem toe. Hij zag haar aankomen en begon te lachten. Ze zei zijn naam en hij lachte haar nog harder uit. Hij zei: ’’ Ja dat was mijn naam zwak zusje van me. Mijn nieuwe naam is: Asgard ’’. ‘’Ik wil dit enige liefhebbende kingdom vernietigen zodat de goden zwak zullen worden en Daemoneum zal overwinnen’’. Ze begreep hieruit al snel dat hij een Hell had gemaakt. Hij probeerde het dorpje aan te vallen. Aphrodite was bang dat haar spreuk niet zou werken dus verlamde ze hem met de Paralitis spreuk. Hij verlamde en ze zette hem heel ver van het liefhebbende kingdom genaamt Dagmara vandaan. Ze vloog naar Elementos toe en vertelde haar vader wat ze had gezien en vertelde over de ontmoeting met haar broer. Helaas was de broer haar gevolgt en smeedde een plan. Op een nacht viel hij Elementos binnen en moorde met zijn brute kracht alle goden uit. Aphrodite was die nacht naar Dagmara gegaan en maakte niets van die oorlog mee. De volgende dag kwam ze terug naar Elementos en zag dat alles vernietigt was. Hoewel ze oorlog haatte was ze uit op wraak. Ze ruimde met haar magie alle puin resten op. Ze besloot om Elementos te laten gaan en een nieuwe hemel maken. Ze vond een mooie plek. Het was er helemaal leeg. Ze maakte er een mooie plek en noemde de hemel: Tahira. Ze maakte een kasteel als onderkomen voor zichzelf. Ze keerde even terug naar de aarde om het tegen Dagmara te zeggen. Hij had er begrip voor. Hij vond dat ze maar wat moois moest maken en dan pas weer tijd aan hun moest geven. En dat deed ze. Ze ging nog 1 keer naar Elementos en zocht een boek op. Ze vond het boek dat ze zocht. Er stond informatie in over de goden. Ze ging naar Tahira toe en ging haar kasteel in. Ze ging lekker zitten en las het boek. Ze kwam er al snel achter dat er 1 god was die al een lange tijd weg was bij elementos. Ze vond waar hij zou moeten zitten en zocht het op. Ze kwam al snel bij de plek waar hij moest verblijven en kwam in een onderwater rijk terecht. Ze sprak met Skamandros en vroeg of hij mee wou komen. Hij Hij zei ja en ze nam hem mee. Bracht hem naar Tahira en hielt zich samen met hem schuil voor haar broer. Skamandros wou graag wat bouwen voor Aphrodite en hij zou daarmee pas stoppen als het klaar was. Tijden gingen voorbij en Asgard (timkaastim8) toonde geen genade, voor niemand. Hij vernietigde elke stad. Hij kon alleen Dagmara niet slopen doordat Aphrodite de spreuk over het landje had uitgesproken. Asgard was woedend! Aphrodite wist wat er zou gebeuren als er iemand buiten het kingdom zou komen en vertelde het tegen de koning van Dagmara. Asgart was al zo boos op dat ene stomme kingdom die hij niets kon doen. Maar nu ze zelfs niet meer buiten de muren kwamen werd hij telkens bozer. Hij wist dat ze niet lang zonder voedsel konden en dacht dat ze wel naar buiten moesten komen. Alleen hierbij vergat hij de krachten van Aphrodite. Ze was nu niet alleen de Godin van de vruchtbaarheid, maar ook van de natuur. Ze ontwikkelde telkens weer nieuwe krachten omdat zij en Skamandros de enige 2 goden waren die er nog bestonden in de wereld. Tijden vergingen en Dagmara treede nog steeds niet buiten de muren. De voedseltoevoer werd nog steeds geregeld door Aphrodite. Asgart wachtte en wachtte maar hij wist dat het niet zou lukken. Hij keerde terug naar zijn poort om in de hel een nieuw plan te smeden om Dagara alsnog te vernietigen. Hellaas voor hem was Aphrodite hem gevolgd en zag ze hem verdwijnen in de poort. Ze wist wat haar te doen stond. Ze sprak een spreuk en BOEM de portal was kapot. Zelf wist ze dat ze nu voorlopig af zouden zijn van Asgart. Maar hellaas wist ze dat hij zou terug keren. Aphrodite wist niet wat ze het eerste moest doen om de wereld vol liefde te maken. Ze riep Skamandros bij zich. Hij was eindelijk na al die jaren klaar met het gebouw en de inrichting. Alleen probeerde hij in het gebouw een spreuk waardoor het weer weggepoeft was. Dusja dat gebouw stond er niet meer. Aphrodite vroeg hem waaraan ze moesten beginnen om alles weer beter te maken. Hij wist het en ze begonnen. Als eerste maakten ze alle grond en bergen weer heel. Ze maakte groote zeeën. Het enige stukje waar ze niets aan deed was waar Dagmara stond. Toen dat na een lange tijd was gedaan begonnen ze aan de natuur terug te zetten. Ze maakte oerwouden, Loofbossen en ga zo maar door. Na dit was er ruimte voor de dieren om te leven. Door een machisch handgebaar van Aphrodite kwamen er allemaal dieren in de wereld. Schapen, varkens, kippen, koeien, wolven, ocelots en Loeizwammen. Het werd mooier en mooier. Ook maakten ze duidelijke grenze nvoor de landen die nog zouden komen. Zo konden ze zeker weten tot waar het land van hun was. Aphrodite en Skamandros waren erg blij met wat ze gedaan hadden. Ze keerde tevreden terug naar Tahira. Na 1 nacht rust kwam Aphrodite erachter wat ze nou vergeten waren. Er waren geen mensen die een kingdom konden opbouwen. Ze gingen weer naar aarde en maakte Random kleine dorpjes. In elk grensgebied een paar. Zo konden de toekomstige leiders bij hun terecht als er wat zou gebeuren. Ze wisten dat de dorplijders het niet aan zouden kunnen om een geheel land te besturen dus vonden ze maar dat er zo nu en dan een nieuw mens op de aarde gezet moest worden. Natuurlijk konden ze niet met legen handen beginnen dus hebben Aphrodite en Skamandros in die random dorpjes een blacksmidt gebouwt met wat random stuff erin. Zo konden de toekomstige leiders een uitdaging hebben.Nadat dit gemaakt was gingen velen jaren voorbij. Aphrodite en Skamandros hadden een nieuwe grote leider gecreëerd om een Kingdom te leiden. Zijn naam was xmilan. Aphrodite en Skamandros spraken tot hem en hij volgde hun bevel op. Hij heeft een eigen kingdom gemaakt en het heet Darnost. Na velen jaren was het een goed sterk klein kingdom geworden. Natuurlijk waren de Darnosten erg nieuwschierig naar de rest van de wereld. Een inwoner besloot op ontdekkingsreis te gaan en al snel vondt hij de grote oceaan. Hij ging varen en kwamen een eilandje tegen. Hij ging aan land en zag iets vreemt. Hij zag ander leven. Er stond op het eilandje ook een kingdom. Hij was verbaast. Hoe kon het zo zijn dat ze dit niet wisten. Hij keerde om en haalde zijn koning xmilan erbij. Ze gingen naar de poort toe. Er stond: Welkom in Dagmara. Ze treedde binnen en zagen een vredig dorpje. Ze verschilde allemaal erg van uiterlijk maar het was wel gezellig. Ze zochten de koning op en vonden hem na een tijdje. Ze spraken een lange tijd en de koning van Dagmara vertelde alles over hun God en Godin. Ze vertelde dat de God hun altijd bij zal staan in de strijd. De Godin hadden ze helaas niet zover kunnen krijgen. Aangezien Aphrodite tegen de oorlog en haat was. Maar koningDagmara ging verder: ’’ Onze God zal ons bijstaan in de strijdt, Maar volgens onze Godin komt er geen oorlog meer omdat de wereld een nieuwe start heeft gemaakt’’. Xmilan vond het verhaal maar raar maar geloofde het wel. Ze sloten een bondgenootschap en xmilan ging samen met zijn inwoner terug naar Darnost. Aphrodite die keerde tevreden terug naar haar kasteel. Ze ging weer verder met mensen maken. Maar nadat ze een paar extra volken had gemaakt, kwam ze erachter dat de mensen van de nieuwe volkeren niet op de inwoners van Dagmara. Ze ging naar de koning van Dagmara en vroeg hoe dat kon. Hij zei: ‘’Wij zijn ook geen mensen, wij zijn Goblins’’. Aphrodite schrok een beetje door dit en ging snel terug en zocht informatie over Goblins. Ze dacht even na en kwam op een idee dat er meer mytische wezens konden komen. Ze ging naar een leegstaant land en maakte daar een groepje centauers. Ze dacht dat het wel goed zou komen en gaf ze een beetje informatie en ging weg. Na een weekje ging ze kijken en zag dat het verschrikkelijke barbaren waren. Ze wist wat haar te doen stond en vernietigde ze. Ze keerde terug naar haar kasteel. Skamandros kwam naar Aphrodite toe en ze:’’Aphrodite, hoe aardig ik je ook vind ik kan niet meer tegen dit leven. Ik wil dat je iets voor mij doet. Vernietig mijn altaar en zorg dat ik een goed stukje land krijg’’. Aphrodite zocht zijn altaar op en met veel tegenzin sloopte ze hem. Ze had er veel moeite mee omdat dit zou inhouden dat ze de laatste overgebleven god was. Ze bracht hem naar een goede plaats en hij startte zijn kingdom. Teleurgesteld keerde ze terug. Ze wist dat het haar taak zou worden om te moeten kiezen waar de doden terecht zouden komen. Ze keerde verdrietig terug naar het kasteel. Aphrodite las weer in haar boeken en zo gingen een paar jaar voorbij. Er stond bij de poort die naar Daemoneum ging nogsteets een Ocelot op wacht. Ineens zag ze de ocelot aanlopen. Ze sprak tegen het dier en ze zag al snel dat er iets goed mis was. Ze ging met de ocelot mee naar de poort en zag dat hij geactiveert was. Ondertussen in daemoneum: Asgart hadontdekt dat hij een glazen bol kon maken waardoor hij mee kon kijken wat er op de aarde gebeurde. Hij lachde hart. Zijn zusje liet hem gewoon alles zien wat hij ook kon zonder dat ze het doorhad. Hij had al snel door dat hij ook mensen en wezens kon creëren. Hij zocht een wezen dat zo kwaad was dat ze alleen zijn gevolgen zouden opvolgen en geen medelijden kende. Hij zag alsnel dat hier niets over in de boeken stond en maakte zijn eigen volk. Kwaad en vernietigt van binnen en verschroeit van buiten. Hij wist dat dit was wat hij zocht. Hij noemde ze The Empire. Hij gaf ze in Daemoneum een stuk grond en liet ze daar met het zwartste steen bouwen wat er bestond Obsidian. Hij wist ook dat hij nu weer terug wou op de aarde om daar angst en onrust te maken. Hij ging naar de poort toe en repareerde hem met veel moeite. Hij riep drie broers van The Empire. RAGTANATOS, RAGKRATIS en REGMATIS. Hij zei dat ze moesten kijken of er op de aarde wat was gebeurt om de poort te verbergen. Aphrodite kwam gehaast naar de poort en zag dat er at komen zou. Ze keek en ja hoor. Er kwamen 3 mensen uit. Ze vroeg zich af waarom ze er zo raar uitzagen. Ook brabbelde ze een raar taaltje die zij niet kende. Ze zagen haar ook en ineens pakte ze rare gele staven. Ze keken elkaar aan en schoten vanalles op Aphrodite af. Aphrodite wist dat ze iets moest doen en na een kort gevecht vermoorde ze REGMATIS. RAGKRATIS en RAGTANATOS keken elkaar aan en Aphrodite had door dat ze niet 100% gevoelloos waren. Door de dood van de 1 waren ze toch nog kwader maar ook bang. Ze deed een stap naar ze toe en RAGKRATIS en RAGTANATOS keerde terug door de poort. Aphrodite probeerde de poort te slopen en het lukte niet. Ook zag ze dat de dode broer de staf bij zich had. Ze pakte hem op en zag dat er: Emprie Wand opstond. Ze probeerde hem uit en zag dat je er niet alleen kwade maar ook goede dingen mee kon doen. Aphrodite keerde terug met de staf naar haar kasteel. Ze bergde hem veilig op en keerde snel naar de steden om ze te waarschuwen voor het gevaar. Skamandros reageerde geschokt. Hij zei dat ze de poort moest vernietigen. Aphrodite wist dat het haar niet ging lukken en dook weer haar boeken in. Ze kon nergens wat vinden. Ze wist dat ze terug moest naar Elementos om de bibliotheek daar na te kijken op achtergebleven boeken. Ze reisde erheen en zag haar oude huis. Ze voelde een vlaag van verdriet. Ze herinderde zich dat haar vader nooit naar de bibliotheek ging maar altijd naar een plekje voor zichzelf met interesante boeken. Ze ging snel het oude huis in en zag dat die geheime deur nog dicht was. Ze maakte hem open en liep naar binnen. Ze pakte de boeken en nam ze mee. Terug in haar kasteel legde ze de boeken goed weg en begon met lezen. Weken gingen voorbij en The Empire kwam telkens meer langs om te kijken. Af en toe kwamen ze langs bij een dorpje en zaaide wat onrust en angst. Dan keerde ze weer terug. Aphrodite wist dat dit niet veel kwaat kon, hellaas wist ze ook dat dit veel erger zou worden. Ze las en ze las en toen had ze de goede bladzijde. Vreemt genoeg was het vorige hoofdstuk eruit gescheurt. Blijkbaar heeft The Empire het boek gestolen en de goede bladzijde ’s eruit gescheurt. Na dat ze dit gelezen had kwam ze tot de conclusie dat ze gewoon maar door moest gaan met het leven van de mensen. Ze keerde terug naar de aarde en vloog wat rond. Ze zag een mooi stuk woestijn en creërde woestijn bewoners. Ze ging weer naar haar kasteel en ging verder. Velen jaren gingen voorbij en The Empire kwam telkens minder. De volkeren waren goed. Er was dus geen hulp meer nodig. Ze aanbaden Aphrodite en Aphrodite vond het heerlijk dat het zo goed ging met de volkeren. Aphrodite kwam telkens minder op de aarde. Na 20 jaar kwam ze er eigenlijk niet meer en was ze de hele tijd druk bezig om haar kasteel op te bouwen.
Maar toen ging het mis. The Empire kwam telkens weer meer opdagen maar Aphrodite kwam amper op de aarde. De mensen waren bang dat ze hun verlaten hadden. Aphrodite wist wel beter als dat. Ze strijdde vaak zonder dat de mensen het door hadden. Ze kon zich herinderen dat haar vader ooit had gezegt: ‘’Aphrodite, Als een Godin hoor je amper te zien zijn op aarde. Amper te zien, maar niet te missen’’. Ze herinderde zich dat nog zo goed en wou het ten ere houden. Dat was dus haar rede om zich minder op de aarde te vertonen. D
it is wat er tot nu toe gebeurt is. Dit kan niet verder geschreven worden omdat we niet de toekomst in kunnen kijken omdat deze telkens verandert door jullie toedoen. Wat er dus later in de boeken komt te staan ligt aan jullie.