Foto bij Deel 1: De waarde van chocokikkers voor het bespioneren van je beste vrienden

Ik zal jullie een verhaal vertellen. Het is een beetje een raar verhaal, en volgens Lily, Remus, Sirius en Peter een erg grappig verhaal, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. Dat zou kunnen komen doordat ik de grap ben, wat dit soort verhalen een stuk minder leuk maakt, maar dat is niet wat ik wilde vertellen. Daar komen we later nog wel op, want ik probeer nu juist mijn kant van de gebeurtenissen kenbaar te maken aan de wereld, in de hoop dat het misschien wat beter duidelijk wordt waarom ik niet door had dat-
      Sorry, dat kan ik eigenlijk nog niet zeggen. Dan verklap ik het einde en zouden jullie allemaal meteen snappen wat ik niet snapte, waardoor jullie waarschijnlijk minder goed zullen snappen waarom ik niet snapte wat jullie wel onmiddellijk snappen, snap je? Het is niet erg als je nee zegt. Ik snap het zelf ook niet helemaal.
      Maar ik loop op de zaken vooruit. We moeten beginnen bij het begin, want daarom heet het tenslotte zo. Het verhaal dat ik jullie wil vertellen begon toen Sirius de bieb binnen marcheerde, op de stoel tegenover die van Remus ging zitten en resoluut verkondigde: “Moony, wij gaan samen naar het bal.”
      Dat was precies wat hij zei, woord voor woord. Of zoiets. Waarschijnlijk. Het klinkt tenminste als iets wat Sirius zou zeggen, al heb ik eigenlijk natuurlijk geen idee, want ik was er niet bij. Ik heb er later wel wat over gehoord van Remus en Sirius, en ik was zo sluw om een eersteklas Hufflepuff die wel in de bibliotheek was op dat moment om te kopen met chocokikkers. Hij heeft me alles verteld wat hij zag, dus dit is de meest betrouwbare reconstructie van de gebeurtenissen die ik jullie kan geven. Het verliep dus bijna precies ongeveer exact zo.
      Remus staarde Sirius even aan, knipperde een paar keer en zei toen wat hij bijna altijd zegt wanneer Sirius aan komt zetten met een plan. “Wat?”
      “Je hoorde me wel,” zei Sirius (waarschijnlijk). “Het bal. Wij gaan. Samen.”
      “Ja, ik hoorde je,” stemde Remus (vermoedelijk) in. “Ik hoorde je en besefte dat je weer eens onzin praatte, dus probeerde ik je dat subtiel duidelijk te maken door je nog eens op je eigen plan te laten reflecteren. Dat lijkt echter te zijn mislukt, dus zal ik het duidelijk en simpel zeggen: Sirius, je praat onzin.”
      Sirius wuifde Remus’ bezwaren luchtig weg. Dat doet hij ook vaak als ik over Lily’s ogen of haar of sproeten of algemene perfectie probeer te praten. Het is vreselijk irritant. “Ik hoor alleen onzin. Kom nou, Moony, wat is het probleem?”
      “Het grootste probleem op dit moment is waarschijnlijk dat de lijst met bezwaren zo lang is dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen,” zei Remus.
      Sirius grijnsde. Nog iets wat hij vaak doet, vooral bij Remus in de buurt en als hij plannen uitlegt, dus dit klinkt plausibel. “Toe nou, Remus. Ik zal zelfs een corsage voor je maken. De meiden vinden het leuk twee jongens samen te zien. En hé, misschien geeft Perkamentus ons wel wat extra huispunten.”
      “Zelfs als je gelijk hebt wat hem betreft - en ik heb nog nooit enig bewijs gezien dat hij inderdaad op mannen valt - gaat hij ons echt geen bonuspunten geven omdat ik me tot iets stoms heb laten ompraten.”
      Op dat moment verliet mijn informant, de eersteklasser dus, de bibliotheek, omdat hij “nodig naar de wc moest”. Ondanks deze duidelijke zwakte blijken Hufflepuffs verrassend goede spionnen te zijn, zelfs als ze niet weten dat ze moeten spioneren, want zijn reportage zoals hierboven te zien lijkt vrij compleet. Of ze kunnen gewoon goed dingen verzinnen als ze er chocokikkers voor krijgen, dat is ook mogelijk.
      Remus en Sirius vertrokken hooguit een paar minuten na de Huffelpuff, want nog geen kwartier later kwam ik de slaapzaal binnen en zaten ze op Sirius’ bed. Ik denk dat ze me niet hoorden aankomen, maar ze hoorden me wel toen ik “huh!” zei. Ik weet dat het niet klinkt als een erg intelligente reactie, want daar heeft Lily me echt wel aan herinnerd. Maar kom op, hoe zou jij reageren als twee van je beste vrienden zaten te zoenen?

Reageer (10)

  • Huoriel

    Hehe, leuk!

    1 decennium geleden
  • Anaklysmos

    Geweldig!!

    1 decennium geleden
  • ChetUbetcha

    Sorry, dat kan ik eigenlijk nog niet zeggen. Dan verklap ik het einde en zouden jullie allemaal meteen snappen wat ik niet snapte, waardoor jullie waarschijnlijk minder goed zullen snappen waarom ik niet snapte wat jullie wel onmiddellijk snappen, snap je? Het is niet erg als je nee zegt. Ik snap het zelf ook niet helemaal.


    wait wut ;D

    wauw ik hou echt van de manier waarop jij schrijft =] en snel verder, ik wil weten wat er gebeurt :Y)

    1 decennium geleden
  • Gibbs

    Hahahah niceeee!

    1 decennium geleden
  • Maheegan

    Dit is echt geweldig x'D

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen