~Chapter 4.10~

''So... If she takes off the ring..'' ''She will probably die, yes.''

April brak aan en wanneer ze op een zondagochtend terug kwam van ontbijt, besloot ze dat het inmiddels tijd werd om haar moeder te bezoeken. Ze wilde graag met eigen ogen zien hoe slecht het met haar ging, en niet via Draco. Ze vertelde Blaise over haar plannen van die dag en hij was het met haar eens toen ze zei dat ze dit beter zonder hem kon doen. Louise gaf hem een zoen en vertrok richting Professor Snape's kantoor, waar de deur meteen voor haar open werd gemaakt gemaakt na de eerste klop.
'Laat me raden,' zei Professor Snape toen hij haar toestemming gaf zijn kantoor binnen te komen. 'U wilt uw lieve moeder weer bezoeken?'
'Ja,' antwoordde Louise. 'Maar ik zou ook graag mijn excuses aanbieden voor wat er afgelopen kerst is voorgevallen. U moet begrijpen dat we dit graag zelf af willen handelen. De Lord heeft bovendien deze opdracht aan ons gegeven en het zou een schande zijn als we hulp inschakelden, zeker zonder Zijn toestemming.'
Professor Snape's gezicht was zo glad als een masker en Louise keek afwachtend naar haar Head of House op.
'Goed dan.'
Louise glimlachtte breed en liep naar de haard.
'Dank u, Professor!' riep ze dankbaar voordat ze in de groene vlammen verdween. Ze opende haar ogen weer zodra haar voeten de vaste grond raakten. Ze klopte de as van zich af en met een grote glimlach op haar gezicht liep ze richting de grote, brede trap, aangezien ze verwachtte dat haar moeder zoals de vorige keer in bed zou liggen. Maar integendeel; ze had nog geen voet op de eerste trede gezet toen ze twee stemmen uit de woonkamer hoorde komen. Ze leken ruzie te maken, en niet zo'n beetje ook.
Nieuwsgierig deed ze een paar voorzichtige stappen richting de deur, die wijdopen stond. Ze wilde niet laten merken dat ze er was. Er klonk steeds opnieuw een vrouwenstem, waarschijnlijk die van haar moeder, raadde Louise, en haar zinnen werden herhaaldelijk onderbroken door de stem van-
'Draco, laat het me je uitleggen!'
Narcissa's stem klonk zacht en wanhopig, bijna smekend, maar Draco viel hier niet voor.
'Nee, ik hoef uw uitleg niet! Ik snap wat hier aan de hand is, ik ben niet dom! Het was fout van u en vader om die spreuk op haar ring te zetten, u had van tevoren kunnen weten dat dit ernstige gevolgen zou hebben en nu wordt het tijd dat u die gevolgen onder ogen ziet. U moet die spreuk opheffen.'
Moeder's stem was onvast, alsof ze met grote moeite haar snikken binnenhield.
'Dat gaat niet,' antwoordde ze kortaf. Draco's zucht was hoorbaar tot op de gang en Louise kon zich in haar hoofd een voorstelling maken van hoe hij op dat moment met zijn ogen rolde.
'En waarom niet? U kunt het beter nu doen, voor de Dark Lord erachter komt en ons allemaal voor jullie domme actie straft.'
Louise's nieuwsgierigheid groeide met elk woord dat door haar broer en moeder uitgesproken en ze wilde dolgraag weten over wie of wat dit ging. Maar ondanks dat wilde ze haar schuilplek geheim houden en haar oren hield ze gespitst.
'De Dark Lord weet er al vanaf. Daarom wil ik Louise ook niet in deze Manor hebben. Op school is ze veilig, met alle extra beveiliging en Albus Dumbledore... voor zolang hij nog leeft. Ze zullen haar daar met rust laten en ze zal nog veilig zijn.'
'Haal die verdomde spreuk dan van haar ring af, moeder! Dan zal haar straf misschien milder zijn! Onze straf!'
Louise knipperde met haar ogen en probeerde te laten bezinken dat dit gesprek al die tijd al over háár ging. En een of andere vage spreuk op haar ring... Ze keek naar beneden, naar de slangenring om haar vinger. Bedoelden ze die ring? Wat voor spreuk zat erop?
'Draco ik zeg je toch, ik kan die spreuk niet opheffen, -'
'Wáárom niet?!' schreeuwde Draco nu zo luid dat zijn stem door het huis weergalmde en Louise geschrokken een pas achteruit deed. Het bleef een akelig lang moment stil terwijl de echo van Draco's uitbarsting langzaam wegstierf.
'Al vanaf het moment dat ze die ring voor het eerst om haar vinger deed, heeft de spreuk ervoor gezorgd dat er elke keer als ze heftige emoties onderging, de energie achter die emotie door de ring werd opgezogen en die verdubbeld heeft. Deze energie blijft opgeslagen in de ring en een klein foutje van de spreuk is, dat Louise's gevoelens soms dubbel zo intens naar buiten komen, zoals bij woede, waar jij me net over verteld hebt. Ze moet enkel proberen deze woede onder controle te houden, dan zal alles goed komen. De energie in de ring zal haar beschermen tegen de Lord.'
Draco en Louise lieten deze stroom aan informatie beiden tot bezinking komen en Louise was bijna in trance geraakt door de slangenogen van haar ring toen haar broer weer sprak.
'Maar... als die ring haar energie al twee jaar opzuigt...' begon Draco, zijn toon nu zachter dan voorheen, alsof hij probeerde te begrijpen wat er gaande was, 'Als ze hem af doet, dan...'
Narcissa haalde diep adem en maakte zijn zin af.
'Is er een grote kans dat ze dood gaat, ja.'

Hoe haar moeder en Draco erachter waren gekomen dat Louise hun gesprek af had geluisterd wist ze niet, maar een paar seconden na die laatste woorden van haar moeder stonden ze beiden tegenover haar in de gang. Misschien had ze een kreet van afschuw uitgestoten, misschien was ze achterover gevallen over het bijzettafeltje dat naast de deur stond, ze had geen idee. Maar nu stonden ze daar, de blik in hun ogen beiden bezorgd, beiden niet wetend wat te zeggen of wat te doen. En Louise staarde hen aan, afschuw en schok duidelijk van haar gezicht af te lezen. Dit was niet te geloven, dit was werkelijk waar niet te geloven. De ring die al twee jaar om haar vinger zat zoog haar energie letterlijk uit haar lichaam en als ze hem af deed ging ze dood. Dat verklaarde wel haar heftige emoties. Maar het ergste was nog; de Dark Lord wist hier van af en hoewel ze nog steeds niet wist waarom hij gekozen had juist háár zo vol hartstocht te haten, zou hij hier vast en zeker gebruik van gaan maken, om de familie voor de zoveelste keer te straffen, alleen op een andere manier.
'Lieverd,' probeerde moeder op een quasi-nuchtere toon. 'Ik- ik wist niet dat je ook hier was. Had even een uil gestuurd!'
Draco duwde moeder met zijn elleboog aan de kant en liep naar Louise toe, naast haar neer knielend.
'Doe nou niet alsof ze dit alles niet heeft gehoord,' snauwde hij, om vervolgens op een rustigere toon tegen haar te fluisteren; 'Gaat het?'
Hij stak zijn hand naar haar uit en hielp haar overeind - hoe ze op de grond was beland kon ze zich ook niet herinneren. Ze was niet in staat iets terug te zeggen, noch was ze in staat ook maar enkele vorm van reactie te geven. Ze staarde enkel, om beurten, van haar broer naar haar moeder, en weer terug. Ze ging dood. Ze wist zeker dat ze dood ging.
'Louise, liefje, zeg eens iets,' probeerde haar moeder. Haar wenkbrauwen hadden zich bezorgd samen getrokken en ze deed een stap in haar richting, waar Draco op reageerde door moeder vuil aan te kijken en beschermend een arm om Louise heen te slaan.
'Kijk nou wat er gebeurd is; ze is in shock!'
Hij pakte haar kin vast en draaide haar gezicht naar het zijne toe, van haar ene oog naar haar andere kijkend.
'Luister naar me, zus. Ik weet dat wat je net gehoord hebt zeer verontrustend is,' begon hij fluisterend. 'Maar we vinden een oplossing, goed? Dat beloof ik. Ik laat mijn zus niet zomaar dood gaan.'
Hij drukte voorzichtig een kus op haar haren en hield haar dicht en beschermend tegen zich aan.
'U moet een oplossing vinden, moeder. Snel.'
En hij nam haar mee naar de haard, om terug te keren naar Hogwarts.