You Belong With Me: Part 20

Cailey.
Ik liep de grote zaal binnen, net op tijd voor het eten. Mijn zakken waren gevuld met tanden van de grote slang die in de geheime kamer op de grond had gelegen. Ik was blij dat ik het eerste deel van mijn opdracht volbracht had, dan kon ik me toch even focussen op andere dingen. Dingen zoals het aankomende bal, Malfidus en de nieuwe vrienden die ik hier had gemaakt. Toen Anderling me opmerkte stond ze meteen op en liep op me af. Ik keek haar vragend aan, had ik weer iets misdaan? ‘Cailey, kan je even meekomen? Het is belangrijk.’ Ik knikte onbegrijpelijk maar volgde haar. Toen we het geroezelmoes in de grote zaal achter ons lieten begon ze sneller te stappen. ‘Je schoolhoofd stuurde me een uil, Anouk komt over ongeveer een kwartier hierheen. Er hebben zich enkele problemen voorgedaan. Het kwam erop neer dat Anouk het niet zo goed stelt nu je niet in haar buurt bent. Ze zal net als jij hier les nemen op zweinstijn.’ Vertelde ze ondertussen. Een golf van blijdschap overspoelde me, Anouk kwam naar hier. Anouk zou weer aan mijn zijde staan, Anouk zou me weer helpen zoals ze altijd had gedaan. Ik zou mijn zusje terug hebben. Maar toen werd ik achterdochtig. ‘Hoe bedoel je, enkele problemen?’ vroeg ik. ‘Nou, laten we zeggen dat het te maken heeft me een nachtmerrie die haar niet goed bevallen is.’ antwoordde ze, maar ik merkte dat ze iets achterhield. ‘En?’ drong ik aan. ‘De nachtmerrie ging over jou.’ Zuchtte ze uiteindelijk. Ik zuchtte, natuurlijk. Ze had hét gezien, de reden waardoor ze niet meer zonder me daar wou blijven. Ze had mijn dood gezien, en daarom kwam ze nu naar hier. Om me redden, of samen met me te sterven. Ik had al verwacht dat ze hierheen zou komen als ze dat zou zien, maar het verontruste me dat dit visioen zo snel gekomen was. Ik snapte het niet.
Toen we buiten aankwamen rilde ik van de kou. Het zou nog wel enkele minuten duren voor ze hier zou zijn, dus besloot ik meteen maar om haar te vertellen wat ik deze middag gedaan had. ‘Mevrouw, wilt u me helpen?’ vroeg ik. ‘Tuurlijk waarmee meisje?’ vroeg ze. ‘Ik heb vanmiddag de geheime kamer geopend en heb enkele giftanden van die slang meegenomen, maar ik vroeg me af hoe ik het gif eruit moest halen.’ Vertelde ik. ‘Blij dat je nog wat tijd in je opdracht steekt, als je wilt haal ik het er wel uit voor je.’ Knikte ze. Ik nam ze snel uit mijn zakken en gaf ze aan haar. ‘Ik geef je morgen het gif wel’ zei ze en keek richting de poort.
Na enkele minuten begon ik zenuwachtig op en neer te springen, wanneer kwam ze nou? Ik verlangde naar het moment dat ik haar kon bestormen en kon plat knuffelen. De minuten kropen voorbij, tot een kleine, witte stip aan de hemel voorspelde dat iemand in aantocht was. ik liep zo snel ik kon richting de poort, en toen de bezoeker lande bij de poort rukte ik die open en sprong in de armen van de persoon die ik de laatste dagen het meeste had gemist, Anouk. Haar extreem puntige oortjes bewogen snel heen en weer toen ze me hard terug knuffelde. Toen ik haar na enkele minuten weer los liet zag ik de tranen in haar prachtige, ijsblauwe ogen. Haar korte, blonde haren zaten wild rond haar lichaam door de vlucht en een stel prachtige, blauwzwarte vleugels vielen slap langs haar lichaam. ‘Ik heb je zo gemist’ jammerde ze. ‘Ik jou ook’ fluisterde ik terwijl ik een traan van geluk in mijn ogen voelde opwellen. ‘Als jullie willen dat jullie ware identiteit verborgen blijft, zou ik die vleugels maar snel laten verdwijnen voordat iemand ze ziet.’ Anderling kwam naast ons staan en glimlachte vriendelijk naar Anouk. ‘Ik ben professor Anderling, je nieuwe schoolhoofd. We hebben nog een bed bijgezet bij de zesdejaars en je spullen liggen al in je kamer. Ik denk dat het niet nodig zal zijn om te kijken in welke afdeling je zit, volgens mij is het logisch dat je in griffoendor komt’ zei ze. ‘Dank u, mevrouw’ antwoordde Anouk. ‘Nou, laten we maar naar binnen gaan. Als we snel zijn kunnen we nog snel eten en kan ik je even voorstellen’ stelde Anderling voor. We knikte en liepen achter haar aan naar binnen.

De grote zaal was roemoerig toen we binnen kwamen. Maar toen meer en meer leerlingen Anouk opmerkten werd het stil. ‘Leerlingen, dit is Anouk. Ze is een vriendin van Cailey en komt in griffoendor te zitten. Zesdejaar uiteraard.’ Zei Anderling enkel, zonder enige andere uitleg. Ik trok Anouk mee naar Harmony en Melody en plofte naast haar neer. ‘Anouk, dit zijn Harmony en Melody. Meiden, dit is Anouk.’ Stelde ik hen aan elkaar voor. ‘Die oren zijn echt mega schattig!’ Harmony was natuurlijk meteen hyper. ‘Leuk dat je bij ons komt’ glimlachte Melody. ‘Tuurlijk joh, ik kon niet langer zonder Cailey.’ Grijnsde ze. ‘Zijn jullie familie?’ vroeg Harmony. ‘Nee hoor, we kennen elkaar sinds ons negende en sindsdien zijn we beste vriendinnen, bijna zusjes’ antwoordde Anouk. ‘Ah, ik vroeg het me gewoon af omdat jullie best op elkaar lijken. Nou ja, eigenlijk ook weer niet. Maar jullie hebben allebei puntige oren, alleen is dat bij Anouk erger en op dit moment hebben jullie dezelfde kleur ogen enzo.’ Mompelde ze. ‘Waar slaapt ze?’ vroeg Harmony. ‘Bij ons op de kamer’ grijnsde ik. ‘Cailey, weet je wie- voor de verandering, al de hele tijd naar je aan het staren is?’ veranderde Melody niet echt subtiel van onderwerp. Meteen keek ik naar de tafel van zwadderich en ving de blik van Niels op. Hij wees op een papiertje en liet hem naar me toe vliegen. Ik greep hem snel uit de lucht en las hem.

Vanavond, acht uur in de geheime kamer?
Liefs, Niels.

Ik schudde spijtig mijn hoofd en wees naar Anouk. Ik vormde een vage “morgen” en “sorry” met mijn lippen en wende me toen weer tot Anouk, die op en neer zat te springen van nieuwsgierigheid. ‘Wie is dat? Hij is echt vet hot! Je moet me echt alles vertellen!’. Ik lachte. ‘Dat daar, is Niels Malfidus. We hebben in het begin heel erge ruzie gehad, en toen heeft Anderling ons naar het verboden bos gestuurd en daar zijn we zo’n klein beetje bevriend met hem geraakt. Ik ga met hem naar het bal over drie dagen- jij moet ook nog iemand vinden, misschien is Zabini wel iets voor jou, hij is vet aardig!’ Ik had het al helemaal geplant, Zabini en Anouk zouden best goed bij elkaar passen. ‘Malfidus?’ vroeg ze verbaasd. ‘Jep, dé Malfidus. Hij is echt best aardig’ glimlachte ik. Ze leek er niets van te geloven. ‘Kom op, dan stel ik je voor’ grijnsde ik. Ik stond op en trok haar mee richting de zwadderich tafel, wat niemand meer leek te verbazen. Mijn band met Malfidus was niet echt een geheim. Ik plofte tegenover Niels en Zabini neer en glimlachte. ‘Jongens, dit is Anouk. Anouk, dit is Niels Malfidus en Vincent Zabini.’ Stelde ik ze snel aan elkaar voor. ‘Hey’ grijnsde Niels meteen, maar Zabini staarde haar alleen glimlachend aan. Anouk viel het niet op, maar ik zag aan zijn ogen dat hij waarschijnlijk gewoon geen woord uit kon brengen. ‘Ik wilde je graag dansles geven vanavond hoor, maar ik heb nogal wat bij te praten met Anouk.’ Begon ik dan maar een gesprek. ‘O ja, Zabini. Heb jij al iemand voor het bal?’ vroeg ik. Anouk wierp me een vuile blik toe, maar ik negeerde haar. ‘Ik was van plan Merel te vragen, maar gewoon omdat ik niet echt iemand anders zie zitten.’ Antwoordde hij. ‘Waarom ga je niet met Anouk?’ stelde ik voor. ‘Als zij dat wilt, zou ik vereerd zijn om haar partner te zijn.’ Hij keek me dankbaar aan. ‘Tuurlijk’ mompelde Anouk. ‘is het eigenlijk wel goed dat we hier zitten?’ vroeg ze daarna. ‘Maakt het uit?’ grijnsde ik. ‘Nee hoor, ik wil het alleen graag weten als ik de regels overtreed. Gosh, wat heb ik je gemist! Kattenkwaad uithalen zonder jou is echt niet leuk.’ Ik grijnsde, ik en Anouk waren altijd al het uitschot van de school geweest. Ik was dan wel de slimste, krachtigste en beste leerling, maar als er weer eens een frats uitgehaald werd vroegen ze zich niet echt af van wie die kwam…