O78. Elisa Romaine

Embry grijnsde breed toen we samen naar een tafeltje liepen. Hij grijnsde trouwens al de hele tijd. Zoals altijd was het Cecilia geweest die de meeste aandacht had gekregen, dus waren Embry en ik snel de menigte in geglipt. Toen Cecilia echter een stukje verderop was gaan zitten waren de nieuwsgierige gasten naar ons toe gekomen. Lachend hadden we al hun vragen beantwoord maar toch was ik opgelucht toen Jacob ons had gevraagd bij de rest van de jongens te komen zitten.
Embry had me verteld dat ze net zoals hij waren en dus ook in een wolf konden veranderen. Gek genoeg voelde ik me hierdoor niet geïntimideerd, iets wat Paul niet aanstond. Hij was dus ook de hele tijd bezig geweest om me bang te maken. Nou ja, tot Embry hem kwaad aan had gekeken dan. Nu was iedereen weer in zijn eigen gesprek verwikkeld.
‘Hoe oud ben je?’ vroeg Embry opeens. Zijn wangen kleurden meteen rood. ‘Ik bedoel, als ik het mag vragen?’ Speels duwde ik tegen zijn arm aan en hij trok me dichter tegen zich aan.
‘Wat ontzettend onbeschoft om dat te vragen aan een dame.’ Ik schudde mijn hoofd en zijn wangen werden nog roder. ‘535,’ zei ik toen. Hij probeerde duidelijk zijn verbazing te verbergen. Ik lachte vrolijk. ‘Je mag best verbaasd zijn, ik weet het, zo oud zie ik er helemaal niet uit.’ Ik knipoogde naar hem en hij grijnsde weer.
‘Ik wist dat je oud was, maar zo oud had ik ook niet verwacht. Hoewel, nu zie ik die rimpels, ja, daar.’ Hij wees naar mijn gezicht en ik sloeg mijn hand voor de plek waar hij naar had gewezen. Hij barste in lachen uit.
‘Oh, vind je dat grappig, Call?’ Hij knikte en ik keek hem verontwaardigd aan. Nu was het menens. Ik maakte geen schijn van kans, maar toch duwde ik hem, maar zelfs als ik echt mijn best deed kreeg ik hem nog geen centimeter van zijn plaats af.
Geamuseerd pakte hij mijn polsen vast en trok me dichterbij. ‘Je hebt echt geen rimpels hoor,’ fluisterde hij in mijn oor waarna hij een kus op mijn wang drukte. ‘Je bent prachtig.’ Hij keek me aan voor hij zijn lippen weer kort op de mijne drukte. ‘Voor een 535-jarige vrouw,’ voegde hij er aan toe en hij rende een paar meter van me weg. Hoofdschuddend ging ik hem achterna. Voor iemand van zijn lengte was hij verassend snel. Hij legde zijn armen om mijn middel en drukte zijn lippen weer op de mijne.