16.

‘Jongens, jullie zus komt over een half uurtje naar hier en dan…’ Lucas kwam binnen lopen en fronste verbaasd zijn wenkbrauwen toen hij ons zag staan.
‘Ik dacht dat je pas over een half uurtje zou komen.’ Zei hij. In zijn handen hield hij een plateau met daarop een grote chocolade taart en in zijn andere een stapel borden en vorkjes. Hij was duidelijk teleurgesteld dat zijn verassing nu in het water gelopen was.
June grinnikte. ‘Nou, het spijt me dat ik je verassing verpest heb. Maar toegegeven, die taart ziet er echt heerlijk uit.’
Lucas lachte. ‘En wat brengt jou hier zo vroeg?’ vroeg hij.
‘Draco, hij heeft als cadeau voor mijn verjaardag kleren gekocht voor de kinderen, omdat hij ons erover had horen praten.’ Legde ze uit.
Meteen trok Lucas zijn wenkbrauwen op en keek naar de kinderen die over de inmiddels bijna lege zakken gebogen waren en druk aan het passen waren. Enkel Timo, gehuld in een nieuwe trui met daarop de hoed van Merlijn, keek verrukt op. ‘Taart!’ riep hij hyper, waarna alle kinderen meteen ook opkeken.
Meteen schoten we in de lach, hun gezichten waren gewoon té grappig. En alsof dat nog niet genoeg was liet Sofia plots een boer, waarna ze de papfles naar Lucas gooide. Ik kreeg pijn in mijn buik van het lachen en het leek wel eeuwen te duren voordat we uitgelachen waren. Mary kwam naar ons toe en trok ongeduldig aan de broek van Lucas. ‘Ik wil taart!’ riep ze zeurderig. Lucas grinnikte. ‘Tuurlijk.’
Vijf minuten later zaten we allemaal op de grond met een groot stuk taart in onze handen. De taart was echt heerlijk. ‘Krijg ik ook zo’n lekkere taart op mijn verjaardag?’ vroeg Collin.
‘Jij krijgt nog een véél grotere.’ Glimlachte June.
‘Ik wil een slagroomtaart.’ Kondigde Mary aan. ‘Nee, een aardbijtaart.’ Wierp haar tweelingbroer tegen. Mary’s onderlip trilde een beetje, alsof ze zou gaan huilen. ‘Maar ik lust niet graag aardbijen.’
‘Jullie krijgen allebei een taart.’ Onderbrak Lucas meteen de discussie.
Daar leken ze allebei genoegen mee te nemen en in stilte aten ze verder.