15.

Draco.
De volgende ochtend was ik blij om te zien dat June weer op vast plek zat. Met een vrolijke ‘goeiemorgen.’ Plofte ik naast haar neer en nam meteen een broodje uit een mandje.
‘Goeiemorgen.’ Glimlachte ze.
‘Ik vertelde net aan Harry dat het over drie dagen mijn verjaardag is en dat we dan misschien een klein feestje konden houden zoals laatst in de leerlingekamer. Beetje muziek, boterbier, dansen…’
Ik grijnsde. ‘En krijg ik dan die dans die ik tegoed had?’ vroeg ik flirterig.
‘Misschien wel, misschien niet.’ Grijnsde ze.
‘Klinkt leuk, maar ik denk niet dat je alleen zwadderich uit wilt nodigen…’ Ik keek naar Harry, die ook een grijns op zijn gezicht had.
‘Niet echt nee, maar we kunnen het gewoon in een leeg lokaal houden, dan kan iedereen komen. Nou ja, alleen vrienden natuurlijk.’
Ik knikte. ‘Goed, zal ik iemand zoeken om voor wat hapjes en boterbier te zorgen? De eerstejaars van onze afdeling leren we dat vanaf de eerste dag.’ Stelde ik voor.
Ze grinnikte. ‘En waarom doe je het niet gewoon zelf, bang om je moe te maken?’
‘Inderdaad.’ Grijnsde ik.
Ze lachte weer. ‘Nou, goed dan. Dan nodig ik een paar mensen uit.’
‘En wat nu als de leerkrachten het merken?’ vroeg Potter. God, wat een sukkel.
‘Daar bestaat magie voor, weet je.’ Merkte ik droog op.
June grinnikte. ‘Nou, daar zorg ik dan wel weer voor, of Lucas.’
Ondertussen verstomde de gesprekken en toen ik opkeek naar de oppertafel zag ik dat Perkamentus opgestaan was.
‘Ik hoop dat jullie allemaal genieten van het ontbijt, maar toch zou ik graag even de aandacht willen voordat de lessen beginnen. Vanaf vandaag kunnen jullie je inschrijven voor de muzieklessen van June en Lucas. In de leerlingenkamer zal een lijst hangen die morgenavond om tien uur opgehaald zal worden. De lessen starten deze zaterdag en zullen eens per week plaats vinden. En nu mogen jullie verder genieten van de maaltijd, smakelijk.’
Enthousiast gemompel steeg op in de zaal, ik wist zeker dat meer dan de helft van de school naar de lessen zou gaan.
Ikzelf wist het nog niet goed. Muziek was niet echt mijn ding, maar het zou wel betekenen dat ik in een goed blaadje bij June kwam te staan, en dan kon ik vaker bij haar zijn.

De dagen vlogen voorbij met June erbij en iedereen was enthousiast over het verjaardagfeestje dat vanavond plaats zou vinden. Ik had de laatste dagen veel nagedacht over een cadeau voor June, toen ik een gesprek opving tussen haar en Lucas.

‘De kinderen hebben nieuwe kleren nodig, de jongste groeien snel.’ Zuchtte ze.
Lucas fronste zijn wenkbrauwen. ‘Ik heb echt niets meer van geld, ik heb vorige keer mijn kluis helemaal geplunderd, en de jouwe is ook zo goed als leeg….Misschien kunnen we een lening aangaan?’ stelde hij voor.
June zuchtte. ‘Er zal niets anders op zitten, vrees ik. Ik ga dit weekend wel naar goudgrijp.’

Ik had wijselijk mijn mond gehouden, maar in mijn hoofd had zich een idee gevormd. Toen ze die ochtend opstond nam ik haar apart. ‘Ik wil je graag je cadeautje al geven.’ Zei ik. Ze rolde met haar ogen. ‘Ik wil helemaal geen cadeau.’
‘Maar ik weet zeker dat je heel erg blij gaat zijn, en ik heb het al gekocht dus anders zit ik er maar mee.’ Grijnsde ik. Verslagen zuchtte ze. ‘Goed dan, als het maar niets te duur is.’
‘Je vind het vast fantastisch! Kom op.’ Ik nam haar hand en trok haar mee de leerlingenkamer uit.
‘Draco, waar gaan we heen?’ vroeg ze verbaasd.
‘Zal je zo wel zien.’ Grijnsde ik.
We liepen de kerkers uit, op weg naar de keukens.
‘Gaan we naar mijn broertjes en zusjes?’ fronste ze.
‘Doe je ogen dicht.’ Beval ik toen we voor de deur halt hielden.
‘Draco, wat hebben zij met mijn cadeau te maken?’ vroeg ze.
Ik rolde met mijn ogen. ‘Doe nu maar, dan zie je het zo.’
Ze zuchtte, maar sloot dan toch haar ogen.
Ik opende voorzichtig de deur en loodste haar voorzichtig naar binnen.
‘Oké, doe maar open.’ Zei ik.
Ze opende voorzichtig haar ogen en keek onderzoekend rond, opzoek naar haar cadeau. Haar ogen vielen op zes grote, plastiek zakken die midden in de kamer lagen. Ze haalde haar wenkbrauwen op. ‘Zit mijn cadeau is zes zakken?’ vroeg ze sceptisch. ‘Nou, eerlijk gezegd is het niet echt een cadeau voor jou.’ Grijnsde ik.
Ze fronste haar wenkbrauwen en liep stil naar de zakken, de kinderen sliepen allemaal nog en ze wilde ze vast niet wakker maken. Ze opende de eerste zak en er verscheen een verbaasde uitdrukking op haar gezicht. ‘Kleren?’ mompelde ze verbaasd. Ze haalde het eerste kledingstuk eruit en toen glimlachte ze begrijpend. ‘Je hebt kleren gekocht voor de kinderen?’ vroeg ze verbaasd, maar duidelijk blij.
Ik grijnsde. ‘Ik hoorde je erover praten met Lucas.’ Ik haalde mijn schouders op, alsof het niets was.
Blij sprong ze op me af. Ze sloeg haar benen om mijn middel en verbaasd sloeg ik mijn armen om haar heen om te voorkomen dat ze viel.
‘Dankje, dankje, dankje, dankje dankje, dankje dankje!’ riep ze blij terwijl ze me bijna plat knuffelde.
Gehuil steeg op uit de wieg en ook de andere kinderen deden slaperig hun oogjes open. ‘Oeps’
Ik lachte en zette haar voorzichtig weer op de grond. ‘Gelukkige verjaardag.’ Glimlachte ik.
Ze toverde een stralende, dankbare glimlacht op haar gezicht en drukte voorzichtig haar lippen op mijn wang. ‘Bedankt, Draco. Dit is echt het mooiste cadeau dat iemand me kon geven.’ Daarna draaide ze zich om om de baby uit de wieg te halen. De plek waar enkele seconden eerder haar lippen mijn wang raakte brandde en een glimlacht verscheen automatisch ook op mijn gezicht. ‘Draco, mag ik je voorstellen aan Sofia, mijn jongste zusje.’
Ze haalde de baby uit de wieg en wiegde haar voorzichtig heen en weer in haar armen, zodat ze stopte met huilen. Sofia was echt de mooiste baby die ik ooit had gezien. Ze had kort, krullend blond haar dat schattig om haar gezichtje hing, ze had helder blauwe ogen die leken te stralen en haar kleine mondje was omgevormd in een lachje doordat June haar zachtjes kietelde. ‘En dit is Collin, vier jaar oud. Dan heb je hier Mary en Alexander, vijf jaar oud en een tweeling. En dit is Timo, hij is zeven jaar oud. En dit is Kyle, mijn oudste broertje.’ Kyle was zijn bed uit gekomen en naar ons toe gelopen. ‘Ik ben al tien jaar, en volgend jaar mag ik al naar school. Ik wil ook naar zweinstein gaan.’ Zei hij trots.
Ik lachte. ‘Ik ben Draco.’ Stelde ik mezelf voor.
‘Kijk eens allemaal, Draco heeft een cadeautje voor jullie.’ Glimlachte June en wees naar de zakken. Meteen liepen alle kinderen naar de zakken om hun cadeau in ontvangst te nemen.
‘Ik heb zowat alle maten genomen, dus er zou voor iedereen wel iets moeten zijn.’ Mompelde ik. June glimlachte. ‘Echt bedankt, Draco.’
Ik grijnsde, blij dat ze gelukkig was.
Sofia begon plots weer te huilen en haar handjes grepen naar June’s haar.
June zuchtte. ‘Jaja, je krijgt zo eten. Wil je haar even vasthouden? Dan kan ik haar eten even nemen.’ Zonder op antwoord te wachten duwde ze haar in mijn armen en een beetje onwennig nam ik de baby in mijn armen. Raar maar waar, ik had nog nooit een baby vastgehouden. Onwennig wiegde ik haar een beetje heen en weer terwijl Sofia me met grote ogen aanstaarde. Toegeven, ze was echt wel schattig. ‘Hoe oud is ze?’ vroeg ik. ‘Zes maanden.’ Antwoorde June terwijl ze een papfles uit de kast nam en er melk in goot.
‘Mega Mindy!’ riep Mary plots verrukt terwijl ze een truitje uit de zak haalde. Dolgelukkig begon ze hem te passen. Ik grinnikte, wat waren ze allemaal toch lief.
‘Vind jij mijn zus leuk?’ Ik keek verbaasd naar beneden en zag dat Kyle nog steeds naast me stond. ‘Waarom vraag je dat?’ vroeg ik nogal onwennig.
‘Omdat je dit anders niet voor ons gedaan zou hebben.’ Grijnsde hij. God, was hij echt nog maar tien jaar? Hij leek al zoveel ouder. Gelukkig kwam op dat moment June terug met een volle papfles. Ze nam Sofia voorzichtig van me over. ‘Kijk eens hier, meisje.’ Glimlachte ze terwijl ze de fles naar haar mond bracht.