12.

Draco.
Ik beet lachend op mijn lip toen Perkamentus zei dat Patty haar jurkje naar beneden moest trekken en keek toe hoe ze rood werd en nerveus aan haar jurkje begon te trekken. Jolien, een meisje uit huffelpuf dat ik gevraagd had voor het feest, wierp een walgende blik op Patty, waardoor ik nog harder moest lachen.
‘Goed, goed. Nu dat gezegd is, wil ik jullie hartelijk welkom heten op ons openingsbal. Deze avond zal volledig in het teken staan van de muziek en ik hoop dat jullie naarmate deze avond vordert elkaar beter leren kennen. Maar nu ga ik jullie niet langer in spanning houden, laat de muziek beginnen.’
Verwachtingsvol wachtte ik tot June en Lucas op het podium zouden verschijnen.
Na al dat gepraat over haar oude school wilde ik haar nu wel eens daadwerkelijk horen zingen. Toen ze uiteindelijk het podium opliepen keek ik verlekkerd naar June. Anders dan de meeste meisjes die zich belachelijk sexy hadden gekleed door of extreem veel te verhullen of zo kort mogelijke jurkjes te dragen, had zij de dress code “nonchalant sexy” een nieuwe betekenis gegeven. Ze droeg een donkerblauwe skinny jeans die laag op haar heupen hing en een simpel grijs topje dat losjes om haar bovenlichaam hing. Simpel, maar o zo sexy bij haar. Toen de muziek begon had ik even mijn bedenkingen. Het begon redelijk traag en klassiek, maar al snel kwam er een goeie beat bij en automatisch knikte ik met mijn hoofd mee op de muziek. En toen begon ze te zingen. En ik stond versteld. Ze had echt talent, en ik moest toegeven dat ook Lucas er iets van kon. Hun stemmen pasten perfect samen en haalden alle hoge en lage noten. En terwijl ze zo fantastisch aan het zingen waren konden ze ook nog eens fantastisch je blik op het podium vast houden. Ze dansten, draaide en liepen over het podium alsof ze nooit iets anders gedaan hadden. Uiteindelijk greep Jolien me vast om te dansen. Het eerste nummer was een groot succes. Iedereen was duidelijk laaiend enthousiast. Na het eerst lied kwamen er nog een paar andere goeie dansliedjes en ik vroeg me af hoe het kon dat ik deze muziek niet kende. Het was echt super goeie muziek, maar ik kende geen enkel nummer. Na een half uurtje zette June haar microfoon terug in de houder en liep naar de backstage terwijl Lucas een nieuw nummer in zette. ‘Ik ben zo terug, ik wil even met June gaan praten.’ Mompelde ik tegen Jolien en liep haar snel achterna. Ik probeerde zo onopvallend naar binnen te glippen, wat niet meeviel omdat de deur vlak achter het podium was. Maar uiteindelijk lukte het me toch en ik keek onderzoekend de kamer rond, ik was hier nog nooit geweest. Ze hadden voor de gelegenheid de kamer een beetje aangekleed, merkte ik. Er stonden twee gemakkelijke zetels en enkele spiegels. En uiteraard enkele reserve microfoons en dergelijke. June stond bij een spiegel en depte haar gezocht af met een hand doek. ‘Moet jij niet bij je date zijn?’ lachte ze toen ze me opmerkte.
Ik haalde mijn schouders op. ‘Ze red het wel even zonder me. Je was echt goed daarnet.’
‘Dank je.’ Ze nam een flesje water van de tafel en begon met gulzige slokken te drinken. ‘Maar het is toch vermoeiend, ik was echt uitgedroogd.’ Grinnikte ze toen ze het lege flesje weer op tafel zette. ‘Ik dacht dat je de hele avond op het podium ging staan?’ mompelde ik.
‘Ik ga zo weer terug zodat Lucas ook even hierheen kan komen om te drinken en naar het toilet te gaan.’ Antwoordde ze.
‘Wat heb ik in hemelsnaam aan die feesten als ik niet met jou kan dansen?’ zuchtte ik quasi dramatisch. Ze grinnikte. ‘Je overleeft het wel.’
‘En toch vind ik dat ik een dans van je tegoed heb van gisteren.’ Grijnsde ik.
‘Vind jij dat? Nou, dat is dan voor het volgende feestje in de leerlingenkamer.’
‘Wat dacht je ervan om na het feest samen een wandeling te maken buiten? Ik wet echt een prachtige plek achter het kasteel die je vast mooi vind.’ Stelde ik voor.
‘Nee dank je, ik ga na het feest rechtstreeks naar bed. En nu moet ik weer terug, ik zie je morgen nog wel.’ Ze wierp nog een laatste blik in de spiegel en liep toen weer het podium op, net toen Lucas zijn lied eindigde.