10.

Draco.
Met zen allen zaten we aan de tafel van zwadderich met een kom chocolademelk voor onze neus. Ik, Blaise, Korzel en Kwast hadden geweigerd om aan een van de andere tafels te gaan zitten en uiteindelijk hadden we toegegeven dat zij aan onze tafel konden gaan zitten.
‘Wanneer beginnen die feesten eigenlijk?’ vroeg Terry na een tijdje.
‘Eigenlijk zou ik dit niet mogen zeggen, maar morgen is er een soort van fuif met optredens. Perkamentus wil het morgen vertellen tijdens het ontbijt, dus vertel het nog aan niemand anders.’ Vertelde June.
‘Gaaf!’ grijnsde Wemel.
‘Maar goed, het is echt wel tijd om te gaan slapen. Het is al na negenen.’ Besloot June terwijl ze opstond.
‘Hé, je hebt nog niet gezegd wie er gewonnen heeft.’
‘O, jullie hebben allebei gewonnen. Maar helaas kan de deal niet door gaan, ik sta morgen de hele avond op het podium. Maar toch leuk dat jullie zo je best hebben gedaan, dat zal ik niet vergeten.’ Knipoogde ze.
Mijn mond zakte open van verbazing, meende ze dit nu? Had ik de hele avond vriendelijk gedaan tegen Potter en zijn vriendjes voor niets?
Ze wilde vertrekken, maar bedacht zich toen en liep naar ons toe.
‘Toch een kleine beloning.’ Glimlachte ze terwijl ze ons beiden een zoen op onze wang gaf.
De plek waar haar lippen slechts een seconde in aanraking was gekomen met mijn huid tintelde zacht.
Verbaasd bleef ik haar na staren tot ze de zaal uit was.
God, ze was echt wel een moordwijf!

De volgende ochtend ging ik zonder morren op mijn nieuwe plek zitten, hoewel ik het nog steeds afschuwelijk vond om bij Potter te zitten.
Maar vanavond zou het eerste feest zijn, en ik zou het niet laten verpesten door dit ontbijt.
Tot mijn verbazing was de plek naast me leeg. Waar zou June zijn? Ik weet zeker dat ze vanmorgen voor mij de leerlingenkamer had verlaten.
‘Goedemorgen leerlingen. Ik zou graag jullie ontbijt even willen storen voor enkele belangrijke mededelingen. ‘
De hele zaal viel meteen stil en keek op naar Perkamentus, die was opgestaan en wachtte tot iedereen luisterde.
‘Als eerste zou ik willen melden dat de geplande uitstap naar zweinsveld vandaag vervalt omdat…’
Een hels protest steeg op in de zaal en Perkamentus wachtte glimlachend af tot iedereen weer zweeg.
‘Zoals ik zei zal de uitstap vervallen omdat er voor vanavond en groter evenement gepland is. Zoals reeds aangekondigd, zullen er dit jaar een aantal dansfeesten gehouden worden om de banden tussen de verschillende afdelingen te versterken. Vanavond zal het allereerste feest plaats vinden.’
Meteen werd er enthousiast gemompeld en gejuicht. Iedereen was meteen opgewonden.
‘Er is echter één voorwaarden aan verbonden.’ Melde hij.
Meteen werd het stil, een voorwaarde was nooit een goed voorteken.
‘Omdat deze feesten niets uithalen als jullie met jullie huidige vrienden naar het feest komen, zal het verplicht zijn met iemand naar het feest te gaan van de andere afdeling. Wie geen date heeft uit de andere afdeling, zal niet toe gelaten worden op het feest. Zij die voor vanavond nog geen date gevonden hebben kunnen verzamelen voor de grote zaal om op die manier toch nog iemand te vinden. Ook heeft juffrouw June Michelet me gevraagd om jullie te laten weten dat de dresscode nonchalant sexy zal zijn, hoewel ik niet zeker ben of ik dat wel zo heel erg leuk vind. Maar goed. Geniet verder van jullie ontbijt, smakelijk!’


God, iemand van de andere afdeling? Dat zou op zich niet al te moeilijk moeten worden. Hoewel ik iedereen jaren gepest had, vielen de meisjes voor mijn voeten als ik ze om mijn vinger probeerde te winden. Maar wie zou ik in hemelsnaam moeten vragen?
Zeker geen modderbloedje of bloedverrader, en al helemaal geen griffoendor.
Ach wat, ik zou straks wel zien wie ik vroeg.