9.

Draco.
Uiteindelijk stonden we in twee teams klaar om op te stijgen.
Ons team bestond uit June, Potter, een van de Wemeltweeling, Korzel, Joost, Amanda en ik.
De anderen hadden zich tegenover ons geplaatst en wachtte op het startschot.
Wij gingen dit potje zo winnen, ik en Harry hadden zo opgegaan in onze weddenschap dat we de beste manier hadden gevonden om te winnen.
‘Drie, twee, één, start!’
Iedereen steeg op en ik vloog als een speer op de slurk af, die ik met gemak net voor de neus van Blaise op ving.
Net als ik verwacht had, was Ron Wemel aangesteld als wachter. Ik ontweek Terry en Kwast terwijl ik tijd probeerde rekken.
En toen hoorde ik het. De schrille stem van Potter weergalmde door de lucht en meteen zocht iedereen naar de oorzaak van Potters pijn. Ik keek even om en zag hem in een duikvlucht op de grond af suizen, terwijl hij moeite deed om op zijn bezem te blijven zitten.
‘Harry!’
Wemel was helemaal afgeleid en meteen greep ik mijn kans en gooide de slurk door de middelste ring. Toen Potter dit merkte stopte hij meteen met zijn toneeltje en vloog weer omhoog. ’10-0 voor ons!’ riep hij triomfantelijk.
‘Dat is niet eerlijk!’ riep het hele team verontwaardigd uit.
‘Wij kunnen er ook niet aan doen dat jullie direct afgeleid zijn.’
Het spel ging verder en uiteindelijk werd het best nog gezellig.
Ik en Potter scoorde de ene na de andere goal terwijl het andere team zich probeerde te verdedigen.
Uiteindelijk vond ik dat het wel heel lang duurde voordat de snaai gevangen werd, maar al snel had ik door hoe dat kwam.
June en Lucas hadden zich op de tribune gezet en zaten ontspannen toe te kijken.
‘Vinden jullie dit grappig ofso?’ gromde Potter.
‘Ja, eerlijk gezegd wel. Jullie waren zo goed samen aan het spelen, zonder ruzie dat we het maar stom vonden om de wedstrijd vroegtijdig te beëindigen.’ Antwoorde Lucas droog.
‘Maar goed, jullie zijn het blijkbaar beu, dus word het misschien maar eens tijd om terug naar binnen te gaan. Wie lust er nog een kom chocolademelk voordat we gaan slapen?’ stelde June voor.
‘De snaai moet nog gevangen worden.’ Gromde ik.
‘Die is al lang gevangen, joh. We hebben jullie gewoon verder laten spelen.’ Lachte June.
‘En wie heeft hem dan gevangen?’ vroeg Wemel.
‘June, natuurlijk. Ze is echt een natuurtalent.’ Antwoorde Lucas.
‘Ha, wij winnen!’ riep Joost meteen.
Meteen schoot iedereen in de lach.
‘Oké, één kom chocolademelk kan er best nog bij.’ Stemde Potter uiteindelijk toe.