Hoofdstuk 9 - De kat

Gezien Renzo geen vrienden had en Kasper hem bleef volgen, waar hij ook maar heen ging, trok Renzo meer met hem op dan hij zich eerst had voorgenomen. Kasper was irritant gezelschap, maar dan liep hij in ieder geval niet alleen van de ene naar de andere les.
Gary had met Hank gepraat en ze hadden beloofd niets tegen zijn ouders te zeggen, tenzij daar expliciet naar gevraagd werd. Renzo, die wist dat dit het meeste was wat hij van Gary en zijn broer kon vragen, ging ermee akkoord. Waarschijnlijk zouden hun ouders niet naar hem vragen. Ze waren niet echt op Renzo gesteld; hij was te braaf, naar hun mening. Normaalgesproken vond Renzo dat niet leuk, maar het werkte nu toch in zijn voordeel.
Het grootste probleem aan Kasper vond Renzo nog wel, dat hij een diehard-Harry Potter-fan was. Elke keer als ze hem tegenkwamen zei hij: 'Alles kits, Harry?' En elke keer kregen ze dan 'Hallo, Kasper,' te horen. Renzo vond het niet erg dat Harry hem niet herkende. Als zijn moeder erachter zou komen dat Harry Potter hem misschien ook nog wel aardig zou vinden, dat zou ze niet leuk vinden, op z'n zachtst gezegd.
Bepaalde vakken had Griffoendor met Zwadderich. Dat waren de enige momenten waarop Gary en hij met elkaar konden praten zonder op te vallen. Gary praatte hem bij over de nieuwtjes van Zwadderich en Renzo vertelde verhalen over "die vreselijke Griffoendors, met uitzondering op Renzo", zoals Gary altijd zo mooi zei. Gary vond het heerlijk als Marcel Lubbermans weer iets doms had gedaan, of als Kasper Krauwel weer zo overdreven enthousiast had gedaan omdat hij iets had opgemerkt wat tovenaars hadden uitgevonden. En Renzo, die blij was dat Gary hem toch niet helemaal in de steek had gelaten, verzon er soms de helft bij, zodat Gary hem interessant bleef vinden.

Ze hadden net een heerlijk feestmaal gegeten en zouden naar hun leerlingenkamers vertrekken. Renzo en Kasper liepen vooraan, en ze waren net in een heftige discussie over wat nou lekkerder was - kippenboutjes of kippenreepjes - toen Renzo plotseling de kat van de conciërge, de heer Vilder, in het oog kreeg. Hij sloeg zijn hand geschrokken voor zijn mond. Mevrouw Norks hing aan haar staart aan de toortshouder. Ze was zo stijf als een plank en haar ogen waren groot en starend.
Harry, Ron en Hermelien - Renzo was er inmiddels achtergekomen hoe het meisje met de grote tanden heette - stonden ervoor, in een grote plas water. Renzo staarde er even naar, net als alle andere leerlingen - tot Draco Malfidus, een Zwadderich waar Gary het vaak over had gehad, naar voren stapte.
'Hoedt u, vijanden van de Erfgenaam! Hierna zijn jullie aan de beurt, Modderbloedjes!'
Hij grijnsde breed en Renzo voelde een rilling over zijn lichaam bij het zien van de kille blik in zijn ogen. Op dat moment wrong Argus Vilder zich door de menigte.
'Wat gebeurt hier? Wat is er aan de hand?'
Toen hij mevrouw Norks in het oog kreeg, werden zijn ogen groot, sloeg hij zijn handen voor zijn gezicht en wankelde hij achteruit.
'M'n kat! M'n kat!' schreeuwde hij. 'Wat is er met mevrouw Norks gebeurd?'
Plotseling wendde hij zich tot Harry.
'Jij!' krijste hij. 'Jij! Jij hebt mijn kat vermoord! Je hebt haar vermoord! Maar nu ga je er zelf aan! Ik -'
'Argus!'
Professor Perkamentus kwam aanlopen, gevolgd door een paar andere leraren.
'Kom mee, Argus,' zei hij. 'En jullie ook, meneer Potter, meneer Wemel, juffrouw Griffel.'
Smalhart duwde Renzo opzij en deed een stap naar voren.
'Mijn kantoortje is vlakbij, professor - boven aan de trap - als u er gebruik van wilt maken -'
'Dank je, Gladianus,' antwoordde Perkamentus.
Renzo deed geschrokken een stap opzij. Perkamentus liep, samen met Vilder, Harry, Ron en Hermelien, weg, gevolgd door professor Anderling en professor Sneep. Renzo keek hen geschrokken na. Wat was er aan de hand? Zou Harry Potter dan toch precies zo zijn als zijn moeder dat had verteld?