Chapter 20: Niall James Horan

Het rijden ging best goed. Het eerste kwartier zag ik Louis constant nerveus naar me kijken, maar na een tijdje merkte hij dat ik er helemaal niet zo slecht in was. Ik zat nog steeds met een grote grijns achter het stuur. Dit was zo cool.
"Vertel me eens wat over je zussen?" Ik had het eerder al willen vragen, maar ik durfde niet. Uiteindelijk won de nieuwsgierigheid het toch van me.
Louis keek op. Blijkbaar was hij een beetje weggezakt in een dagdroom. "Ehm, nou..." Er rolde niet veel uit zijn mond. Sterker nog, dat was het enige dat hij echt zei.
"Je kunt me veel vertellen," grinnikte ik.
"Ik kan je wel wat vertellen, maar..." Hij sloeg zijn ogen neer.
"Je hebt het er moeilijk mee. Dat is oké, ik begrijp het. Laat ook maar."
Louis knikte dankbaar waarna ik zuchtte. Ik wilde een stilte voorkomen maar dit schoot zo niet op. Ik merkte nu pas hoe warm het hier eigenlijk was. Ik wendde mijn blik op het dashboard, op zoek naar de airco.
"Pas op!" Louis nam direct het stuur over en geschrokken keek ik op en zag hoe hij nog maar net een schaap ontweek.
"Wow, dank je," mompelde ik nog steeds in shock, en liet mijn blik dit keer strak op de weg rusten.
"Wat was je aan het doen?"
"De airco zoeken."

Na een hele tijd achter het stuur gezeten te hebben, kon ik niet anders dan de auto even aan de kant van de weg te zetten. Ik had enorme dorst en merkte nu pas hoe vermoeiend het was constant te moeten sturen en al. Ik nam een fles met water en nam er een paar flinke slokken van. "Het gaat niet meer, Louis," bekende ik.
"Moet ik het overnemen?"
Ik knikte en stapte uit om met Louis van plaats te ruilen. Vervolgens reed Louis verder.
"Waar moeten we heen?" vroeg hij oprecht.
Ik nam de kaart erbij en nam ook gelijk een donut, waar ik eerst een hap van nam voordat ik de kaart openvouwde en bekeek. "Ehm, je moet dadelijk ergens naar rechts."
"Oké." Louis deed precies wat ik hem aangaf tot we uiteindelijk een klein dorpje binnenreden. Dit was echter niet het dorp waar we moesten zijn, maar we zouden er wel langskomen, dus dat was een goed teken. Toen we net het dorp uitreden, keek Louis me wat nerveus aan.
"Wat?" vroeg ik, na het aflikken van mijn vingers.
"Ik weet niet zeker wat dit lampje betekent, maar volgens mij is de benzinetank leeg."