2.8

De volgende ochtend word ik wakker met hoofdpijn. Na het shoppen waren we nog een bar ingegaan en daar hadden we nog wat gedronken. Omdat ik normaal nooit alcohol drink en we niet echt iets stevigs van te voren hadden gegeten, kon ik er gister slecht tegen.
Ik staar naar de witte muur en een diepe gaap verlaat mijn mond. Ik weet dat ik er zo uit moet, maar mijn bed ligt nog zo lekker. Ik kijk op de digitale wekker op het nachtkastje en besluit dan om er toch echt uit te gaan. Mijn hoofd bonkt als ik opsta en ik duizel even. Ik loop richting mijn koffer en sla die open. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik de nieuwe kleding erin zie liggen. Toch trek ik ze vandaag, of naar het gesprek met de directeur, niet aan. Dat zou niet netjes genoeg zijn. Ik hoor mijn mobiel trillen en pak hem erbij.

Ik laat mijn ogen over het beeld glijden. Ik app hem snel terug dat het prima gaat en dat ik nu aan het ontbijt zit. Hij zou zelf helemaal gestrest raken als hij weet dat ik nog in mijn pyama ben. Ik pak een oud setje kleding en bekijk mezelf in de spiegel. Ik zie er weer uit als die saaie grijze muts, maar het is niet anders. Wat een weekend zonder pap wel allemaal niet kan veranderen. Ik voel me veel vrijer, ik voel dat ik eindelijk eens voor mezelf kies.

Ik stap de knalgele taxi in. Ik dacht eerst altijd dat ze die alleen in Amerika hebben, maar nu weet ik dus ook dat ze in Engeland zijn. Ik vermeld de plek waar ik naartoe moet en kijk naar alle gebouwen die langskomen. Zodra we er zijn stap ik uit en betaal ik hem het geld. Ik geef hem zelfs nog een kleine fooi, gewoon omdat ik in een blije bui ben. Ik loop de grote parking over en zie een jongen verderop zijn auto schoonmaken. Zou hij hier op school zitten? Hij heeft geen shirt aan waardoor je zijn biceps kan zien. Not wrong at all.
'Kan je het zien?' Uit het niets komt er een blond, popperig meisje tevoorschijn. Ze is klein voor haar leeftijd en ze heeft een dikke laag make-up op haar gezicht. Blijkbaar trekt dit meisje de jongen zijn aandacht, omdat hij ook onze richting opkijkt. Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen.
'Je blijft van Kyle af. Ik weet dat hij knap is ja, maar hij is toevallig wel mijn vriendje.' Haar blik verzacht iets, maar blijft toch arrogant staan. De jongen, die dus blijkbaar Kyle heet, grinnikt zacht en gaat weer verder met zijn auto schoonmaken. Ik heb nog steeds niet gezegd. Het meisje oogrolt.
'Please, doe niet alsof je een of andere domme koe bent, want anders zou je hier niet zijn. Kom op, fort, ga verder met waar je mee bezig was. Tenzij je weer gaat kijken naar míjn vriendje, dan kun je deze parkeerplaats beter verlaten.' Ik denk even aan Jennifer en wens dat ze hier opeens is. Alhoewel ik ook wel weet dat dat te veel gevraagd is. Snel loop ik langs het meisje heen, weg van de parking het grote plein op, zonder ook nog maar een keer naar Kyle te kijken.

hi! Dit weekend zal ik ook niet veel reageren; vandaar dat ik nu nog een hoofdstukje heb! Ik heb dit weekend namelijk een repititie met het koor met Danny de Munk (lol nee ik zit niet bij een koor maar ik werd gevraagd) en ik heb zondag nog een verjaardag & IK MOET NOG FOLDERS DOEN ugh en wat gaan jullie dit weekend doen? xo