Hoofdstuk 2

Dylan komt naast mijn zitten en legt zijn proefwerk op de tafel neer. Hij heeft een 4 hoe krijgt hij het voor elkaar het hoofdstuk dat we moest leren was WO2. Ik had alleen even snel mijn aantekening door gelezen en verder eigenlijk niet geleerd en ik haal een 8. Dylan let dan ook nooit op tijdens de les en leren deed hij misschien wel, ook al betwijfel ik dat. Ik zag dat Dylan mijn proefwerk blaadje had gepakt en mijn antwoorden door las. Ik wilde op mijn beurt zijn proefwerk blaadje pakken en ik stak mijn hand er naar uit. Op het zelfde moment was Dylan het zelfde van plan geweest en ik raak zijn hand dus aan. "Sorry" zei ik snel. "Maak niks, Trouwens je antwoorden klinken allemaal niet zo als in de les gezegd niet als in het boek" zegt Dylan "Ja ik heb aantekeningen gemaakt van was Schippers zei en die geleerd" zeg ik rustig terug. 'Ok misschien wel handig dan uit het boek te lezen en geschiedenis is al zo saai" zegt Dylan terug. "Nou ik hou wel van geschiedenis op zich, want het is op zich wel leerzaam op te weten hoe het vroeger ging en hoe men toen leefde." Zeg ik terug. "Daar heb je een punt, Maar ik vind het op een andere manier ook weer verspilling van tijd want wat wij vandaag doen is de geschiedenis van morgen" zeg Dylan. Ik vond het een diep gaande zin voor een jongen als Dylan. Hij had er wel gelijk in op zich. "Ja dat klopt wel , maar was het niet de bedoeling onze antwoorden te bespreken en te vergelijken" zeg ik. "Ja dat heb ik ook gedaan, Als ik jou antwoorden lees klinkt alles zo logies en dan lees ik het in dat les boek en leer ik het en dan heb ik een proefwerk en dan weet ik niks meer. " zeg Dylan terwijl hij de proefwerken naar mijn toe schuift en ik ook eindelijk Dylans antwoorden kan lezen. "Ja zo gaat dat meestal als het je op zich niet interesseert dan slaan je hersens het niet goed op en vergeet je alles, Dat had ik eerst ook ik vond eigenlijk alles saai en leerde me kapot, maar ik ging me steeds mee open stellen voor informatie en bedenken dat het toch beste wel leuk kan zijn." zeg ik. Terwijl ik Dylan aan kijk deze keer met een gemeende lach op mijn gezicht. Dylan lacht ook naar mij "Je ben een Slim meisje Amy, ik denk dat je gelijk hebt ik stel me inderdaad niet echt bepaald open. Ik ga er aan werken om me meer open te stellen, " zegt Dylan. Waarop hij vervolg: "Bedankt voor je Tips Amy". Ik voelde me voor het eerst in de klas eens gewaardeerd. "Graag gedaan hoor, fijn dat ik je kon helpen' zeg ik weer met een lach op mijn gezicht. Op het zelfde moment ging de bel. "Nogmaals bedankt " is het laatste wat Dylan zeg voor hij mijn een groep vrienden en meisjes het lokaal uit loopt. Ik lach even en loop dan ook snel het lokaal uit met het proefwerkblad nog in mijn hand. Ik had nooit gedacht dat Dylan zo aardig kon zijn , Ik denk dat ik dit vooral denk omdat hij de eerst is die als leerling op deze school een gesprek met me heeft gevoerd sinds het begin van het school jaar in August terwijl het nu al weer november is. Ik loop met nog steeds een beetje een blij gevoel het Engels lokaal in. Waar Miss Honey al lachend zo als gewoonlijk de les stof die vandaag af moest aan het noteren was.