1.11

Als we eenmaal over de boom zijn gekomen, met veel gedoe, staan we op een soort van eiland. Het is omringd met allemaal water en we kunnen geen kant op. Als we terug willen moeten we over diezelfde boom. Het idee alleen al maakt me gek. Ik kijk even naar Justin, die naar me grijnst. Hij pakt mijn hand vast en trekt me verder het eilandje op. Het is niet erg groot, ik denk qua breedte tien meter. We lopen ongeveer 4 meter verder en komen dan bij een open plek. Er ligt een omgevallen boom op de grond, een meter van de boom af, in het midden, staat een kampvuur zonder vuur. Om het kampvuur liggen wat marshmallows, wat verderop de lege zak waar ze eerst inzaten.
'Heb je een feestje in je eentje gehad?' Vraag ik aan hem, terwijl ik de plek blijf bewonderen. Het is hier echt werkelijk prachtig, ook al is het donker. Ik hoor Justin grinniken.
'Jep.' Antwoord hij en hij gaat op de boomstam zitten. Ik lach zacht en blijf staan. Justin klopt met zijn hand naast zich op de boomstam, als teken dat ik naast hem plaats moet nemen. Ik doe een aantal stappen vooruit en ga naast hem zitten. Heel even kijk ik opzij naar hem, maar zodra zijn ogen de mijne ontmoeten wend ik mijn gezicht af. Een raar gevoel vormt zich in mijn buik. Een gevoel dat ik nog nooit eerder heb gevoeld. Ik schuif iets van hem af en kijk naar het kampvuur, dat nog steeds uit is. Beide zeggen we niets, waardoor er dus een stilte is. Ik kan slecht tegen stiltes, meestal zijn ze ongemakkelijk en onwennig. Thuis waren er altijd stiltes, door ruzie's die niet uitgepraat waren. Mijn ouders konden soms dagen niets tegen elkaar zeggen. Ik schraap mijn keel en kijk weer opzij naar Justin, die diep in gedachtes lijkt te zijn.
'Dus, waarom nam je me hiermee naartoe?' Zeg ik uiteindelijk. Hij schrikt op en kijkt naar me. Hij moet even nadenken over deze vraag en haalt dan zijn schouders op.
'Omdat ik me op mijn gemak bij je voel, Sky.' Hij voelt zich dus op zijn gemak bij Sky. Dan zal Sky vast een heel leuk meisje zijn. Jammer dat ik Scarlett ben. Ik knik maar wat. 'Normaal reageren mensen altijd heel erg heftig op me.' Gaat hij zijn verhaal verder, zonder dat ik daarom vraag. 'Dan gaan ze gillen of huilen, doen ze dingen om op te vallen, ze doen zich dan anders voor dan ze zijn, alleen maar om wat aandacht van mij. Maar jij doet dat niet, je bent gewoon jezelf bij mij, je doet je niet voor als een ander en reageert normaal. Je ziet me niet als een of andere beroemde popster, dat vind ik fijn.' Ha, hij moest eens weten. Ik ben het tegenovergestelde van wat hij net allemaal zei..

HI GUYS. Dus, ik zag dat een aantal van jullie wel een Q&A iets wouden hebben. Ik heb een ge-wel-dig idee bedacht (al zeg ik het zelf) zodat jullie áltijd vragen aan ze kunnen stellen! Op deze tumblr-pagina, speciaal voor dit verhaal, kun je bij ask alle vragen stellen die je maar wilt stellen! Een keer in de 2/3 dagen zal ik alle vragen die ik dan heb beantwoorden en komen ze dus op de tumblr zelf te staan. Wel is de site beveiligd, zodat alleen jullie erop kunnen kijken! Het wachtwoord is bieber hihi. als je een vraag stelt, let er dan wel op dat je duidelijk vermeld aan wie je de vraag stelt.