1.10

Na nog weer 5 minuten te hebben gewandeld, komen we aan in een grote weide. Voor de heide is een hek, waar we overheen moeten klimmen. Justin helpt me en niet veel later staan we erin. Het gras komt tot bijna boven mijn knieën en verderop zie ik zelfs een paar koeien staan. Justin loopt verder en ik volg hem. Ik wankel af en toe omdat de grond onder me hobbelig is en sla wat enge insecten van me af.
'Wat doe je toch allemaal?' Hoor ik Justin grinnikend vragen. Ik kijk op en zie dat hij naar mij kijkt. Ik kleur rood, al weet ik bijna wel zeker dat hij het niet ziet. Het is nu echt donker geworden en de maan schijnt volop.
'Ik sla alle insecten weg.' Ik laat mijn handen naar beneden zakken en hoor Justin lachen.
'We moeten nog een heel klein stukje.' Naarmate we verder lopen, word het gras ook steeds lager. Uiteindelijk stopt hij en draait hij zich weer om. Bijna knal ik tegen hem aan.
'We moeten hier overheen.' Zegt hij, mijn reactie afwachtend. Ik kijk naar het stromende riviertje en dan om me heen, zoekend naar de brug.
'Oké.' Ik snap niet wat het probleem is. 'Waar is de brug?' Vraag ik aan hem. Hij loopt het riviertje langs en wenkt me.
'Hier is de brug.' Hij wijst naar een boomstam die waarschijnlijk ooit een keer is omgevallen, omdat het nu dus als een brug dient.
'Ik ga hier niet overheen hoor, echt niet.' Ik sla mijn armen protesterend over elkaar heen. Ik kijk naar zijn gezicht, waar een brede grijns opstaat.
'Kom nou Sky, het is echt niet eng.' Hij steekt zijn hand uit en gaat naast de boomstam staan. Ik blijf even zo staan terwijl ik naar zijn uitgestoken hand kijk.
'Het is echt niet eng.' Zegt hij. 'Het ergste wat kan gebeuren is dat je van de boomstam afvalt in het water, dat je je hoofd stoot en een fikse hersenschudding krijgt, maar kom op, dit word echt een leuke ervaring.' Hij moet blijkbaar lachen om wat hij zojuist heeft gezegd. Mij heeft hij alleen maar banger gemaakt.
'Het was een grapje!' Zegt hij dan lachend. 'Kom Sky, ik ben bij je, er kan echt niets gebeuren. Doe je nooit gekke dingen of zo?' Nee, antwoord ik in mijn gedachten. Met tegenzin doe ik een stap naar voren, pak ik zijn hand vast en kijk even naar de boomstam die voor me staat.
'We gaan wel samen, oké?' Ik kijk even naar hem en knik. Ik blijf Justin's hand vasthouden terwijl ik een stap zet op de boomstam. Even wankel ik maar dan voel ik Justin's andere hand op mijn zij rusten, waardoor ik mijn evenwicht terugvind. Ik hoor de boom even kraken en kijk snel om naar Justin, die vlak achter me staat. Op zijn gezicht staat een glimlach. Blijkbaar is hij helemaal niet bang om over deze boomstam heen te lopen.
'Zeg, hoe vaak heb je hier wel niet overheen gelopen?' Vraag ik dan. Hij kent immers ook de hele weg uit zijn hoofd - hoop ik, anders komen we nooit meer terug -, dus zal hij hier vast wel vaker zijn geweest.
'Een aantal keer, ik kom hier altijd als ik rust nodig heb.' Dit is dus zijn geheime plek. En die laat hij mij zien? Ergens voel ik me wel gevleid, maar misschien liegt hij ook maar wat aan elkaar? Net zoals mij.

hé! Weet je waar ik eingelijk aan zat te denken? Misschien kunnen we een Q&A over de spelers doen? Als jullie dan een vraag aan Justin of Scarlett willen stellen, zullen hun daar een antwoord op geven! Natuurlijk kun je ook aan Chaz, of aan Scarlett's vader doen, haha, aan wie je wilt! Wat vinden jullie van dat idee? xo