Tweet TWENTY-FOUR

Fleur pov.
Melissa, Vincent en ik liepen nou al 3 uur door de Londense straten en ik begon een beetje moe te worden. "Jongens.. Ik moet naar de wc." zeg ik. "Daar zijn een paar bosjes." zegt Melissa waarna zij en Vincent in de lach schieten. "En nu serieus. Ik ga daar echt niet mijn behoeftes achterlaten. Dat is die struik niet waard." zeg ik terug waarna ik met ze mee lach. We lopen een stukje verder en Vincent roept "Daar is Nando's. Daar kan je wel naar de wc." Verschillende mensen die langs lopen kijken ons aan alsof we van een andere planeet zijn gekomen. "Had het wat harder gekund? Dan had heel Londen gehoord dat ik het bijna in m´n broek doe." fluister ik naar Vincent. "Wij wachten wel gewoon hier. Ga jij nou maar voordat je blaas ontploft." zegt Melissa. "Ieeuww. Dat zou ik niet mee willen maken." Antwoord Vincent. Ik loop de Nando's binnen en mijn ogen worden groot als ik de lange rij zie. Ik kijk om me heen of ik een medewerkster kan vragen waar de wc is maar er staan alleen mensen bij de kassa's. Zo lang ga ik het dus echt niet volhouden. Straks sta ik in de rij en doe ik het in mijn broek. Ik kijk weer om me heen en zie een krullebol alleen aan een tafeltje zitten naar buiten te staren. Hij zit met zijn rug naar mij toe. Misschien komt hij hier vaker en kan de wc aan hem vragen. Ik loop naar hem toe en ga bij zijn tafel staan. Hij merkt me op en kijkt mijn kant op. Mijn ogen worden groot. "Ha-Harry Styles?""De enige echte. Eeeen.... even denken hoor.. Ik herken jouw ergens van... hhmm.. o wacht. Jij bent Fleur!" Mijn ogen rollen bijna uit z'n kassen. "Hoe weet jij mijn naam?" vraag ik verbaasd. "Daaat kan ik niet vertellen. Maar je hebt geluk." Ik keek hem raar aan. Hij verbergt iets. Dat zie je gewoon. Hij merkt het. "Je komt er nog wel achter." zegt hij knipogend. Opeens krijg ik weer het gevoel alsof mijn blaas op ontploffen staat. Helemaal vergeten. Mijn gezicht betrekt. "Weet jij waar de wc hier is?" vraag ik met een moeilijk gezicht. "Ja. Daar langs de kassa's. Daar die trap op." Legt hij uit. "Dankje." En voor ik het weet ren ik naar de trap.

Ik sta mijn handen te wassen. Eindelijk ben ik opgelucht. Na nog even mijn make-up gecheckt te hebben in de spiegel boven de wasbak, verlaat ik de wc's.
Ik ga weer naar beneden en ik zie dat de rij achter de kassa's nog steeds heel lang zijn. Ik kijk naar Harry. Niet te geloven dat ik net gewoon bij hem ben weg gerend. Maar ja.. het zou minder leuk zijn als ik daar nog stond en het doodleuk in m'n broek deed. Hij ziet me en wenkt naar me. Ik loop weer naar hem toe. Ik ga net zitten en Harry en ik praten over mijn leven. Waarom ik in Engeland ben en nog veel meer. Er komt iemand met een dienblad in z'n handen. Ik volg z'n armen naar z'n schouders, en kom uit bij een paar prachtige ogen.
Niall Horan.
Nooit gedacht dat ik hem echt zou ontmoeten. Ik merkte dat ik hem aanstaarde en keek weg. Hij schoof aan en ik werd nerveus.
Harry nam het woord. "Niall. Dit is Fleur. Fleur dit is-""Niall. Ik ken jullie wel hoor." Zei ik verlegen. Ik wilde Niall's hand schudden maar hij trok me in een knuffel. Ik had het gevoel dat ik niet roder kon worden. Deze knuffel voelt zo fijn. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Niall laat me los en ik heb niet door dat ik nog steeds helemaal straal. "Wil je anders met ons mee eten?" Helemaal vergeten. Melissa en Vincent wachten buiten op mij. "Nee sorry. Ik bedoel ik wil heel graag maar ik moet weer terug naar mijn 2 vrienden. Ik bedoel. Niet dat zij het erg zouden vinden dat ik weg ben maar straks-"" Oké we begrijpen het al. We zien je nog wel een keer." Zei Harry met een glimlach. Niall schoof opzij zodat ik er langs kon. Ik liep naar de deur en draaide me daar nog even om. Ik zwaaide en liep toen het restaurant uit.

"EINDELIJK!" Riep Vincent met z'n handen in de lucht. "Meid? Waarom duurde het zo lang?" Vroeg Melissa die in tegenstelling tot Vincent heel normaal deed.
"Ik ben.. NIALL EN HARRY TEGEN GEKOMEN!!!! AAAAAAAAHH" Riep ik. Toen mijn woorden eindelijk door Melissa binnen drongen begon ze met me mee te gillen en springen. Het moest er wel ooit uit. Vincent probeerde zijn oren dicht te houden maar waarschijnlijk ging ons gegil daar wel door heen. Mensen liepen voorbij en keken ons verstoord aan. Iemand tikte op mijn schouder en gelijk stopte ik met fangirlen en keek ik achter me. Harry en Niall. Mijn ogen werden groot en ik werd weer helemaal rood. Ze keken me lachend aan. "Kunnen wij je nog even spreken?" Vroeg Harry. "Tuurlijk. Wat willen jullie zeggen?" Vroeg ik. "Mogen wij je nummer?"Vroeg Niall. Ik kon het niet geloven. Ik keek vandaag al voor de zoveelste keer verbaasd. "Ju-jullie willen mijn nu-nummer?.." Zei ik. Het moest vragend klinken maar het leek op een soort van alsof ik tegen mezelf probeerde te overtuigen. Ze knikte allebei heel overdreven wat me deed lachen. Ze gaven hun Iphone aan mij en ik zette mijn nummer in allebei de telefoons, en gaf ze terug. Melissa kwam met open mond naast me staan.
De jongens keken haar glimlachend aan. "Kunnen we iets voor je doen?" Vroegen ze gericht op Melissa. Haar mond stond nog steeds wagenwijd open. "Doe je mond dicht joh. Je vangt vliegen." Zei ik terwijl ik haar kaak naar boven duwde. Ze schudde haar hoofd en kwam weer op aarde. "Zo. Jij was ver weg." Zei ik. Ze keek me beledigd aan, en gelijk daarna keek ze de jongens aan. Ze keek heel geconcentreerd. "Jullie zijn niet de echte." Zei ze opeens. De jongens keken haar verbaasd aan. "Watte?""Jullie. Zijn. Niet. De. Echte. Jullie dragen pruiken en lenzen. Of jullie hebben geluk dat jullie dezelfde ogen hebben.""Ben je gek ofzo! Hoe kun je hier nou uit halen dat ze pruiken dragen!?" Zeg ik nogal geschrokken tegen haar. Ze negeert me en loopt een rondje om de jongens. Ze heeft haar handen op haar rug en kijkt de jongens onderzoekend aan. Vervolgens springt ze op Harry's rug. Hij schrikt duidelijk en houd nog net zijn evenwicht in balans. "Gestoord wijf! Kom van z'n rug af!" schreeuw ik. Ik let niet op Vincent die achter me on keihard uit staat te lachen. Hij rolt nog net niet over de grond. Alsof het niet erger kan begint Melissa aan Harry's haar te trekken. Hij schreeuwt het uit. Ik ren naar haar toe en trek aan haar schouders. Ze valt op de grond en kijkt me boos aan. "Wat heb jij!? Je kan het toch gewoon zeggen als je het niet gelooft!?" schreeuw ik naar haar. Ik heb niet door dat ik helemaal in paniek ben. Ze staat op en het lijkt alsof ze nu pas door heeft wat ze heeft gedaan. Haar ogen worden waterig en ze zet het op rennen.
Wat is er met haar? is ze soms ongesteld? Ik ren achter haar aan maar ze had al een flinke voorsprong. Dat haal ik nooit in. Ik geef het op en pak mijn mobiel. Ik bel Melissa maar ze neemt niet op. Na nog zo'n 20 keer opnieuw geprobeerd te hebben geef ik het op. Ik kijk om me heen en realiseer me nu pas dat ik niet weet waar ik ben. En hoe ga ik nu terug komen? Ik loop een stukje en kijk of ik iets herken maar nee. Ik kan Vincent bellen. Zonder er verder over na te denken pak ik opnieuw mijn mobiel uit m'n broekzak en zoek ik Vincent's nummer op. Na 2 keer overgaan neemt hij op. "Hee. Alles goed daar?" vraagt hij. "Nee. Ik ben verdwaald." Zeg ik. "Huh? Melissa zei dat ze terug naar het hotel is gegaan en dat jij met haar bent mee gegaan.""Watthe? Ik ging haar achterna maar kon haar niet inhalen dus ben ik gestopt en heb haar gebeld maar ze nam elke keer niet op. En nu loop ik ergens door verlaten straten.""Ik denk dat ik weet waar jij bent maar je moet daar dan wel blijven. En waarom zou Melissa liegen.""Weet niet. Maar ik heb het gevoel dat ze een geheim heeft die ze niet wilt delen.""Joohh.. Je meent het.""Nu geen tijd om sarcastisch te doen. Kom me nou ophalen. Ik moet met Melissa praten."