1.1

Ik open de grote deur van de kerk en stap naar binnen. Voor de zoveelste keer ben ik te laat. Maar ach, niemand die het opvalt, niemand die doorheeft dat ik er niet ben. Ik ben onzichtbaar voor de mensen geworden. Ze doen alsof ze me niet meer kennen, alsof ik een of ander monster ben. Wat misschien ook wel waar is. Misschien, een heel klein beetje. Ik loop door de grote hal die uitkomt in een veel te grote en hoge zaal. Ik neem plaats op een van de achterste bankjes. Ik heb geen boekje en kan dus niet meekijken met de dienst. Ik kijk naar mijn handen en luister naar wat de pastoor allemaal te vertellen heeft.
Als ik aangetikt word kijk ik op. Naast me staat een klein jochie, ik denk van ongeveer 8 jaar, met een klein mandje in zijn hand. Ik kijk in het mandje en zie er allemaal kleingeld in ligt. Snel graai ik in mijn zakken om te voelen of ik ergens nog geld heb, maar het enige wat ik vind is een klein rood muntje van 5 cent.
Met blozende wangen gooi ik de 5 cent erin. Het jongetje kijkt er even naar en dan weer naar mij. Net als hij iets wilt zeggen, roept zijn moeder hem en rent hij snel terug. Ik kijk het jongetje na en zie dat hij weer plaatsneemt naast zijn familie. Naast de moeder zit nog een iets jongere vrouw, die me vijandig aankijkt. Dan schiet me te binnen wie het is. Pattie Mallette. Ze heeft een hekel aan me sinds de dag dat ik Justin in zijn gezicht sloeg. Justin, de jongen die nu wereldberoemd is en miljoenen euro's op zijn bank heeft staan. De jongen aan wie ik vroeger een hekel had. De jongen die nu een campagne is begonnen tegen pesten, omdat hij zelf vroeger is gepest. Ik kijk snel weg, weer naar mijn handen, en probeer er niet meer aan te denken, maar om te luisteren naar wat de pastoor allemaal nog zegt.

Als de dienst erop zit blijf ik even zitten. Ik kijk naar de verschillende mensen die langslopen. Sommige rijk, sommige arm. Sommige gelukkig, andere depressief. Niemand kijkt naar mij. Op een iemand na. Hij staat achteraan in de rij en bekijkt me. Zijn donkerbruine ogen laten zich over mijn lichaam glijden, waardoor ik me ongemakkelijk voel. Ik ben dun geworden. Vroeger was ik altijd een stevig kind, maar dat was in de tijd dat ik eten nog lekker vond. Mijn vader had me verteld dat je van eten met suiker, of andere dikmakers, dat je daar dom van word. Ik moet vooral veel vis eten en veel groente. Ook mijn haren waren fout. Blonde haren waren voor domme kinderen. Bruine haren betekende slim. Een bril ook, maar aangezien ik goede ogen heb vond mijn vader dat niet nodig. Gelukkig. De ogen van de jongen schieten weer omhoog als hij me helemaal gescant heeft. Hij glimlacht naar me. Dan herken ik hem. Het is Justin.
Oh dear, dit kan ik er niet bij hebben, hij gaat me vast helemaal bij elkaar schelden, of me slaan, of, of, of.. Stop. Haal diep adem en sta op. Ik adem diep in en sta dan met knikkende knieën op. Ik kijk niet meer naar hem en schiet langs een aantal mensen naar voren. Ik hoor ze verontwaardigd mompelen maar negeer het. Zo snel als mijn voeten op dit moment aankunnen ga ik de kerk uit.

Here's chapter 1.1! Misschien is het nu nog een beetje saai maar ik kan je beloven dat het nog wel leuker gaat worden! Ik wil er heel graag een origineel verhaal van maken, de verhaallijn heb ik zelf bedacht en normaal heb ik zeg maar een bron die me laat inspireren haha. En bedankt voor de lieve reactie's! We zijn met een klein clubje van 13 en dat vind ik supergezellig (: xo
- Oh ja, trouwens, ik heb bij ieder stukje tekst een passend muziekje erbij. Als je wilt, kun je die dan op de achtergrond zacht meespelen! (: