Between Pure Light and Darkness; Chapter 5.4 (Shiki)
(Of vinden jullie het al dramatisch genoeg)
Volgens mij is er niet echt extra uitleg nodig, want het hoofdstuk staat wel op zichzelf vind ik.
(het enige wat ik misschien moet vertellen is dat Thomas onzichtbaar kan worden, wat je in het begin dus leest en een blauw gat is een portaal!)
Het blijft stil tussen de jongen en mij, tot hij ineens met zijn handen in de lucht zwaait. Voor heel even zie ik Thomas tevoorschijn komen, die zijn armen om de nek van de jongen heeft geslagen.
"Opstijgen, Callum! Wegwezen, nu!"
Zonder twijfel doe ik wat mijn beste vriend me beveelt. Binnen secondes zit ik bovenop mijn paard en heb het dier aangespoord te vertrekken. Ik ben al een eind verwijderd van de plek van net, als ik achterom kijk. Er is niemand te zien en bezorgt kijk ik achterom. Waar blijft Thomas? Ik laat mijn paard stoppen en vraag me af of ik me om moet draaien om mijn vriend te helpen. Opeens is het besluit genomen. Thomas heeft mijn hulp nodig! Hij had mij gered, nu moet ik er voor hem zijn. Als ik een stuk terug rij, zie ik Thomas in de verte al aankomen. Gelukzalig laat ik een zucht en besluit even op Thomas te wachten. Als ik mijn paard stilzet, zie ik opeens een lichtflits. Zonder waarschuwing valt Thomas van zijn bruine ros af en raakt al gauw de grond. In de verte zie ik de jongen met de halflange zwarte haren staan en uiteindelijk verdwijnen.
"Thomas!"
Snel rij ik richting mijn beste vriend. Ik spring zowat uit het zadel en kom naast mijn beste vriend op de grond terecht. Hij kijkt even naar me op en glimlacht naar me als ik naast hem neerkniel. Zijn gezicht zit onder het bloed, wat allemaal uit de wond op zijn voorhoofd komt en ongemakkelijk begint de jongen te hoesten.
"Ik wist dat deze dag eens zou komen, maar zo snel had ik hem niet verwacht."
Ik probeer mijn beste vriend overeind te helpen, maar het lijkt de jongen alleen maar pijn te doen. Voorzichtig laat ik hem liggen. Als ik mijn hand weghaal, blijkt deze ook onder het bloed te zitten. Dit gaat niet goed... Voorzichtig kijk ik om me heen, ik wil naar mijn zadeltassen rennen om wat doeken te pakken, maar ik voel Thomas hand de mijne omsluiten.
"Laat maar zitten, het is toch al te laat."
"Hoe kan je dat zeggen? Ik breng je gewoon naar het volgende dorpje en daar brengen ze je er wel weer bovenop."
Maar mijn beste vriend schudt voorzichtig zijn hoofd. Zijn ademhaling begint met de seconde zwaarder te worden en af en toe moet de jongen hoesten. Ik voel de tranen achter mijn ogen prikken. Het kan nu toch niet het einde zijn toch?
'Ik ben niet zo sterk als Daene en ik heb ook geen doel, zoals jij. Ik ben niet in staat tegen de rest op te vechten of ook maar iets te betekenen in dit geheel. Lucian zal me niet met rust laten als ik blijf leven. Hij zal me alleen maar achterna zitten, totdat ik sterf. Het is zijn bevestiging dat hij voor altijd vrij is."
Ik schud mijn hoofd en probeer de woorden die in mijn hoofd voort razen over mijn lippen te krijgen. Ik wil niet dat mijn beste vriend sterft, hij heeft wel een betekenis. Hij is mijn beste vriend en daarom is hij hier. Hij heeft door dit mijn leven gered, een leven dat hij misschien niet meer zal krijgen.
"Das niet waar. Je bent mijn beste vriend."
Thomas mag niet sterven, het mag gewoon niet. Opeens ruk ik me los uit zijn greep en grijp toch wat doeken uit mijn zadeltassen. Ik probeer de wond op zijn hoofd te verbinden. Mijn handen trillen een beetje, waardoor het verband niet al te strak om zijn hoofd zit. Ik probeer de jongen overeind te krijgen, maar het lukt me gewoon niet. Als opnieuw een blauw gat zich in de lucht opent, trek ik direct mijn zwaard, klaar om Thomas te verdedigen. Het is echter niet de jongen die is teruggekeerd. Als haar blik richting Thomas gaat, zie ik direct een geschokte blik over haar gezicht gaan. Haar lichtbruine krullen vallen langs haar heen, als ze naast haar verloofde neerknielt. Haar blik zegt alles, er is niets meer voor hem te doen.
"Wie heeft dit gedaan?"
Daene's stem heeft een lichte trilling, waarmee ze haar verdriet probeert te verbergen. Toch zie ik al gauw enkele tranen over haar wangen rollen.Niemand geeft antwoord op haar vraag, want eigenlijk is het antwoord al duidelijk. Als ik naar mijn beste vriend kijk, lijkt die zeer tevreden.
"Ik hou van jullie."
De stem van Thomas klinkt zwak, waarna de jongen tevreden voor het laatst zijn ogen sluit.
Reageer (2)
Hihi dankje
1 decennium geledenTOPS
1 decennium geleden- Ik vind het in ieder geval een hele goede inhoud, het verhaal trekt gelijk je aandacht en het is niet cliché maar ook geen onbekend onderwerp waar je je nite in kan leven, goed gedaan!
- Ik vind de namen heel goed, soms storen namen namelijk als ze bijv. teveel medeklinkers bevatten of te moeilijk uit te spreken zijn, die van jou zijn niet te simpel maar ook niet te gecompliceerd, vooral Lucian en Daene vind ik hele mooie.
- Het is fijn dat je niet al te lang doorgaat op individuele acties, zo blijft het verhaal lopen en gebeurt er steeds weer wat nieuws ipv dat er eindeloos doorgegaan word op 1 onderwerp of handeling
- Het is leuk om te lezen dat het hoofdstuk gelijk met een spannend element begint, hoewel ik natuurlijk het hoofdstuk ervoor niet heb gelezen vind ik dat je, als je daar spanning op hebt gebouwd, die in dit hoofdstuk heel goed vasthoudt
TIPS
Ik heb er een paar zinnen uitgepikt, maar mijn beste tip is toch echt om meer te rekken, en meer te beschrijven
Hij kijkt even naar me op en glimlacht naar me als ik naast hem neerkniel. Miss kan je hier beschrijven hoe hij glimlacht bijv. waterig, doet een poging tot een glimlach of whatever
Zijn gezicht zit onder het bloed, wat allemaal uit de wond op zijn voorhoofd komt en ongemakkelijk begint de jongen te hoesten. om meer drama te creeëren zou ik de wond beschrijven, en ongemakkelijk vervangen voor iets "Dramatischers"
Dit gaat niet goed... Voorzichtig kijk ik om me heen, ik wil naar mijn zadeltassen rennen om wat doeken te pakken, maar ik voel Thomas hand de mijne omsluiten. miss. voorzichtig vervangen door wanhopig, of iets in die richting, en dat je er nog iets extras bijzet van dat er niemand in de buurt is of whatever, dan zijn er meer dingen die fout gaan, en dus meer drama, en je kan miss. nog een bijv. naamwoord bij hand neerzetten, bijvoorbeeld klamme, of iets in die richting
Het kan nu toch niet het einde zijn toch? herhaling van toch
Hij heeft door dit mijn leven gered, dramatischer is bijv. Hij heeft zijn leven voor het mijne verspeeld, zoiets, ik denk dat jij daar beter in bent dan ik
Als ik naar mijn beste vriend kijk, lijkt die zeer tevreden.......De stem van Thomas klinkt zwak, waarna de jongen tevreden voor het laatst zijn ogen sluit. herhaling van tevreden, die ik allebei zou vervangen, de laatste miss. vervangen door vredig, das meer een beschrijven voor de doden. En bij de eerste zin zou ik iets meer rekken en details toe voegen, en miss. een dramatisch element toevoegen. Dan word het dus bijv. Als ik een laatste blik werp op mijn voormalige beste vriend, kijkt hij afwezig in het niets, er lijkt zich nog maar een sprankje leven in zijn ogen te bevinden terwijl hij zijn laatste woorden spreekt... hier kan je natuurlijk alles van maken enz., waarschijnlijk is dit weer zo'n typisch 'mij-stukje' dus het ligt geheel aan jou