09

Harry en ik hadden de hele avond gepraat en gedanst. Hij was echt zo lief en aardig. Ik begon alleen wat vermoeit te raken en vroeg me af hoe laat het was. ‘’What time is it?’’ vroeg ik aan Harry, omdat ik geen mobiel had. ‘’Half 5,’’ antwoorde hij op mijn vraag. ‘’Om my god, ik denk dat ik dan naar huis wil. Maar dan moet ik wel Manon vinden.’’ ‘’Zal ik met je meelopen?’’ vroeg Harry lief. ‘’Graag,’’ antwoorde ik en liep voor hem aan de dansvloer op. Ik keek overal om me heen, maar zag geen Manon of Niels. Als die twee al naar huis zijn gegaan ben ik echt de pineut. ‘’Zie jij Manon of Niels? Jij bent hoger,’’ vroeg ik aan Harry. Harry ging op zijn tenen staan en keek om zich heen. ‘’Nee, sorry.’’ Ik begon in paniek te raken. Manon had alles in haar tasje. Mijn mobiel, portemonnee. Zonder geld kon ik niet terug. Zonder geld kwam ik niet thuis. Zonder mobiel kon ik mijn moeder niet bellen of ze me op kon halen. Harry zag mijn blik en trok me mee naar een rustig plekje. ‘’Wat is er schatje?’’ ‘’Zonder Manon kan ik niet naar huis. Ik zou bij haar blijven slapen en zij heeft mijn portemonnee en mobiel in haar tasje. Ik kan dus geen bus of taxi betalen en mijn moeder bellen dat ik thuis slaap. Ik heb geen sleutel van het huis en kan dus nergens heen,’’ zei ik in paniek. ‘’Ssst, rustig. We vinden wel een oplossing. Wil je mijn mobiel lenen?’’ ‘’Mag dat?’’ ‘’Natuurlijk, hier,’’ en Harry gaf me zijn Iphone. Ik tikte het nummer van de huistelefoon in en wachtte af. Geen gehoor. Mijn ouders sliepen natuurlijk al omdat ze dachten dat ik bij Manon sliep. ‘’Geen gehoor,’’ vertelde ik Harry die mij vragend aan keek. ‘’En Manon?’’ ‘’Ik weet haar nummer niet uit me hoofd…’’ Ik voelde de tranen achter mijn ogen opkruipen. And now?