07

We dansten dicht tegen elkaar aan. En sinds tijden had ik niet het gevoel dat ik weg wou. Deze jongen gaf me een heel veilig gevoel. Ik zag veel mensen naar ons kijken. Ik had geen idee waarom. Was het nou echt zo raar dat ik met een jongen danste? Iedereen deed dat toch hier? Waarom kijken al die mensen dan naar ons?‘’ ‘’Don’t look at them’’ fluisterde de jongen vlak bij mijn oor. Zijn lippen kwamen daardoor tegen mijn oorschelp aan waardoor ik kippenvel kreeg. We dansten rustig verder op het ritme van de muziek. ‘’Iets drinken?’’ vroeg de jongen waarop ik knikte. Hij pakte mijn hand, zodat ik hem niet kwijt kon raken. Opeens werd ik tegen gehouden door iemand die aan mijn andere arm trok. Een slungelige Manon zat me met een rare grijns aan te kijken. ‘’Waar was je?’’ sprak ze moeizaam uit. Die had duidelijk nog wat shotjes genomen sinds ik weg was. ‘’Ik was even gaan zitten en toen ben ik gaan dansen, waar is Niels?’’ ‘’Daar ergens, wie is dit?’’ zei ze met een grote grijns. Ze pakte de jongen vast en keek me aan. Ik luisterde niet en keek even de dansvloer op of ik Niels ergens zag. Ik zag hem tegen de muur aan staan, om zich heen kijkend. ‘’Uhh dit is…’’ Ik had eigenlijk geen flauw idee hoe hij heette. Ik keek hem vragend aan en gelukkig begreep hij het. ‘’Harry, en jij moet Manon zijn?’’ zei hij vriendelijk. ‘’HAHAHAHA, Harry! Zo heet haar hamster ook!’’ Ik keek Harry dus, aan en zei dat ik haar even naar Niels bracht en daarna terug kwam bij de bar. Hij begreep het en liep alvast door naar de bar. ‘’Hey schat, waar in godsnaam was je?’’ vroeg Niels gelijk bezorgd toen hij mij met Manon aan zag komen lopen. ‘’Weg, en nu ook weer doei!’’ Ik liep gelijk door naar de bar. Hope he is there