00

Zenuwachtig liep ik de hele tijd heen en weer. Vandaag was de dag. De dag dat ik mijn uitslag kreeg voor mijn Havo examen. Ik was heel erg gespannen, maar niet zo gespannen als mijn moeder. Mijn moeder, die nooit iets in het huis deed, deed opeens de was en had het huis al wel drie keer stofzuigt. Ik had voor mijn examens heel veel geleerd. Drie week lang had ik mijn vriendinnen niet gezien en was ik alleen maar op mijn kamer te vinden. Ik zou daarom ook heel erg teleurgesteld zijn als ik het niet zou halen. Om mijn gedachtes een beetje af te leiden ging ik film kijken, Dear John. Echt mijn favoriete film! Toen mama voor de vierde keer ging stofzuigen ging de telefoon. Met grote ogen keek ik mijn moeder aan. Zou het school zijn? Wat als ik gezakt ben? En de rest van mijn vriendinnen? Voorzichtig pakte ik de telefoon op. ‘’Hallo?’’ ‘’JAAAAAAAAA, YESSSSSS! SAMM, ik ben geslaaaagd! En jij?’’ Het was mijn beste vriendin, Manon. Manon was altijd de slimste van de klas. Dus dat zij geslaagd is verbaasde me niks. ‘’Schat, ik ben nog niet gebeld. Dus fock off!’’ en ik legde de telefoon neer. ‘’Wie was dat?’’ vroeg me moeder. ‘’Manon, ze is geslaagd’’ vertelde ik haar toen en ging verder met mijn film. Op Twitter zag ik dat er nog meer al een telefoontje hadden gehad. Allemaal geslaagd. School zou eerst de mensen bellen die geslaagd waren en daarna de mensen die een herkansing hadden of gelijk gezakt waren. Straks was ik niet geslaagd en moet ik nog een jaar over doen. Zonder Manon. Zonder de rest van mijn vriendinnen. Trrrrringgggg. Telefoon. Gelijk pakte ik hem op. ‘’Hallo, met Samantha’’. ‘’Goedemiddag mevrouw Moron, hoe maakt u het?’’, het was mijn mentor meneer de Blauw. ‘’Als u mij verteld dat ik geslaagd ben gaat het geweldig’’ zei ik toen maar. ‘’Nou dan heb ik goed nieuws voor u, u bent met een dikke voldoende geslaagd!’’, toen ik dit had gehoord legde ik de telefoon meteen weg en rende ik naar buiten. ‘’YESSSSSSSSS, thank you god! Wonderen zijn de wereld nog niet uit!’’. Can’t believe it