``208``

Dean was de dag erna zelfs nog in een goed humeur maar Sam niet. Voordat ik er erg in heb krijgen de broers ruzie. Dean stopt de auto en Sam stapt uit. Ik was zo diep in gedachten dat ik het allemaal pas door had toen Sam al zijn tas had gepakt en weg liep. “waar gaat Sam heen?” vraag ik verbaast. Dean haalt zijn schouders op en wilt weg rijden als ik hem stop. “je laat hem gewoon weg gaan!?” Dean draait zich naar me om. “als je achter hem aan wilt hou ik je niet tegen hoor!” ik schrik van de woede die er achter zit en knik langzaam. “als jij dat zo graag wilt…” ik doe de deur open en pak mijn eigen tas. “ Sam wacht even!” Sam stopt en draait zich naar me om. De Impala rijd weg en ik zucht zacht. “ik ga met je mee” hij blijft staan tot ik naast hem ben en we lopen samen in stilte de andere kant op.

Dean POV
En weer had Alex voor Sam gekozen. Ik weet niet waarom het me zo irriteerde, ik zou Rose zo meteen toch wel zien. Nog steeds met mijn gedachten bij Sam en Alex parkeer ik de auto en stap uit. Even kijk ik nog op mijn mobiel, maar Sam of Alex had niets van zich laten horen. Ik loop naar een van de dichtstbijzijnde winkels en zie een man zitten. “scotty?” vraag ik met een glimlach. Er stond een groot bord boven de winkel met de naam en het moest gewoon deze man zijn. “ja” even ben ik verbaasd. Hij zei niet veel. Ik schud het snel van me af “hi ik ben John Bonham” de man onderbreekt me gelijk. “is dat niet de basgitarist van Led Zepplin?” ik trek mijn wenkbrauw op. “classic rock fan, goed” de man reageert er verder niet op. “John wat kan ik voor je doen” vraagt Scotty dan. Snel haal ik 2 blaadjes uit mijn zak en geef ze aan hem. “vrienden van me, ze zijn een jaar geleden verdwenen, en ik vroeg me af of je ze misschien had gezien” Scotty bekijkt beide foto’s even en schud zijn hoofd. Met een zucht knik ik. “nou ik zie je nog wel” ik loop naar de andere kant en zie dan opeens het gezicht van Rose. Ze loopt op me af. “Dean!” begroet ze me. Ze gaat op haar tenen staan en drukt haar lippen gelijk op die van mij. God, dit had ik gemist, Alex zou dit nooit doen. Waarom dacht ik gelijk aan Alex…? “goed je te zien Rose” begroet ik haar met een verleidelijk lachje terug.